Wysocko (województwo podkarpackie)







Zobacz też: Wysocko w innych znaczeniach tego słowa.




















































Wysocko


Pałac Czartoryskich w Wysocku
Pałac Czartoryskich w Wysocku

Państwo
 Polska

Województwo
podkarpackie

Powiat
jarosławski

Gmina
Laszki

Sołectwo
 Wysocko

Liczba ludności (2011)
 645[1][2]

Strefa numeracyjna
 16

Kod pocztowy
 37-543[3]

Tablice rejestracyjne
 RJA

SIMC
 0605849


Położenie na mapie gminy Laszki


Mapa lokalizacyjna gminy Laszki

Wysocko

Wysocko






Położenie na mapie powiatu jarosławskiego


Mapa lokalizacyjna powiatu jarosławskiego

Wysocko

Wysocko






Położenie na mapie województwa podkarpackiego


Mapa lokalizacyjna województwa podkarpackiego

Wysocko

Wysocko






Położenie na mapie Polski


Mapa lokalizacyjna Polski

Wysocko

Wysocko





Ziemia49°59′25″N 22°49′31″E/49,990278 22,825278





Commons
Multimedia w Wikimedia Commons


Wysocko – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Laszki[4][5].


Wieś Wysoczko należąca do miasta Jarosławia[6] położona była na przełomie XVI i XVII wieku w powiecie przemyskim ziemi przemyskiej województwa ruskiego[7]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa przemyskiego.


W miejscowości znajduje się pałac należący przed laty do Jana III Sobieskiego. Obok pałacu znajduje się park, który jest licznie odwiedzany przez turystów oraz mieszkańców. Sam Jan III Sobieski zasadził tam ponad 200 drzew. Obecnie w pałacu mieści się Dom Pomocy Społecznej.




Spis treści






  • 1 Położenie


  • 2 Części wsi


  • 3 Historia


  • 4 Zabytki


  • 5 Przypisy


  • 6 Linki zewnętrzne





Położenie |


Wieś Wysock leży w zachodniej części Gminy Laszki. Geograficznie należy do Kotliny Sandomierskiej i Doliny Sanu. Rzeka San jest zachodnią granicą wsi Wysock i Gminy Laszki. Przez teren wsi przepływa rzeka Szkło, prawobrzeżny dopływ rzeki San. Od południowej strony granicą wsi jest starorzecze rzeki Szkło.



Części wsi |





















Integralne części wsi Wysocko[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0605855 Węgry część wsi
0989318 Wysocko-Osada część wsi


Historia |


Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1447 r. Początkowo Wysock był własnością Jan z Tarnowa herbu Leliwa. Miejscowość między innymi należała do królowej Marysieńki, którą odziedziczyła po swym pierwszym mężu ordynacie Janie Zamoyskim, i przebywała tu w wybudowanym przez siebie pałacu. Częstym gościem w Wysocku był król Jan III Sobieski. W czasie bytności dworu królewskiego Wysock stawał się czasowo stolicą kraju, między innymi tu przebywał poseł króla Francji.
Następnie majątek na krótko był własnością Rakoczego, a w 1712 r. właścicielami zostali Adama i Elżbiety Sieniawscy. Pomiędzy 1724 - 1734 r. w Wysocku powstał nowy pałac ufundowany przez Marię Sieniawską, zaprojektowany przez Giovanniego Spazzio. W tym czasie powiększono park założony przez królową Marysieńkę, jeden z piękniejszych parków i ogrodów w stylu francuskim, południowo-wschodnich krańców obecnej polski. Następnie właścicielem dóbr został August Czartoryski po ślubie z Marią Sieniawską. Kolejnym właścicielem został syn Marii, Adam Kazimierz Czartoryski, a następnie w 1812 roku jego córka Maria Czartoryska księżna Wirtemberska W latach 40. XIX w. dobra Wysockie należały do rodziny Zamoyskich, między innymi do Stefana Zamoyskiego. W 1928 r. dobra należały do hrabiego Zygmunta Zamoyskiego[8]. ...




Kościół filialny w Wysocku



Zabytki |



  • Pałac z lat 20. XVIII wieku według projektu Giovanniego Spazzio. Od końca II wojny światowej pałac jest siedzibą DPS.

  • Aleja Lipowa – z czasów Jana III Sobieskiego.

  • Kuźnia (obecnie w stanie ruiny) – murowana, pochodząca z XIX wieku wraz ze stajnią z tego okresu. Według legendy to właśnie w tym miejscu król Jan III Sobieski kazał podkuć konie ruszając na odsiecz Wiednia.[potrzebny przypis]

  • Park Dworski założony w XVII wieku i powiększony w wieku następnym. W parku znajduje się kamienny obelisk z 1883 roku.


  • Cerkiew greckokatolicka z 1889 roku, obecnie użytkowana jako kościół rzymskokatolicki.

  • Zabytkowa studnia wiejska i drewniany dom wiejski (nr 5).



Przypisy |




  1. ↑ Portal polskawliczbach.pl


  2. ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-02-19].


  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych poprzez wyszukiwarkę. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. [dostęp 2015-03-26].


  4. ↑ ab Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)


  5. ↑ ab GUS. Wyszukiwarka TERYT


  6. ↑ Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 7. Ziemie ruskie. Ruś Czerwona. Cz. 1, Warszawa 1901, s. 3.


  7. ↑ Atlas historyczny Rzeczypospolitej Polskiej wydany z zasiłkiem Akademii Umiejętności w Krakowie , [T. 1] , Epoka przełomu z wieku XVI-ego na XVII-sty. Dział II-gi. "Ziemie Ruskie" Rzeczypospolitej, Dział opracowany przez Aleksandra Jabłonowskiego [...], k. 2.


  8. ↑ Księga Adresowa Polski 1928 rok



Linki zewnętrzne |



  • Wysocko na stronie gminy


  • Wysocko w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XIV: Worowo – Żyżyn. Warszawa 1895.

  • Mapa Wysocka - geoportal

  • Dom Pomocy Społecznej w Wysocku



















p • d • e

Gmina Laszki

  • Siedziba gminy: Laszki

Wsie

  • Bobrówka

  • Charytany

  • Czerniawka

  • Korzenica

  • Laszki

  • Miękisz Nowy

  • Miękisz Stary

  • Tuchla

  • Wietlin

  • Wietlin Pierwszy

  • Wietlin Trzeci

  • Wysocko


 Herb gminy Laszki
Osady

  • Tuchla

  • Wietlin
Integralne
części wsi

  • Babiaki

  • Bawoły

  • Bukowina

  • Fedany

  • Górka

  • Górne

  • Gościniec

  • Granica

  • Hanasy

  • Jarębki

  • Jatki

  • Karapyty

  • Karczmarze

  • Kąt (Bobrówka)

  • Kąt (Wietlin)

  • Kobyluchy

  • Kolonia (Bobrówka)

  • Kolonia (Charytany)

  • Kozły

  • Mokre

  • Nowa Wieś

  • Pod Kościołem

  • Podedwór

  • Podstaw

  • Polechna

  • Sieniawka

  • Stawisko

  • Szpoty

  • Ulica

  • Węgry

  • Wola Laszkowska

  • Wysocko-Osada

  • Zagrody

  • Zagumnie

  • Zamiśnie

  • Zamoście

  • Zofiówka



-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容