Jeleń olbrzymi
| ||
Megaloceros giganteus | ||
| (Blumenbach, 1799) | ||
| Okres istnienia: 0,4–0,0077 mln lat temu PreЄ Є O S D C P T J K Pg N Q ↓ | ||
 Rekonstrukcja | ||
Systematyka | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | zwierzęta | |
Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
Gromada | ssaki | |
| Podgromada | żyworodne | |
| Infragromada | łożyskowce | |
Rząd | parzystokopytne | |
| Podrząd | przeżuwacze | |
Rodzina | jeleniowate | |
Rodzaj | Megaloceros | |
Gatunek | jeleń olbrzymi | |
Jeleń olbrzymi, łoś irlandzki (Megaloceros giganteus[1]) – gatunek wymarłego ssaka z rodziny jeleniowatych.
Żył od środkowego plejstocenu do wczesnego holocenu od 500 tys. do 7 700 lat temu Zamieszkiwał północną Europę (najwięcej jego szczątków znaleziono w Irlandii), północną Azję i północną Afrykę. Wielkością był zbliżony do łosia, osiągał ok. 2,1 m wysokości w kłębie. Posiadał poroże przekraczające 3,5 m rozpiętości, ważące około 40 kg. Żywił się tym, czym dzisiejsze jelenie. Z rysunków naskalnych wynika, że człowiek pierwotny często spotykał się z tym stworzeniem i polował na nie.
Ze względu na łopatowaty kształt poroża jeleń olbrzymi był uważany za bliskiego krewniaka daniela. Późniejsze badania morfologiczne i molekularne wskazały jednak na jego bliższe pokrewieństwo z jeleniem szlachetnym i wapiti. Dopiero badania genetyczne z 2005 r. potwierdziły, że jego najbliższym krewnym jest jednak faktycznie daniel[2].
Jeleń olbrzymi w kulturze |
Jeleń olbrzymi pojawił się w książkach Zaginiony świat (The Lost World) autorstwa Arthura Conana Doyle’a, w Sadze o Królestwie Światła (Legenden om Ljusets rike) autorstwa Margit Sandemo, w cyklu powieściowym „Dzieci Ziemi” „(Earth's Children)” autorstwa Jean Marie Auel, oraz wyprodukowanych przez BBC serialach dokumentalnych Wędrówki z bestiami (Walking with Beasts) i Wędrówki z jaskiniowcami (Walking with Caveman). W Irlandii, przy drodze N20 pomiędzy miejscowościami Mallow i Cork, stoi naturalnej wielkości figura tego zwierzęcia.
Galeria |
Rekonstrukcja Megaloceros giganteus.
Jeleń olbrzymi, figura przy drodze N20 w Irlandii.
Skamieniały szkielet Megaloceros giganteus w Muzeum Historii Naturalnej w Waszyngtonie.
Skamieniały szkielet Megaloceros giganteus w Muzeum Paleontologicznym w Monachium.
Skamieniały szkielet Megaloceros giganteus w Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu.
Skamieniały szkielet Megaloceros giganteus w Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu.
Przypisy |
↑ W literaturze spotykana jest błędnie pisana nazwa Megaceros giganteus. Megaceros to rodzaj glewikowców.
↑ Lister et al. The phylogenetic position of the 'giant deer' Megaloceros giganteus, Nature 438, 850-853 (8 December 2005) | doi:10.1038/nature04134 (en)
