Egftnjytyk

Erwin Schrödinger
Data i miejsce urodzenia	12 sierpnia 1887 Wiedeń
Data i miejsce śmierci	4 stycznia 1961 Wiedeń
Zawód	fizyk
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Erwin Rudolf Josef Alexander Schrödinger (ur. 12 sierpnia 1887 w Wiedniu, zm. 4 stycznia 1961 tamże) – austriacki fizyk teoretyk, jeden z twórców mechaniki kwantowej, laureat Nagrody Nobla z dziedziny fizyki w roku 1933 za prace nad matematycznym sformułowaniem mechaniki falowej^[1].

Życiorys |

Jedyny syn Rudolfa i Georginy Schrödingerów. Po skończeniu gimnazjum zaczął studiować fizykę i matematykę na Uniwersytecie w Wiedniu. Był profesorem: politechniki w Stuttgarcie (1920), uniwersytetu we Wrocławiu (1921), uniwersytetu w Zurychu (1921– 1927), Uniwersytetu Fryderyka Wilhelma w Berlinie (1927–1933), Uniwersytetu w Oksfordzie (–1935), uniwersytetu w Grazu (1936–1938) oraz w Institute for Advanced Studies w Dublinie (1940–1955).

W 1926 w ciągu sześciu miesięcy opublikował cztery artykuły dające początek falowemu ujęciu mechaniki kwantowej. Pierwszy z nich to Quantisierung als Eigenwertproblem (Kwantyzacja jako zagadnienie własne, zob. równanie własne w mechanice kwantowej) opublikowany w "Annalen der Physik", (4), 79, (1926), 361-376.

Jest również autorem książki What is Life? (wyd. 1944), w której dowodzi, że życie można ujmować w kategoriach przechowywania i przekazywania informacji biologicznej. Napisał w niej także, że aby zrozumieć życie, należy złamać kod dziedziczenia. Książka ta stała się inspiracją do rozmyślań nad teorią dziedziczenia dla wielu twórców biologii molekularnej, włączając w to m.in. takich wybitnych jak: Francis Crick i James D. Watson.

W 1933 roku został uhonorowany wraz z Paulem Dirakiem Nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki za "odkrycie nowych, płodnych aspektów teorii atomów i ich zastosowanie".

Główną zasługą Schrödingera było ujęcie problemu kwantowania jako problemu wartości własnych. Jest autorem tzw. równania falowego (równania Schrödingera), które w mechanice kwantowej ma podstawowe znaczenie. Stworzył podwaliny rachunku zaburzeń, zajmował się też termodynamiką statystyczną i teorią barw.

Publikacje |

Był autorem lub współautorem licznych artykułów naukowych i innych opracowań dotyczących mechaniki kwantowej (część prac zawiera zbiór Collected Papers on Wave Mechanics z 1928 roku^[2]).

Wykaz książek Schrödingera, opublikowany w Notable Names Database, obejmuje^[3]:

• 1935 – Science and the Human Temperament (Science, Theory and Mind)


• 1944 – What is Life?: The Physical Aspect of the Living Cell
  


• 1946 – Statistical Thermodynamics
  


• 1949 – Gedichte (poezja)


• 1950 – Space-Time Structure
  


• 1954 – Nature and the Greeks (historia)


• 1958 – Mind and Matter
  


• 1961 – My World View, Meine Weltansicht
  

W języku polskim w roku 1998 ukazała się książka: Czym jest życie? Fizyczne aspekty żywej komórki. Umysł i materia. Szkice autobiograficzne (What is Life? The Physical Aspect of the Living Cell. Mind and Matter. Autobiographical Sketches), wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa, ​ISBN 83-7180-759-7​^[4].

Zobacz też |

• kot Schrödingera

Przypisy |

Bibliografia |

• Nagrody Nobla. Leksykon PWN, BeataB. Tarnowska (red.), Warszawa: Wydaw. Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13393-7, OCLC 830213964 .

Linki zewnętrzne |

• John J. O'Connor; Edmund F. Robertson: Erwin Schrödinger w MacTutor History of Mathematics archive (ang.)
  


• Erwin Schrödinger, publikacje na www books.google.com (ok.550 pozycji)


• Czym jest życie?


• Walter J. Moore,Walter John Moore, A Life of Erwin Schrödinger, Cambridge University Press, 26 sie 1994


• John Gribbin, Erwin Schrodinger and the Quantum Revolution, John Wiley & Sons, 15 mar 2013]

p • d • e Modele atomów Atom • Jądro atomowe Pojedyncze atomy Model Daltona • Model Thomsona • Model Lewisa • Model Nagaoki • Model Rutherforda • Model Bohra • Model Bohra-Sommerfelda • Model Gryzińskiego • Model Schroedingera Atomy w ciałach stałych Model Drudego • Model Drudego-Sommerfelda • Model elektronów prawie swobodnych • Pasmowa teoria przewodnictwa • Teoria funkcjonału gęstości Atomy w cieczach Ciekły hel Atomy w gazach Gazy szlachetne • Wodór atomowy Uczeni Felix Bloch • Niels Bohr • John Dalton • Paul Drude • Michał Gryziński • Irving Langmuir • Gilbert Lewis • Hantaro Nagaoka • Ernest Rutherford • Erwin Schrödinger • Arnold Sommerfeld • Joseph John Thomson