Egftnjytyk

Jaskinia nr 4, w której znaleziono 40 000 fragmentów antycznych zwojów

Widok z Khirbet Qumran w kierunku południowym

Qumran (hebr. ‏חירבת קומראן‎ Chirbet Kumran, arab. ‏خربة قمران‎ Chirbat Kumran) − ruiny starożytnej osady położonej w odległości 1 km na północny zachód od brzegu Morza Martwego, na pustyni Judzkiej, na Zachodnim Brzegu.

Spis treści

1 Historia

2 Zwoje z Qumran

3 Nadzieje mesjańskie

4 Przypisy

5 Galeria

6 Zobacz też

7 Linki zewnętrzne

Historia |

Osada była zamieszkiwana przez wiele stuleci. Między innnymi na podstawie znalezionych podczas wykopalisk archeologicznych monet oraz ceramiki, naukowcy wyodrębnili kilka faz osadnictwa. Pierwsza faza to VIII i VII w. p.n.e., kiedy najprawdopodobniej znajdowało się tutaj tzw. „Miasto Soli” wspomniane w Biblii (Joz 15,62). Kolejna faza osadnictwa, rozpoczęła się ok. połowy II w. p.n.e. Wybudowano wtedy liczne budynki o charakterze gospodarczym (warsztaty, spichlerze, cysterny), jak również budynki mieszkalne oraz dużą budowlę z dziedzińcem i wieżą, w której mieściło się skryptorium. Około roku 31 roku p.n.e. w wyniku katastrofy – trzęsienia ziemi i pożaru – jakie nawiedziły osiedle, na pewien czas (do około 4 roku p.n.e.) wyludniło się ono. Po 4 roku p.n.e. mieszkańcy odbudowali osiedle i pozostawali w nim do 68 roku n.e., tj. do czasu wkroczenia Rzymian podczas powstania antyrzymskiego w Judei. W okresie tym Qumran zamieszkiwało od 150 do 200 osób.

Między 70 a około 132 rokiem n.e. w Qumran przez pewien czas stacjonowali żołnierze rzymscy.

Większość uczonych skłania się do poglądu, że w okresie od połowy II wieku p.n.e. do 68 roku n.e. Qumran było siedzibą esseńczyków lub jakiegoś ich odłamu.

Zwoje z Qumran |

W okolicznych jaskiniach w latach 1947–1956 znaleziono ponad 900 rękopisów z tego okresu, zwane od nazwy osady rękopisami z Qumran. Inicjatorem badania i publikowania zwojów był francuski archeolog i biblista, dominikanin Roland de Vaux. Jednym ze współpracowników był Polak Józef Milik^[1].

Badaniem zagadnień związanych z tekstami z Qumran zajmuje się interdyscyplinarna dziedzina zwana qumranologią.

Nadzieje mesjańskie |

Reguły wspólnoty Qumran zdają się przewidywać epokę mesjańską. Miał ją zaprowadzić prorok, zwany Mistrzem sprawiedliwości oraz Mesjasz Aaronowy i Izraela Mówią o tym znaleziona w 1 grocie Qumran (1Q) Reguła wspólnoty /Serek hayyahad/ (1QS 9,10-11), a także Reguła zgromadzenia albo Reguła mesjańska (1QSa). Te dwie postacie kontynuują tradycje prorockie, które ukształtowały się po wygnaniu babilońskim (586 do 538 roku p.n.e.). A także koncepcje teokratyczne tzw. dzieła Kronikarza (por. Za 4,14; 6,12-13; Ne 8,8-9)^[2].

Przypisy |

↑ Abraham Sobkowski. Śmierć wybitnego qumranisty. „Ziemia Święta”. 2006. 1 (45). s. 57.

↑ Stephen F. Noll: Qumran e Paolo. W: Dizionario del Paolo e delle sue lettere. Cinisello Balsamo (Mediolan): Edizioni San Paolo, 1999, s. 1284.Nieznane pola: 1.