Bakalaureat
Bakalaureat (łac. artium baccalaureus, A.B., dosł. bakałarz sztuk w domyśle wyzwolnych), znane też jako angielskie B.A. (ang. Bachelor of Arts) – niższy stopień wprowadzający otrzymującego go bakałarza do kariery naukowej. Najwcześniej stopnie te zaczęto przyznawać na wydziale teologicznym uniwersytetu w Paryżu na mocy dekretu papieża Grzegorza IX w roku 1234. Stosowany był w średniowieczu powszechnie i został zachowany w wielu systemach kształcenia, np. w Stanach Zjednoczonych i w Kanadzie lub Kościele katolickim. Obecnie otrzymują ten tytuł absolwenci studiów 3 letnich po zakończeniu pracy licencjackiej, a we Francji też absolwenci szkół średnich po złożeniu egzaminu państwowego.
W Polsce bakalaureat został określony jako państwowy licencjat; historycznie rzecz biorąc, tradycyjny licencjat (od łac. licentia docendi, licentia ad practicandum) jako wyższy od bakalaureatu, w europejskiej tradycji był stopniem uprawniającym do nauczania, pośrednim między magisterium a doktoratem.
A.B. (B.A.) jest obecnie najniższym stopniem naukowym nadawanym przez uniwersytety anglosaskie[1].
Zobacz też |
- Ex universa theologia
- sztuki wyzwolone
- Bachelor’s degree
Przypisy |
↑ Bachelor of Arts.
Linki zewnętrzne |
bakalaureat, bakałarz słownik on-line Władysława Kopalińskiego