Dywizja Karola Sierakowskiego




.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}































Dywizja Sierakowskiego


Historia

Państwo

 I Rzeczpospolita
Sformowanie

1794
Dowódcy
Pierwszy

Jan August Cichocki
Ostatni

Karol Sierakowski
Działania zbrojne

Insurekcja kościuszkowska
Organizacja

Rodzaj wojsk

wojska lądowe

Dywizja Karola Sierakowskiego – jedna z formacji zbrojnych okresu insurekcji kościuszkowskiej.




Spis treści






  • 1 Formowanie i struktura dywizji


  • 2 Działania dywizji


  • 3 Dowódcy


  • 4 Skład dywizji we wrześniu 1794


  • 5 Zobacz też


  • 6 Przypisy


  • 7 Bibliografia





Formowanie i struktura dywizji |


Dywizja została sformowana na początku czerwca 1794 z oddziałów garnizonu warszawskiego przez gen. Jana Augusta Cichockiego.


Dywizja nie miała standardowej organizacji. W każdym okresie składała się jednak z trzech rodzajów wojsk: piechoty i strzelców, kawalerii oraz artylerii. Podział wewnętrzny ograniczał się jedynie do tzw. komend. Występował natomiast podział ugrupowania dywizji:



  • marszowy: awangarda, korpus (siły główne) i ariergarda;

  • bojowy: pierwsza i druga linia piechoty, prawe i lewe skrzydło (przeważnie jazda) i korpus rezerwowy



Działania dywizji |


Po osiągnięciu zdolności bojowej gen. Cichocki przedyslokował ją na Pragę, gdzie 22 czerwca przekazał dowodzenie nią gen. Karolowi Sierakowskiemu. Pod nowym dowództwem dywizja przekroczyła Bug pod Brześciem Litewskim, po czym 2 sierpnia stoczyła zwycięską bitwę – wspólnie z dywizją dowodzoną przez gen. Antoniego Chlewińskiego – z siłami rosyjskiego korpusu gen. Wilhelma Derfeldena pod Słonimem.


17 września walczyła z przeważającymi siłami generała Aleksandra Suworowa w bitwie pod Krupczycami. 19 września została przez nie rozbita na grobli terespolskiej w bitwie pod Terespolem.


Odtworzona z najlepszych oddziałów Dywizji Najwyższego Naczelnika i dywizji gen. Józefa Zajączka, została rozbita 10 października 1794 w bitwie pod Maciejowicami. Resztki oddziałów dywizji wycofały się na Pragę.



Dowódcy |




gen. Karol Sierakowski



  • gen. Jan August Cichocki

  • gen. Karol Sierakowski



Skład dywizji we wrześniu 1794 |


Piechota[1]



  • Gwardia piesza koronna

  • batalion 15 regimentu

  • 5 regiment fizylierów

  • 18 regiment

  • batalion Rafałowicza

  • batalion brzesko-litewski


Kawaleria[1]



  • Gwardia konna koronna

  • 3 pułk przedniej straży litewskiej

  • 3 pułk przedniej straży litewskiej

  • pułk ułanów Koeniga

  • Pułk Kazanowskiego


Artyleria[1]


  • 26 dział

Razem: piechoty – 2464; jazdy – 1340; artylerii – 192 żołnierzy[1]



Zobacz też |


  • dywizje polskie


Przypisy |




  1. abcd Wojtasik 1996 ↓, s. 169.



Bibliografia |



  • Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. Poznań: Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-52-1.

  • Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.

  • Tadeusz Rawski, Andrzej Ajnenkiel: Powstanie kościuszkowskie 1794 : dzieje militarne. T. 1. Warszawa: Egros: Wojskowy Instytut Historyczny, 1994. ISBN 83-86268-11-5.

  • Jan Wimmer: „Historia piechoty polskiej do roku 1864”; Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1978

  • Bolesław Twardowski: Wojsko Polskie Kościuszki w roku 1794. Poznań: Księgarnia Katolicka, 1894.

  • Janusz Wojtasik: Powstanie kościuszkowskie 1794 - dzieje militarne. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny, 1996. ISBN 83-86268-46-8.






這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Shark

Wiciokrzew