Fala Alfvena




Fale Alfvéna – rodzaj fal magnetohydrodynamicznych (MHD). Są to fale poprzeczne w zjonizowanym gazie (plazmie) znajdującym się w polu magnetycznym, rozchodzące się wzdłuż tego pola[1].


Fale Alfvena nie powodują zmian ciśnienia ośrodka, które to zmiany są źródłem fal akustycznych, bo gęstość plazmy pozostaje stała w czasie. Prędkość propagacji zaburzenia jest określona wzorem na prędkość Alfvena.


Zjawisko to nazwano nazwiskiem szwedzkiego fizyka Hannesa Alfvéna, laureata Nagrody Nobla. Alfvén postulował istnienie takich zaburzeń już w 1940 r. Fale Alfvéna są teoretycznym przykładem fal magnetohydrodynamicznych, zarejestrowanych w atmosferze Słońca (fale Moretona), a także w jonosferze Ziemi (tzw. wewnętrzne fale grawitacyjne).



Przypisy |




  1. Paweł Artymowicz, Astrofizyka Układów Planetarnych, PWN, 1995; według Encyklopedii Fizyki Współczesnej miałyby to być fale podłużne.



Bibliografia |



  • H. Alfvén. Existence of electromagnetic-hydrodynamic waves. „Nature”. 150 (3805), s. 405–406, 1942. DOI: 10.1038/150405d0 (ang.). 


Linki zewnętrzne |


  • Rezonans fal Alfvena w jonosferze ziemskiej



這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna