Kolokwializm
Kolokwializm (z łac. colloquium 'rozmowa' od colloqui 'rozmawiać', col- 'współ-' i loqui 'mówić')[1], potocyzm[2] – wyraz, wyrażenie lub forma składni – stosowane wyłącznie w języku potocznym, zwykle w mowie, w życiu codziennym, a jednocześnie w sytuacji, gdy nie ma wymogu dbałości o zgodność przekazu z literacką formą języka. Nagminne stosowanie kolokwializmów bywa odbierane jako niedbałe, czy wręcz prostackie, traktowanie języka.
Zastosowanie kolokwializmu w innej niż potoczna formie wypowiedzi uznaje się za uchybienie językowe. Można go, co prawda, użyć w celu szczególnym, np. dla stylizacji środowiskowej czy ekspresji artystycznej, jednak nawet wtedy powód użycia kolokwializmu musi być dla odbiorcy łatwo rozpoznawalny.
W literaturze pięknej używanie kolokwializmów ma miejsce niezbyt często, za to zawsze w sytuacjach jednoznacznych (aby autor nie został posądzony o brak warsztatu). Poeta Miron Białoszewski uczynił stosowanie kolokwializmów jedną z cech charakterystycznych swojej twórczości.
Kolokwializmy są typowym elementem tekstów w takich rodzajach muzyki, jak punk czy rap oraz disco polo, a także ska.
Zobacz też |
- język potoczny
- żargon
- liberalizm (językoznawstwo)
Przypisy |
↑ Władysław Kopaliński: kolokwialny; kolokwium. W: Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych [on-line]. slownik-online.pl. [dostęp 2018-11-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-16)].
↑ MirosławM. Bańko MirosławM., potocyzm [w:] Poradnia językowa PWN [online], sjp.pwn.pl, 16 kwietnia 2012 [dostęp 2018-11-03] .
Linki zewnętrzne |
- Porady językowe: Kolokwializm
Kontrola autorytatywna (język mówiony):
GND: 4061588-1
NDL: 00577108