Pijarzy







Nie mylić z: public relations (PR).




































Pijarzy

Dewiza: Pobożność i Nauka (Pietas et Litterae)

Herb zakonu
Pełna nazwa
 Zakon Kleryków Regularnych Ubogich Matki Bożej Szkół Pobożnych
Nazwa łacińska
 Ordo Clericorum Regularium Pauperum Matris Dei Scholarum Piarum
Skrót zakonny
 SP lub używany równolegle: SchP

Wyznanie
katolickie

Kościół
rzymskokatolicki
Założyciel
św. Józef Kalasancjusz
Data założenia
 1597

Strona internetowa

Zakon pijarów – potoczna nazwa Zakonu Kleryków Regularnych Ubogich Matki Bożej Szkół Pobożnych (Ordo Clericorum Regularium Pauperum Matris Dei Scholarum Piarum) czyli Zakonu Szkół Pobożnych – zakon ustanowiony przez papieża Grzegorza XV 18 listopada 1621 r. (regułę zatwierdzono rok później). Korzenie swe wywodzi jednak od roku 1597, kiedy to św. Józef Kalasancjusz otworzył pierwszą bezpłatną i powszechną szkołę podstawową w Europie.


W 1870 r. zakon liczył 2160 członków zgrupowanych w 156 ośrodkach. W 1965 r. było to 2535 członków w 179 domach, a w 2004 r. - 1430 członków w 210 ośrodkach. Aktualnie (2016 r.) pijarzy są obecni w 36 krajach całego świata.




Spis treści






  • 1 Nazwa


  • 2 W Polsce


    • 2.1 Historia


    • 2.2 Znani pijarzy


    • 2.3 Ośrodki w Polsce


    • 2.4 Szkoły w Polsce




  • 3 Pijarska Wspólnota Wiary


  • 4 Przypisy


  • 5 Linki zewnętrzne





Nazwa |


Nazwa pijarzy pochodzi od łacińskiego słowa "pius", co oznacza "pobożny" (r.ż. pia, l.mn. pii, piae), pojawiającego się w łacińskiej nazwie "Scholae Piae", co oznacza: "Szkoły Pobożne". Hasłem zakonu jest "Pietas et Litterae", czyli "Pobożność i Nauka".



W Polsce |


Pijarzy prowadzą w Polsce głównie działalność oświatową i wychowawczą wśród dzieci i młodzieży (szkoły podstawowe, gimnazja, licea ogólnokształcące, bursy), prowadzą także działalność naukową, edytorską i wydawniczą (m.in. wydają kwartalnik "eSPe").



Historia |


W roku 1642 pijarzy pojawili się w Polsce. Zakon pijarów wniósł wielki wkład w rozwój oświaty i szkolnictwa wyższego w I Rzeczypospolitej u progu oświecenia. Założone przez nich w 1740 w Warszawie Collegium Nobilium, wobec upadku Akademii Krakowskiej było jedną z najlepszych polskich szkół wyższych.



Znani pijarzy |


Znanymi polskimi pijarami byli: Damian Stachowicz, Stanisław Konarski, Antoni Wiśniewski, Michał Stadnicki, Onufry Kopczyński, Józef Osiński, Teodor Ostrowski, Ignacy Zaborowski, Stanisław Jundziłł, Piotr Ściegienny, Tadeusz Gadacz, Józef Joniec, Edward Kryściak.



Ośrodki w Polsce |


Ośrodkami pijarskimi w Polsce są: Kraków (między innymi parafia na osiedlu Wieczysta i Rakowice), Łapsze Niżne, Jelenia Góra, Hebdów, Sierosławice, Rzeszów, Katowice, Łowicz, Warszawa, Poznań, Elbląg, Bolszewo, Bolesławiec.



Szkoły w Polsce |


Pijarzy posiadają w Polsce szkoły w następujących miastach: Kraków, Warszawa, Łowicz, Elbląg, Poznań, od 2009 Katowice, od 2013 Bolesławiec. Do najbardziej znanych i zasłużonych należało utworzone w 1740 r. przez Stanisława Konarskiego Collegium Nobilium w Warszawie.



Pijarska Wspólnota Wiary |


Duchowość pijarów jest też praktykowana przez wiernych świeckich, w ramach Pijarskiej Wspólnoty Wiary. Jest to droga formacyjno-modlitewna, "zaproszenie do wejścia na górę z Chrystusem, które wymaga zaufania, trudu, a przede wszystkim poukładania życia zgodnie z wolą Boga"[1].


Program rozwoju duchowego składa się z pięciu filarów:



  1. regularnych spotkań formacyjnych

  2. celebracji liturgicznych

  3. lektury osobistej

  4. pracy własnej

  5. okresowych dni skupienia/rekolekcji[2]


W Polsce Pijarskie Wspólnoty Wiary działają oficjalnie od kilku lat, decyzją Kapituły Generalnej Zakonu Pijarów z 2009 r. Z czasem Wspólnoty Wiarą będą mogły przekształcać się w Bractwa Szkół Pobożnych.


Wspólnoty polskie działają w oparciu o doświadczenia hiszpańskie[1].



Przypisy |




  1. ↑ ab Polska Prowincja Zakonu Pijarów, www.pijarzy.pl [dostęp 2018-09-07]  (pol.).


  2. ↑ http://web.archive.org/web/20120417195456/http://www.pijarzy.pl/UserFiles/File/Zaproszenie%20do%20formacji%20w%20Pijarskiej%20Wsplnocie%20Wiary.pdf



Linki zewnętrzne |





W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem:
Pijarzy


  • Oficjalna Strona Zakonu – Kuria Generalna w Rzymie

  • Oficjalna strona Zakonu Szkół Pobożnych w Polsce

  • Strona nowej szkoły w Katowicach

  • Strona szkoły w Warszawie









-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容