Egftnjytyk

Antoni Wodyński Odyniec
podporucznik
Data i miejsce urodzenia	1 czerwca 1924 Bujaki (województwo podlaskie)
Data i miejsce śmierci	8 lipca 1947 Wrocław
Przebieg służby
Lata służby	1942–1947
Siły zbrojne	Armia Krajowa, Wolność i Niezawisłość
Jednostki	6 Wileńska Brygada (WiN)
Stanowiska	dowódca patrolu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, powstanie antykomunistyczne w Polsce 1944–1953
Odznaczenia

Antoni Wodyński pseud. „Odyniec” (ur. 1 czerwca 1924 w Bujakach, zm. 8 lipca^[a]1947^[1] we Wrocławiu) – oficer Armii Krajowej i Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, podporucznik 6 Partyzanckiej Brygady Wileńskiej, dowódca patrolu i członek sztabu tej Brygady, żołnierz wyklęty.

Życiorys |

Antoni Wodzyński walczył od listopada 1942 roku w strukturach AK, w 1943 roku zbiegł z transportu przymusowych robotników do Rzeszy. Od stycznia 1944 roku do 2 sierpnia 1945 roku był dowódcą oddziału partyzanckiego „Sokołów”^[2]. W 1944 roku ukończył konspiracyjny kurs podoficerów. Od kwietnia 1945 roku^[3] był dowódcą drużyny egzekucyjnej oddziału samoobrony ppor. Teodora Śmiałowskiego „Szumnego” w Obwodzie Bielsk Podlaski AK-AKO, walczył z oddziałami NKWD i UB^[4].

Od czerwca 1946 roku^[3] był dowódcą patrolu oraz oficerem dyspozycyjnym i członkiem sztabu 6 Brygady Wileńskiej. We wrześniu 1946 roku, w pociągu na stacji w Siemiatyczach skonfiskował 205 tysięcy złotych na potrzeby podziemia^[4]. Od 17 lutego 1947 roku był dowódcą patrolu żandarmerii tej Brygady.

W latach 1946–1947 pełnił funkcję łącznika między dowódcą 6 Wileńskiej Brygady Władysławem Łukasiukium „Młotem” a Komendą Okręgu Wileńskiego AK ppłk. Antoniego Olechnowicza(Komendą Ośrodka Mobilizacyjnego Okręgu Wileńskiego AK^[2]). Ukrył i zabezpieczył część archiwum oddziału „Młota”. Często przyjeżdżał do Wrocławia z meldunkami i pocztą mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”.

Na przełomie 1946/1947 został aresztowany i zwolniony na mocy amnestii z 1947 roku^[3]. W czasie jednej z misji do Wrocławia został tam 2 lipca (albo 7 lipca^[2]) 1947 roku postrzelony w brzuch przez UB i aresztowany w czasie próby ucieczki z zasadzki urządzonej przez UB w mieszkaniu żony „Młota” – Jadwigi Łukasiuk. Mimo stanu agonalnego został poddany brutalnemu przesłuchaniu^[4]. Zmarł 8 lipca 1947 roku^[1]. Miejsce jego pochówku jest nieznane.

W kwietniu 2017 r, pośmiertnie awansowany na stopień kapitana^{[potrzebny przypis]}.

Order |

Postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 9 listopada 2007 roku „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej” Antoni Wodyński został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[5], a przekazanie orderu rodzinie odbyło się 11 listopada tego samego roku w czasie uroczystości z okazji Narodowego Święta Niepodległości^[6][7].

Uwagi |

Przypisy |

Bibliografia |

• Marta Markowska (wybór i opracowanie): Wyklęci – Podziemie zbrojne 1944–1963. Warszawa: Ośrodek Karta, 2013. ISBN 978-83-61283-79-9.


• Kazimierz Krajewski, Tomasz Łabuszewski: Kazimierz Kamieński „Huzar” ostatni podlaski komendant 6 Brygady Wileńskiej AK i jego żołnierze 1939–1952. Wysokie Mazowieckie: Fundacja „Pamiętamy”, listopad 2007. [dostęp 2014-07-11].


• Tomasz Łabuszewski, Kazimierz Krajewski: Ostatni komendanci – Ostatni żołnierze 1951–1963. Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, 2013. ISBN 978-83-935994-4-8.