9 Pułk Strzelców Granicznych – jednostka organizacyjna Strzelców Granicznych w II Rzeczypospolitej.
Powstał on na bazie 1 samodzielnego dywizjonu Strzelców Granicznych, a 2 dywizjon został utworzony z kadry szwadronu szkolnego oraz z naboru rekruta.
Spis treści
1Formowanie i zmiany organizacyjne
2Żołnierze pułku
3Przekształcenia
4Przypisy
5Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
Po marcowej reorganizacji w 1920 roku formacji granicznych przystąpiono do formowania dalszych większych jednostek granicznych i powiększania składu osobowego korpusu. Rozkazem ministra spraw wojskowych z 7 maja 1920 roku nakazano sformowanie 9 pułku Strzelców Granicznych[1]. Rozkaz nakazywał[2]:
W ślad za rozporządzeniem nr 4540/org., celem obsadzenia odcinka wołyńskiego kordonu sanitarnego zarządzam przeformowanie 1 samodzielnego dywizjonu Strzelców Granicznych […]
Dowództwo samodzielnego dywizjonu zostało przemianowane na dowództwo 9 pułku Strzelców Granicznych, a dowódca dywizjonu objął czasowo dowództwo pułku. 1 samodzielny dywizjon StG stał się I/9 pStG, a jego dowództwo utworzono z personelu dowództw szwadronów[2].
II dywizjon powstał w wyniku wydzielenia ze szwadronu szkolnego czterech szwadronów liniowych, a jego dowództwo z personelu szwadronów, w tym szwadronu szkolnego[2].
Szwadron szkolny 1 samodzielnego dywizjonu StG przemianowany został na szwadron szkolny 9 pułku[2].
Formowanie przebiegało dość sprawnie. Znaczne braki odczuwano w koniach taborowych. Według meldunku nadesłanego 9 maja, pododdziały 9 pułku nie mogły wyjść na granicę z braku koni taborowych[1].
W myśl rozkazu o formowaniu, pułk został wyznaczony do ochrony odcinka kordonu sanitarnego wzdłuż wschodnich granic powiatów Łuck, Dubno, Krzemieniec i po zakończeniu formowania miał wyjść z podporządkowania DOG Warszawa i wejść w podporządkowanie DOG Lublin[3].
W połowie czerwca 1920 roku 9 pułk Strzelców Granicznych przerzucono do innego rejonu[4].
9 listopada 1920 szkolny szwadron 9 pułku StG przemianowany został na szwadron zapasowy 1 pułku strzelców konnych, a dowództwo nad nim objał mjr Skoryna[5].
Żołnierze pułku |
Dowódcy pułku
ppłk Stanisław Szemioth (V 1920 –)
ppłk Witold Sieciński
Obsada personalna pułku 9 czerwca 1920[6]:
dowódca pułku – ppłk Stanisław Szemioth
zastępca dowódcy pułku – mjr Juliusz Menżet
adiutant pułku – ppor. Kazimierz Szumski
kapelan – kpr. Hipolit Skibiński
dowódca I dywizjonu – mjr Marian Norejko
dowódca 1 szwadronu – por. Roman Rumsza
dowódca 2 szwadronu – kpt. Adam Leszuk
dowódca 3 szwadronu – por. Stanisław Ulankiewicz
dowódca 4 szwadronu – por. Czesław Orło
dowódca II dywizjonu – mjr Gustaw Soszyński
dowódca 5 szwadronu – rtm. Piotr Powszedny
dowódca 6 szwadronu – ppor. Hipolit Ciągliński
dowódca 7 szwadronu – ppor. Jerzy Mularczyk
dowódca 8 szwadronu – rtm. Antoni Hajkiewicz
dowódca szwadronu szkolnego – ppor. Apolinary Dudziński
Obsada personalna pułku 29 września 1920[7]:
dowódca pułku – ppłk Witold Sieciński
zastępca dowódcy pułku – mjr Kazimierz Sokołowski
adiutant pułku – kpt. Kazimierz Szumski
kapelan – kpr. Hipolit Skibiński?
dowódca I dywizjonu – kpt. Adam Leszuk
dowódca 1 szwadronu – por. Feliks Żurawski
dowódca 2 szwadronu – por. Jan Krzeczkowski
dowódca 3 szwadronu – por. Czesław Kiełbiewski
dowódca 4 szwadronu – por. Zygmunt Studziński
dowódca II dywizjonu – mjr Gustaw Soszyński
dowódca 5 szwadronu – kpt. Władysław Cywiński
dowódca 6 szwadronu – por. Mieczysław Kośminski
dowódca 7 szwadronu – ppor. Józef Gaszyn Piekarski
dowódca 8 szwadronu – ppor. Józef Bieńkowski
dowódca szwadronu szkolnego – mjr Augustyn Skoryna
Przekształcenia |
3 szwadron I dywizjonu 3 pułku Wojskowej Straży Granicznej → 1 samodzielny dywizjon Wojskowej Straży Granicznej (do 1 II 1920) → 1 samodzielny dywizjon Strzelców Granicznych ( do V 1921) → 9 pułk Strzelców Granicznych ↘ rozformowany
Przypisy |
↑ abDominiczak 1975 ↓, s. 109.
↑ abcdPrzeformowanie oddziałów StG ↓, s. 14.
↑Przeformowanie oddziałów StG ↓, s. 15.
↑Dominiczak 1975 ↓, s. 111.
↑Zmiany organizacyjne StG ↓, s. 116.
↑Wykazy imienne oficerów pstg ↓, s. 208.
↑Wykazy imienne oficerów pstg ↓, s. 216.
Bibliografia |
Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
Henryk Dominiczak: Granice państwa i ich ochrona na przestrzeni dziejów 966–1996. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08618-4.
I Wbe •
II Wbe •
III Wbe •
IV Wbe •
V Wbe •
VII Wbe •
I Kbe •
II Kbe •
III Kbe •
IV Kbe •
I Krbe •
II Krbe •
III Krbe •
IV Krbe •
V Krbe •
I Lbe •
II Lbe •
III Lbe •
IV Lbe •
V Lbe •
VI Lbe •
VII Lbe •
I Lwbe •
II Lwbe •
III Lwbe •
IV Lwbe •
V Lwbe •
VI Lwbe •
II Łbe •
III Łbe •
IV Łbe •
V Łbe •
VI Łbe •
I Pbe •
II Pbe •
III Pbe •
IVPbe •
V Pbe •
I LBbe •
II LBbe •
III LBbe •
IV LBbe
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No. built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
II Rzeczpospolita
