1 Samodzielny Dywizjon Wojskowej Straży Granicznej
Historia
Państwo
II Rzeczpospolita
Sformowanie
1919
Rozformowanie
1920
Organizacja
Dyslokacja
Warszawa
Formacja
Wojskowa Straż Graniczna
Podległość
Inspektorat WSG DOG Pomorze
1 Samodzielny Dywizjon Wojskowej Straży Granicznej[a] – jednostka organizacyjna Wojskowej Straży Granicznej w II Rzeczypospolitej.
Spis treści
1Formowanie i zmiany organizacyjne
2Rozmieszczenie dywizjonu
3Żołnierze dywizjonu
4Przekształcenia
5Uwagi
6Przypisy
7Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
W połowie 1919 roku Ministerstwo Spraw Wojskowych i Inspektorat Wojskowej Straży Granicznej czyniły przygotowania do przejęcia odcinków granicy na obszarze Pomorza Gdańskiego. Granicę na obszarze Wolnego Miasta miał objąć 1 samodzielny dywizjon Wojskowej Straży Granicznej[1].
13 lipca 1919 roku 3 szwadron 3 pułku Strzelców Granicznych został odesłany do Warszawy i to on stanowił zalążek dla nowo formowanego 1 samodzielnego dywizjonu Wojskowej Straży Granicznej (Strzelców Granicznych)[b][2].
14 lipca 1919 roku ukazało się rozporządzenie ministra spraw wojskowych odnośnie dyslokacji i reorganizacji oddziałów granicznych[3]. Tym samym rozporządzeniem nakazano sformowanie przy dywizjonie 1 szwadronu szkolnego WSG[4].
3 marca 1920 roku oddział został przemianowany na 1 samodzielny dywizjon Strzelców Granicznych, a już rozkazem ministra spraw wojskowych z 7 maja 1920 roku, na bazie dywizjonu nakazano sformowanie 9 pułku Strzelców Granicznych[5]. Rozkaz nakazywał[6]:
W ślad za rozporządzeniem nr 4540/org., celem obsadzenia odcinka wołyńskiego kordonu sanitarnego zarządzam przeformowanie 1 samodzielnego dywizjonu Strzelców Granicznych […]
Dowództwo samodzielnego dywizjonu zostało przemianowane na dowództwo 9 pułku Strzelców Granicznych, a dowódca dywizjonu objął czasowo dowództwo pułku. 1 samodzielny dywizjon StG stał się I/9 pStG, a jego dowództwo utworzono z personelu dowództw szwadronów[6].
Rozmieszczenie dywizjonu |
Struktura dywizjonu w lipcu 1919[7][c]:
dowództwo dywizjonu – Warszawa
szwadron szkolny – Warszawa
dowództwo 1 szwadronu – [Warszawa
dowództwo 2 szwadronu – Warszawa
dowództwo 3 szwadronu – Warszawa (w trakcie formowania)
dowództwo 4 szwadronu – Warszawa (w trakcie formowania)
W lutym 1920 nie w pełni sformowany dywizjon nadal stacjonował w Warszawie przy ul. Koszykowej 82, a jego szwadron szkolny w Zegrzu [8]
Żołnierze dywizjonu |
Stan na dzień 7 września 1919[9]:
dowódca dywizjonu – mjr Ignacy Lipczyński[10]
adiutant dywizjonu – por. Bolesław Cenzartowicz
lekarz – por. Zygmunt Łaski
oficer kasowy – ppor. Tomasz Sekalski
oficer prowiantowy – urzędnik Wacław Świerzawski
dowódca 1 szwadronu – por. Roman Rymsza
dowódca 2 szwadronu – kpt. Adam Laszuk
dowódca 3 szwadronu – rtm. Aleksander Kozierowski
dowódca 4 szwadronu – por. Sosnowski
dowódca szwadronu szkolnego – cz.p.o. por. Sosnowski
bez przydziału – rtm. Antoni Iłajkowicz
Przekształcenia |
3 szwadron I dywizjonu 3 pułku Wojskowej Straży Granicznej → 1 samodzielny dywizjon Wojskowej Straży Granicznej (do 1 II 1920) → 1 samodzielny dywizjon Strzelców Granicznych ( do V 1921) → 9 pułk Strzelców Granicznych ↘ rozformowany
Uwagi |
↑Od 28 maja 1920 roku istniała inna jednostka graniczna o nazwie 1 samodzielny dywizjon Strzelców Granicznych. Jej historia opisana została w artykule 1 Samodzielny Dywizjon Strzelców Granicznych.
↑Późniejszy 9 pułk Strzelców Granicznych[2]
↑Organizacja zgodna z rozkazem MSWojsk. nr 4944/t.og z 14 lipca 1919[7].
Przypisy |
↑Dominiczak 1975 ↓, s. 96.
↑ abPolak 1999 ↓, s. 269.
↑Dominiczak 1975 ↓, s. 89.
↑Dominiczak 1975 ↓, s. 93.
↑Dominiczak 1975 ↓, s. 109.
↑ abPrzeformowanie oddziałów StG ↓, s. 14.
↑ abOdeB WSG ↓, s. 1.
↑OdeB WSG ↓, s. 21.
↑Spisy oficerów WSG ↓, s. 181.
↑Piekarz 2017 ↓, s. 27.
Bibliografia |
Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4.
Ordre de Bataille Wojskowej Straży Granicznej 1919–1920 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Imienne spisy oficerów inspektoratu, pułków, samodzielnych dywizjonów i szkoły podoficerskiej Wojskowej Straży Granicznej. 1919–1920 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
p•d•e
Formacje graniczne II Rzeczypospolitej
Straż Graniczna (1918–1919)
1 p SG •
2 p SG •
1 d SG •
2 d SG •
3 d SG •
4 d SG
Wojskowa Straż Graniczna
Inspektorat WSG •
1 p WSG •
2 p WSG •
3 p WSG •
4 p WSG •
5 p WSG •
6 p WSG •
1 d WSG •
2 d WSG •
3 d WSG
Strzelcy Graniczni
Dowództwo Strzelców Granicznych •
1 p StG •
2 p StG •
3 p StG •
4 p StG •
5 p StG •
6 p StG •
9 p StG •
10 p StG •
11 p StG •
1 sd StG
I Wbe •
II Wbe •
III Wbe •
IV Wbe •
V Wbe •
VII Wbe •
I Kbe •
II Kbe •
III Kbe •
IV Kbe •
I Krbe •
II Krbe •
III Krbe •
IV Krbe •
V Krbe •
I Lbe •
II Lbe •
III Lbe •
IV Lbe •
V Lbe •
VI Lbe •
VII Lbe •
I Lwbe •
II Lwbe •
III Lwbe •
IV Lwbe •
V Lwbe •
VI Lwbe •
II Łbe •
III Łbe •
IV Łbe •
V Łbe •
VI Łbe •
I Pbe •
II Pbe •
III Pbe •
IVPbe •
V Pbe •
I LBbe •
II LBbe •
III LBbe •
IV LBbe
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No. built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
II Rzeczpospolita
