Egftnjytyk

Koniki w Krasnem mówią po angielsku?

W Krasnem znajduje się piekarnia posiadająca własny furgon ze stosownym napisem, który naprowadza na domysł, że instytucja ta musi mieć jakiegoś konkurenta w osobie Moszka lub Icka chlubiącego się również własnym furgonem. Domek rządcy, przynajmniej z wierzchu widziany, jest wspaniały, pałacyk zaś odznacza się skromnością. Budowla ta, jednopiętrowa i żółtawa, leży wśród płaskiego ogrodu, w którym najmniej bystry obserwator z łatwością dostrzec może jedną ławkę w cieniu jakiegoś rozpłakanego drzewa. Trawniki są tak czyste, jak niektóre pejzaże z wystawy sztuk pięknych (na jednym z nich ułożono z kwiatów rysunek kotwicy i krzyża), drzew dosyć. Całość tchnie spokojem, a w miejscowych pisarzy prowentowych nastrajać musi na ton bardzo uroczysty.
Jeden z członków naszego towarzystwa gwałtem chciał obejrzeć wnętrze pałacyku. Wytłomaczywszy mu jednak niewłaściwość podobnych pragnień, poszliśmy, jak na demokrację przystało, do stajni. Stajnia tutejsza ściąga wielu widzów i ma rozległą sławę, z tej zapewne racji, że jest bita na wszystkich torach; lecz zewnątrz i wewnątrz odznacza się zachwycającym porządkiem i czystością. Podłogi wyglądają tu lepiej aniżeli w niejednej restauracji. Każdy koń ma swoją zagrodę lub pokoik z napisem, żłób, drabinkę i słomy co wlezie. Przy drzwiach wisi zegar i tablica, na której notują się dyżury; wnosząc jednak z dat – sądzić by można, że kalendarz tutejszy w porównaniu ze zwykłym spóźnia się przynajmniej o miesiąc.
Konie są ładne i czysto utrzymane; ponieważ jednak noszą nazwiska prawie wyłącznie angielskie, i muszą rozmawiać tylko w tym języku i tylko z osobami dobrze urodzonemi, o życiu więc ich i przymiotach, od nich samych żadnych nie mogłem zasięgnąć wskazówek.