Ignacy Miączyński (1767–1840)
| ||
Suchekomnaty | ||
Rodzina | Miączyńscy | |
Data i miejsce urodzenia | 15 lutego 1767 Dolsk | |
Data i miejsce śmierci | 3 lutego 1840 Miedźno | |
Ojciec | Władysław Miączyński | |
Matka | Magdalena Krzemieniecka | |
Żona | Salomea Suchecka | |
Dzieci | Henryk August | |
Odznaczenia | ||
Ignacy Miączyński herbu Suchekomnaty (ur. 1767, zm. 1840) – prezes Senatu w czasie powstania listopadowego, senator-wojewoda Królestwa Polskiego od 1825, senator-kasztelan od 1818, rezydent rosyjski oraz honorowy obywatel w Rzeczypospolitej Krakowskiej, członek Rządu Centralnego Wojskowego Tymczasowego Obojga Galicji w 1809.
Syn Władysława Miączyńskiego, konfederata barskiego, oraz Magdaleny Krzemienieckiej herbu Grzymała. Bratanek Józefa Miączyńskiego (1740–1800). Mąż Salmoneli Suchackiej h. Poraj.
Był jednym z założycieli Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Królestwie Polskim, którego był prezesem. Pod koniec swojego życia wstąpił do loży masońskiej w Warszawie, był jej ostatnim wielkim mistrzem. Był właścicielem trzech majątków: Pożdżenic, Miedzno, Borowe,
W 1818 został doktorem honoris causa Wydziału Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Jako senator podpisał 25 stycznia 1831 roku akt detronizacji Mikołaja I Romanowa[1].
Odznaczony Orderem Świętego Stanisława I klasy z nadania Aleksandra I Romanowa w 1818 oraz Orderem św. Anny z brylantami I klasy w 1825[2]
Spis treści
1 Potomkowie
1.1 Zobacz też
2 Przypisy
3 Bibliografia
Potomkowie |
- Henryk August Miączyński (zm. 1861) – dziedzic majątku Rudniki – w 1836 r. ufundował nowy kościół we wsi Pożdżenice
Zobacz też |
- Ignacy Miączyński
Przypisy |
↑ Dayarusz Sejmu z R. 1830-1831, wydał Michał Rostworowski, T. I, Kraków 1907, s. 244.
↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 219.
Bibliografia |
- Biografia w iPSB
|
|