Talent (miara)
Talent (łac. talentum od gr. tálanton - ciężar) – największa jednostka miary masy i pieniądza, używana w starożytności (w Asyrii, Babilonii, starożytnej Grecji i Palestynie)[1].
W Babilonii stanowiła równowartość 60 min i 3600 szekli. W Grecji również odpowiadała wartości 60 min oraz 6000 drachm i 36 tys. oboli; pełniła wyłącznie funkcję pieniądza obrachunkowego[2]. Służyła do odważania głównie złota lub srebra. Masa talentu zależała od lokalnych systemów wagowo-pieniężnych, np. attycko-eubejskiego wynosiła 26,196 kg[3], egineckiego – 37,1 kg. U Rzymian jej odpowiednikiem było centupodium równe 100 librom (funtom) srebra.
Później również nowogrecka jednostka wagi o nazwie „talanton”, równa 1/10 tonos lub 100 min (nowogreckich); miała wagę 150 kg[potrzebny przypis].
W kontekście biblijnym |
O talentach mówił Jezus Chrystus w jednej z przypowieści: „Podobnie też [jest z Królestwem Niebieskim] jak z pewnym człowiekiem, który mając się udać w podróż, przywołał swoje sługi i przekazał im swój majątek. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i odjechał. Zaraz ten, który otrzymał pięć talentów, poszedł, puścił je w obrót i zyskał drugie pięć. Tak samo i ten, który dwa otrzymał; on również zyskał drugie dwa. Ten zaś, który otrzymał jeden, poszedł i rozkopawszy ziemię, ukrył pieniądze swego pana.” (Mt 25,14-30).
O talentach mowa jest także w przypowieści o nielitościwym dłużniku[4], gdzie ogromny dług sięga dziesięciu tysięcy talentów.
Przypisy |
↑ «Talent» w Encyklopedii PWN. [dostęp 2013-03-06].
↑ Robert Flacellière: Życie codzienne w Grecji za czasów Peryklesa. Warszawa: PIW, 1985, s. 110.
↑ Nowa encyklopedia powszechna PWN.
↑ Mt 18,23-35
Bibliografia |
- Andrzej Mikołajczyk: Leksykon numizmatyczny. Warszawa-Łódź: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 306