Egftnjytyk

Ten artykuł dotyczy australijskiego fizyka (syna). Zobacz też: William Bragg.

William Lawrence Bragg
Data i miejsce urodzenia	31 marca 1890 Adelaide
Data i miejsce śmierci	1 lipca 1971 Ipswich
Zawód	fizyk
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

William Lawrence Bragg, Lawrence Bragg (ur. 31 marca 1890 w Adelaide, Australia, zm. 1 lipca 1971 w Ipswich, Wielka Brytania) – australijski fizyk, laureat Nagrody Nobla, którą otrzymał wraz z ojcem, Williamem Henrym Braggiem, za zasługi w badaniu struktury krystalicznej za pomocą promieniowania rentgenowskiego^[1][2].

Życiorys |

Już od dziecka interesował się nauką i fizyką; ojciec, William Henry, był wykładowcą matematyki i fizyki na Uniwersytecie w Adelajdzie. W wieku pięciu lat Lawrence spadł z roweru łamiąc sobie przy tym rękę; jego ojciec, który nieco wcześniej czytał o eksperymentach Wilhelma Röntgena z promieniowaniem X, postanowił użyć ich do zbadania złamanej ręki syna – po raz pierwszy w Australii wykorzystano wtedy promieniowanie rentgenowskie do celów medycznych^[1][2].

W. Lawrence Bragg zaczął uczęszczać na uniwersytet w wieku 15 lat i ukończył go w 1908 mając zaledwie 18 lat. W tym samym roku przeniósł się do Anglii, kiedy jego ojciec został wykładowcą na Uniwersytecie w Leeds. William dostał się na Uniwersytet Cambridge jesienią 1909 i zakończył studia w 1911^[1][2].

Od 1912 prowadził badania nad dyfrakcją promieni rentgenowskich w kryształach; na podstawie tych eksperymentów jego ojciec zbudował spektrometr rentgenowski, pozwalający na badania właściwości kryształów. W 1915 wraz ze swoim ojcem otrzymał nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki^[1][2]. Miał wówczas 25 lat; jest dotychczas (2017) najmłodszym laureatem Nagrody Nobla z dziedziny fizyki w historii^[1][2].

W następnych latach był profesorem w Victoria University of Manchester (1919–1937, Langworthy Professor of Physics) i w University of Cambridge (UC) (1938–1953, Cavendish Professor of Physics); w latach 1938–1953 kierował w UC Laboratorium Cavendisha (jako administrator)^[2].

Spektrometr L. Bragga (1912)

Ilustracja prawa Braggów
nλ=2dsin⁡θ{displaystyle nlambda =2dsin theta ,}

Współczynnik odbicia (R) „zwierciadła Bragga

Publikacje |

Jest m.in. autorem książek^[2]:

• 1915 – X Rays and Crystal Structure (z Williamem Braggiem),


• 1930 – The Structure of Silicates,


• 1934 – The Crystalline State,


• 1936 – Electricity,


• 1937 – Atomic Structure of Minerals.

Nagrody i wyróżnienia |

Został członkiem Royal Society w roku 1921. Poza Nagrodą Nobla otrzymał^[2]:

• 1915 – Matteucci Medal (z Williamem Braggiem),


• 1918 – Military Cross,


• 1918 – Order Imperium Brytyjskiego (OBE)


• 1931 – Hughes Medal,


• 1946 – Royal Medal,


• 1941 – Order Imperium Brytyjskiego (KBE),


• 1948 – Roebling Medal,


• 1966 – Copley Medal,


• 1967 – Order of the Companions of Honour.

Zobacz też |

• 
  prawo Bragga (prawo Wulfa-Braggów, wzór Braggów, warunek Braggów)


• rentgenografia strukturalna


• rozproszony reflektor Bragga


• światłowodowa siatka Bragga

Przypisy |