1 Samodzielny Dywizjon Wojskowej Straży Granicznej
Historia
Państwo
II Rzeczpospolita
Sformowanie
1919
Rozformowanie
1920
Organizacja
Dyslokacja
Warszawa
Formacja
Wojskowa Straż Graniczna
Podległość
Inspektorat WSG DOG Pomorze
1 Samodzielny Dywizjon Wojskowej Straży Granicznej[a] – jednostka organizacyjna Wojskowej Straży Granicznej w II Rzeczypospolitej.
Spis treści
1Formowanie i zmiany organizacyjne
2Rozmieszczenie dywizjonu
3Żołnierze dywizjonu
4Przekształcenia
5Uwagi
6Przypisy
7Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
W połowie 1919 roku Ministerstwo Spraw Wojskowych i Inspektorat Wojskowej Straży Granicznej czyniły przygotowania do przejęcia odcinków granicy na obszarze Pomorza Gdańskiego. Granicę na obszarze Wolnego Miasta miał objąć 1 samodzielny dywizjon Wojskowej Straży Granicznej[1].
13 lipca 1919 roku 3 szwadron 3 pułku Strzelców Granicznych został odesłany do Warszawy i to on stanowił zalążek dla nowo formowanego 1 samodzielnego dywizjonu Wojskowej Straży Granicznej (Strzelców Granicznych)[b][2].
14 lipca 1919 roku ukazało się rozporządzenie ministra spraw wojskowych odnośnie dyslokacji i reorganizacji oddziałów granicznych[3]. Tym samym rozporządzeniem nakazano sformowanie przy dywizjonie 1 szwadronu szkolnego WSG[4].
3 marca 1920 roku oddział został przemianowany na 1 samodzielny dywizjon Strzelców Granicznych, a już rozkazem ministra spraw wojskowych z 7 maja 1920 roku, na bazie dywizjonu nakazano sformowanie 9 pułku Strzelców Granicznych[5]. Rozkaz nakazywał[6]:
W ślad za rozporządzeniem nr 4540/org., celem obsadzenia odcinka wołyńskiego kordonu sanitarnego zarządzam przeformowanie 1 samodzielnego dywizjonu Strzelców Granicznych […]
Dowództwo samodzielnego dywizjonu zostało przemianowane na dowództwo 9 pułku Strzelców Granicznych, a dowódca dywizjonu objął czasowo dowództwo pułku. 1 samodzielny dywizjon StG stał się I/9 pStG, a jego dowództwo utworzono z personelu dowództw szwadronów[6].
Rozmieszczenie dywizjonu |
Struktura dywizjonu w lipcu 1919[7][c]:
dowództwo dywizjonu – Warszawa
szwadron szkolny – Warszawa
dowództwo 1 szwadronu – [Warszawa
dowództwo 2 szwadronu – Warszawa
dowództwo 3 szwadronu – Warszawa (w trakcie formowania)
dowództwo 4 szwadronu – Warszawa (w trakcie formowania)
W lutym 1920 nie w pełni sformowany dywizjon nadal stacjonował w Warszawie przy ul. Koszykowej 82, a jego szwadron szkolny w Zegrzu [8]
Żołnierze dywizjonu |
Stan na dzień 7 września 1919[9]:
dowódca dywizjonu – mjr Ignacy Lipczyński[10]
adiutant dywizjonu – por. Bolesław Cenzartowicz
lekarz – por. Zygmunt Łaski
oficer kasowy – ppor. Tomasz Sekalski
oficer prowiantowy – urzędnik Wacław Świerzawski
dowódca 1 szwadronu – por. Roman Rymsza
dowódca 2 szwadronu – kpt. Adam Laszuk
dowódca 3 szwadronu – rtm. Aleksander Kozierowski
dowódca 4 szwadronu – por. Sosnowski
dowódca szwadronu szkolnego – cz.p.o. por. Sosnowski
bez przydziału – rtm. Antoni Iłajkowicz
Przekształcenia |
3 szwadron I dywizjonu 3 pułku Wojskowej Straży Granicznej → 1 samodzielny dywizjon Wojskowej Straży Granicznej (do 1 II 1920) → 1 samodzielny dywizjon Strzelców Granicznych ( do V 1921) → 9 pułk Strzelców Granicznych ↘ rozformowany
Uwagi |
↑Od 28 maja 1920 roku istniała inna jednostka graniczna o nazwie 1 samodzielny dywizjon Strzelców Granicznych. Jej historia opisana została w artykule 1 Samodzielny Dywizjon Strzelców Granicznych.
↑Późniejszy 9 pułk Strzelców Granicznych[2]
↑Organizacja zgodna z rozkazem MSWojsk. nr 4944/t.og z 14 lipca 1919[7].
Przypisy |
↑Dominiczak 1975 ↓, s. 96.
↑ abPolak 1999 ↓, s. 269.
↑Dominiczak 1975 ↓, s. 89.
↑Dominiczak 1975 ↓, s. 93.
↑Dominiczak 1975 ↓, s. 109.
↑ abPrzeformowanie oddziałów StG ↓, s. 14.
↑ abOdeB WSG ↓, s. 1.
↑OdeB WSG ↓, s. 21.
↑Spisy oficerów WSG ↓, s. 181.
↑Piekarz 2017 ↓, s. 27.
Bibliografia |
Henryk Dominiczak: Granica polsko–niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4.
Ordre de Bataille Wojskowej Straży Granicznej 1919–1920 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Imienne spisy oficerów inspektoratu, pułków, samodzielnych dywizjonów i szkoły podoficerskiej Wojskowej Straży Granicznej. 1919–1920 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
p•d•e
Formacje graniczne II Rzeczypospolitej
Straż Graniczna (1918–1919)
1 p SG •
2 p SG •
1 d SG •
2 d SG •
3 d SG •
4 d SG
Wojskowa Straż Graniczna
Inspektorat WSG •
1 p WSG •
2 p WSG •
3 p WSG •
4 p WSG •
5 p WSG •
6 p WSG •
1 d WSG •
2 d WSG •
3 d WSG
Strzelcy Graniczni
Dowództwo Strzelców Granicznych •
1 p StG •
2 p StG •
3 p StG •
4 p StG •
5 p StG •
6 p StG •
9 p StG •
10 p StG •
11 p StG •
1 sd StG
I Wbe •
II Wbe •
III Wbe •
IV Wbe •
V Wbe •
VII Wbe •
I Kbe •
II Kbe •
III Kbe •
IV Kbe •
I Krbe •
II Krbe •
III Krbe •
IV Krbe •
V Krbe •
I Lbe •
II Lbe •
III Lbe •
IV Lbe •
V Lbe •
VI Lbe •
VII Lbe •
I Lwbe •
II Lwbe •
III Lwbe •
IV Lwbe •
V Lwbe •
VI Lwbe •
II Łbe •
III Łbe •
IV Łbe •
V Łbe •
VI Łbe •
I Pbe •
II Pbe •
III Pbe •
IVPbe •
V Pbe •
I LBbe •
II LBbe •
III LBbe •
IV LBbe
Lanžov — gmina — Państwo Czechy Kraj hradecki Powiat Trutnov Kraina Czechy Powierzchnia 7,92 km² Populacja (2014) • liczba ludności 186 [1] Kod pocztowy 544 52 Szczegółowy podział administracyjny Liczba obrębów ewidencyjnych 4 Liczba części gminy 5 Liczba gmin katastralnych 2 Położenie na mapie kraju hradeckiego Lanžov Położenie na mapie Czech Lanžov 50°23′N 15°46′E / 50,386944 15,760833 Multimedia w Wikimedia Commons Strona internetowa Portal Czechy Lanžov – gmina w Czechach, w powiecie Trutnov, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 186 mieszkańców [1] . Przypisy | ↑ a b Počty obyvatel v obcích k 1. 1. 2013 ( cz. ) . www.mvcr.cz. [dostęp 2014-08-23]. p • d • e Powiat Trutnov Batňovice Bernartice Bílá Třemešná Bílé Poličany Borovnice Borovnička Čermná Černý Důl Dolní Branná Dolní...
Town in French Polynesia, France Rikitea Town Rikitea Location in French Polynesia Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W / 23.12028°S 134.96917°W / -23.12028; -134.96917 Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W / 23.12028°S 134.96917°W / -23.12028; -134.96917 Country France Overseas collectivity French Polynesia Territory Gambier Islands Island Mangareva Rikitea is a small town on Mangareva, which is part of the Gambier Islands in French Polynesia. A majority of the islanders live in Rikitea. [1] [2] The island was a protectorate of France in 1871 and was annexed in 1881. [3] Contents 1 History 2 Geography 3 Economy 4 Landmarks 5 Transportation 6 References 7 Bibliography 8 External links History The town's history dates to the era when the island was first settled with people from the Marquesas Islands in 1100 AD. Captain James Wilson of the London Missionary Society arrived in 1797 on Du...
Electric locomotive Škoda ChS4-109. The Moscow — Odessa train in Vinnytsia railway station. The Siemens ES64U4, is the current confirmed holder as the fastest electric locomotive at 357 km/h (222 mph) in 2006. An electric locomotive is a locomotive powered by electricity from overhead lines, a third rail or on-board energy storage such as a battery or a supercapacitor. Electric locomotives with on-board fueled prime movers, such as diesel engines or gas turbines, are classed as diesel-electric or gas turbine-electric and not as electric locomotives, because the electric generator/motor combination serves only as a power transmission system. Electric locomotives benefit from the high efficiency of electric motors, often above 90% (not including the inefficiency of generating the electricity). Additional efficiency can be gained from regenerative braking, which allows kinetic energy to be recovered during braking to put power back on the line. Newer electric locomotives ...
II Rzeczpospolita
