Prus II
| ||
Alternatywne nazwy | Wilczekosy, Wilcze Kosy, Słubica, Falcastrum Lupinum | |
Pierwsza wzmianka | 1402 (pieczęć), 1401 (zapis) | |
Herbowni | ||
Razem 105 nazwisk B Bandkowski, Bawor, Baworowski, Będkowski, Bielejowski, Bielowski, Blichowski, Białyszewski. C Chłopicki, Chmętowski. D Damecki, Danielecki, Daniecki, Dawidowski, Dębowski, Dowejko. F Faszcz, Faszczewski, Filonienko. G Gąsowski, Glauch, Glinojecki vel Glinowiecki, Gloger, Glogier, Głaznecki, Głaznocki, Głuchowski, Głuchowski-Gleich, Gołąb, Gościszewski, Grabowski, Grochowalski, Grodzieński, Grzybowski, Grzybiński. J Jezierski, Jeżewski. K Kalnochwotski, Kamocki, Kanafocki vel Kanafojski, Kamiski, Katlewski, Klukowski, Kobyliński, Kosiński, Kostecki. L Lisicki, Lubecki vel Łubecki, Lubiatowski. Ł Łaźniewski, Łanźiowski. M Makowski, Małachowski, Miszewski, Miszkiel, Mitarnowski, Myślecki, Myślęcki, Moszczyński. N Nakwaski, Niewierski, Nowomiejski. O Obrębski, Olszewski, Olszowski, Osowiński vel Ossowiński, Orpinowski vel Orpiński, Orzeszkowski. P Petrellewicz, Płomiański, Preczkowski vel Pręczkowski, Pruski. R Radomiński, Rogusławski, Rosołowski, Rudowski. S Samicki, Segnic, Siodłowski, Skotnicki, Strzemieczny, Stypiński,Szczutowski, Szczyciński. Ś Świętochowski. T Tobaczyński. U Uciąski W Więckowski, Wieczwiński, Windacki, Windak, Windyka, Wodziński, Wołowski, Wspinek vel Spinek. Z Zaborowski, Zacharski, Zglenicki, Zglinicki, Żyrowski. |
Prus II (Wilczekosy, Wilcze Kosy, Słubica, Falcastrum Lupinum) – polski herb szlachecki.
Opis herbu |
W polu czerwonym dwie wilczekosy srebrne złączone w dole i związką złotą powiązane, tak, że koniec jej wisi, zachodzące ostrzami na siebie z zaćwieczonym tamże półtorakrzyżem srebrnym, którego dolne ramię w lewo, w klejnocie ramię zbrojne w łokciu zgięte z mieczem w lewo zaniesione.
Najwcześniejsze wzmianki |
Pojawia się pierwszy raz w źródłach pisanych sądowych w 1401 r.
Znane są następujące pieczęcie średniowieczne: 1402 - Iwan z Radomina; 1413 - Adam z Będkowa, kanonik krakowski; 1422 - Mikołaj z Schillingsdorfu; 1434 - Piotr z Będkowa.
Legenda herbowa |
W czasach wojny księcia Kazimierza I Odnowiciela (ur. 1016, zm. 1058) z Miecławem, uzurpatorem mazowieckim, wojskami polskimi dowodził rycerz herbu Prus. Udało mu się pokonać wroga, który został przez niego dwa razy raniony. W dowód wdzięczności Kazimierz Odnowiciel pozwolił rycerzowi ożenić się z jedyną córką Miecława i nadał mu rozległe ziemie na Mazowszu. Tymczasem na pamiątkę pokonania Miecława i ożenku z jego córką, możny ów do swojego herbu, na który składał się półtoraramienny krzyż, dołączył dwie skrzyżowane kosy, znajdujące się w herbie zwyciężonego przeciwnika.
Zobacz też |
- lista herbów
Bibliografia |
- Jan Nepomucen Bobrowicz, Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J. powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopisów, dowodów urzędowych, T. I, Lipsk 1839-1846.
Nieznane zapiski heraldyczne średniowieczne polskie, głównie sieradzkie / wyd. Stosław Łaguna, Franciszek Piekosiński, Kraków 1898.- Jadwiga Chwalibińska, Ród Prusów w wiekach średnich, Toruń 1948.
- Sławomir Górzyński, Jerzy Kochanowski, Herby szlachty polskiej Warszawa 1990.
Józef Szymański, Herbarz średniowiecznego rycerstwa polskiego, Warszawa 1993.- Jan Siwik, Encyklopedia nazwisk i przydomków szlacheckich, Warszawa: Wydawnictwo KASTOR, 2010.
Linki zewnętrzne |
J.Łyczkowski: Herby szlachty litewskiej. Herb Prus II i herbowni (pol.)
- Genealogia Dynastyczna
- Ornatowski.com
|
|
|
|