Antoni Wodyński




.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}




































Antoni Wodyński
Odyniec


podporucznikpodporucznik
Data i miejsce urodzenia
1 czerwca 1924
Bujaki (województwo podlaskie)
Data i miejsce śmierci
8 lipca 1947
Wrocław
Przebieg służby
Lata służby
 1942–1947
Siły zbrojne
Armia Krajowa,
Wolność i Niezawisłość
Jednostki
6 Wileńska Brygada (WiN)
Stanowiska
 dowódca patrolu
Główne wojny i bitwy
II wojna światowa,
powstanie antykomunistyczne w Polsce 1944–1953
Odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Antoni Wodyński pseud. „Odyniec” (ur. 1 czerwca 1924 w Bujakach, zm. 8 lipca[a]1947[1] we Wrocławiu) – oficer Armii Krajowej i Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, podporucznik 6 Partyzanckiej Brygady Wileńskiej, dowódca patrolu i członek sztabu tej Brygady, żołnierz wyklęty.




Spis treści






  • 1 Życiorys


  • 2 Order


  • 3 Uwagi


  • 4 Przypisy


  • 5 Bibliografia





Życiorys |


Antoni Wodzyński walczył od listopada 1942 roku w strukturach AK, w 1943 roku zbiegł z transportu przymusowych robotników do Rzeszy. Od stycznia 1944 roku do 2 sierpnia 1945 roku był dowódcą oddziału partyzanckiego „Sokołów”[2]. W 1944 roku ukończył konspiracyjny kurs podoficerów. Od kwietnia 1945 roku[3] był dowódcą drużyny egzekucyjnej oddziału samoobrony ppor. Teodora Śmiałowskiego „Szumnego” w Obwodzie Bielsk Podlaski AK-AKO, walczył z oddziałami NKWD i UB[4].


Od czerwca 1946 roku[3] był dowódcą patrolu oraz oficerem dyspozycyjnym i członkiem sztabu 6 Brygady Wileńskiej. We wrześniu 1946 roku, w pociągu na stacji w Siemiatyczach skonfiskował 205 tysięcy złotych na potrzeby podziemia[4]. Od 17 lutego 1947 roku był dowódcą patrolu żandarmerii tej Brygady.


W latach 1946–1947 pełnił funkcję łącznika między dowódcą 6 Wileńskiej Brygady Władysławem Łukasiukium „Młotem” a Komendą Okręgu Wileńskiego AK ppłk. Antoniego Olechnowicza(Komendą Ośrodka Mobilizacyjnego Okręgu Wileńskiego AK[2]). Ukrył i zabezpieczył część archiwum oddziału „Młota”. Często przyjeżdżał do Wrocławia z meldunkami i pocztą mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”.


Na przełomie 1946/1947 został aresztowany i zwolniony na mocy amnestii z 1947 roku[3]. W czasie jednej z misji do Wrocławia został tam 2 lipca (albo 7 lipca[2]) 1947 roku postrzelony w brzuch przez UB i aresztowany w czasie próby ucieczki z zasadzki urządzonej przez UB w mieszkaniu żony „Młota” – Jadwigi Łukasiuk. Mimo stanu agonalnego został poddany brutalnemu przesłuchaniu[4]. Zmarł 8 lipca 1947 roku[1]. Miejsce jego pochówku jest nieznane.


W kwietniu 2017 r, pośmiertnie awansowany na stopień kapitana[potrzebny przypis].



Order |


Postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 9 listopada 2007 roku „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej” Antoni Wodyński został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[5], a przekazanie orderu rodzinie odbyło się 11 listopada tego samego roku w czasie uroczystości z okazji Narodowego Święta Niepodległości[6][7].



Uwagi |




  1. ↑ Według Marty Markowskiej (↓) zmarł 7 lipca 1947 roku.



Przypisy |




  1. ↑ ab Grzegorz Wąsowski: Letters from the Underground (ang.). [dostęp 2014-07-12].


  2. ↑ abc Żołnierze wyklęci – Antykomunistyczne podziemie zbrojne po 1944 roku. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Wolumen”, 2013, s. 605. ISBN 978-83-7233-077-2.


  3. ↑ abc Markowska 2013 ↓, s. 186.


  4. ↑ abc Blisko Polski – Wodyński Antoni. [dostęp 2014-07-12].


  5. ↑ M.P. z 2008 r. nr 15, poz. 157


  6. ↑ Polityka budowania prawdziwych autorytetów. prezydent.pl, 2007-11-11. [dostęp 2012-05-12].


  7. ↑ Prezydent odznaczył „żołnierzy wyklętych”. onet.pl, 2007-11-11. [dostęp 2012-05-12].



Bibliografia |



  • Marta Markowska (wybór i opracowanie): Wyklęci – Podziemie zbrojne 1944–1963. Warszawa: Ośrodek Karta, 2013. ISBN 978-83-61283-79-9.

  • Kazimierz Krajewski, Tomasz Łabuszewski: Kazimierz Kamieński „Huzar” ostatni podlaski komendant 6 Brygady Wileńskiej AK i jego żołnierze 1939–1952. Wysokie Mazowieckie: Fundacja „Pamiętamy”, listopad 2007. [dostęp 2014-07-11].

  • Tomasz Łabuszewski, Kazimierz Krajewski: Ostatni komendanci – Ostatni żołnierze 1951–1963. Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, 2013. ISBN 978-83-935994-4-8.




-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容