I Kielecki batalion etapowy – oddział wojsk wartowniczych i etapowych w okresie II Rzeczypospolitej pełniący między innymi służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej i granicy polsko-litewskiej.
Spis treści
1Formowanie i zmiany organizacyjne
2Służba kordonowa
3Dowódcy batalionu
4Uwagi
5Przypisy
6Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
I Kielecki batalion etapowy sformowany został w marcu 1919[1]. Otrzymał on nazwę okręgu generalnego, w którym powstał i kolejny numer porządkowy oznaczany cyfrą rzymską. Do batalionu wcielono żołnierzy starszych wiekiem i o słabszej kondycji fizycznej. Oficerowie i podoficerowie nie mieli większego doświadczenia bojowego. Batalion nie posiadał broni ciężkiej, a broń indywidualną żołnierzy stanowiły stare karabiny różnych wzorów z niewielką ilością amunicji[2].
Wiosną 1920 batalion podlegał Okręgowi Etapowemu „Mińsk”[3]. We wrześniu batalion wchodził w skład IVa Brygady Etapowej. Stacjonował we Włodawie przy Dowództwie Powiatu Etapowego Włodawa. Stan baonu wynosił wówczas 9 oficerów i 607 szeregowców[4]. W październiku 1920 zreorganizowano brygady etapowe 4 Armii. Batalion wszedł w podporządkowanie dowódcy IVc Brygady Etapowej[5]. 4 listopada część żołnierzy I Kieleckiego batalionu etapowego przydzielona została jako wsparcie do IV Kieleckiego batalionu etapowego, w celu obsadzenia Nowogródka. Stan batalionu w tym czasie wynosił 539 szeregowych, w tym 117 ochotników[1].
W lutym 1921 bataliony etapowe przejęły ochronę granicy polsko-rosyjskiej[6]. Początkowo pełniły ją na linii kordonowej, a w maju zostały przesunięte bezpośrednio na linię graniczną z zadaniem zamknięcia wszystkich dróg, przejść i mostów[7].
31 sierpnia 1921 I Kielecki batalion etapowy został rozformowany[8]. Bataliony etapowe ochraniające granicę przekształcono w bataliony celne[9].
Służba kordonowa |
W maju 1919 batalion przydzielony został do dyspozycji Dowództwa Okręgu Etapowego „Wilno”. Już w sierpniu brał udział w walkach z Litwinami pod Mejszagołą oraz zabezpieczał Stację Zborną Jeńców w Krzywiczach. W połowie grudnia ochraniał linię kolejową Landwarów-Jewie-Wilno. W styczniu 1920 przydzielony został do Grupy Operacyjnej gen. Józefa Lasockiego. Stacjonował wtedy w Nowych Święcianach. Pod koniec kwietnia wszedł w podporządkowanie Dowództwa Okręgu Etapowego „Mińsk”, a kompanie przydzielone zostały do Dowództw Powiatów Etapowych: „Ihumeń” i „Borysów”. Od 27 maja jedną kompanią batalion zabezpieczał linię kolejową Mińsk-Baranowicze. W czerwcu pełnił służbę wartowniczą w Mińsku, ochraniał linię kolejową Mińsk-Borysów oraz obsadzał Stację Etapową „Okołów”. 9 lipca batalion został ewakuowany przez Baranowicze, Słonim do Derewnoje. Od 18 lipca ochraniał mosty na Niemnie, a po ich zerwaniu skierowany został do grupy gen. Jędrzejewskiego. 23 lipca, we współdziałaniu z XXXIV Brygadą Piechoty, walczył w rejonie Wołpy. 24 lipca został skierowany do Siedlec, do dyspozycji Dowództwa Okręgu Etapowego 4 Armii. Od 15 sierpnia w Dęblinie pełnił służbę wartowniczą. We wrześniu podlegał Dowództwu Powiatu Etapowego „Włodawa” i ochraniał linie kolejowe oraz wystawiał obsadę Stacji Etapowej w Parczewie. Od 8 października stacjonował w Wołkowysku. Od 15 października podlegał IVc Brygadzie Etapowej. 17 października przybył do Bytynia i obsadził linię kolejową Baranowicze-Domanowo. 20 października dyslokowany został do Obszaru Warownego „Brześć Litewski”. W styczniu 1921 był w dyspozycji DOE 4 Armii, a kompanie stacjonowały w Baranowiczach, Słonimiu, Stołpcach[8]. 14 marca 1921 batalion otrzymał zadanie przejąć służbę garnizonową w Baranowiczach[10].
Dowódcy batalionu |
mjr piech. Wacław Prawdzik[a] (do 19 IX 1920 → dowódca powiatu etapowego[12][13])
ppor. piech. Antoni Bugaj[b] (cz.p.o. od 19 IX 1920[12])
kpt. piech. Jan Witold Palmi[c] (od 4 II 1921[17])
Uwagi |
↑Wacław Prawdzik urodził się 23 kwietnia 1864 roku. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. 26 października 1923 roku, będąc w stanie spoczynku, został zatwierdzony w stopniu podpułkownika[11]
↑Antoni Bugaj urodził się 11 czerwca 189 roku. W czerwcu 1921 roku, w stopniu podporucznika, pełnił służbę w V Lubelskim batalionie etapowym, a jego oddziałem macierzystym był 43 pp. W 1923 roku był oficerem rezerwy 43 pp. Zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów piechoty[14][15]
↑Jan Witold Palmi urodził się 18 marca 1894 roku. W czerwcu 1921 roku nadal pełnił służbę w I Kieleckim batalionie etapowym, a jego oddziałem macierzystym był 12 pp[16]
Przypisy |
↑ abOchał 2017 ↓, s. 151.
↑Odziemkowski 2013 ↓, s. 28.
↑Odziemkowski 2013 ↓, s. 30.
↑L. 3300/IV.Adj. ↓.
↑Rozkaz organizacyjny DOE 4 A ↓, s. 2.
↑Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 22.
↑Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 23.
↑ abOchał 2017 ↓, s. 152.
↑Dominiczak 1992 ↓, s. 64.
↑odpis rozkazu Dowództwa 4 A ↓, s. 45.
↑Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1583.
↑ abRozkazy DOE 4 A ↓, s. 3.
↑Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 595.
↑Spis oficerów 1921 ↓, s. 147.
↑Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 252, 511.
↑Spis oficerów 1921 ↓, s. 55, 805.
↑Ochał 2017 ↓, s. 91, 152.
Bibliografia |
Obsada personalna i dyslokacja oddziałów DOE. Załącznik nr 4 do rozkazu materialnego nr 9 Dowództwa 4 Armii. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
Artur Ochał: Na litewskiej rubieży Brygada KOP Grodno (1929-1939). Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2017. ISBN 978-83-8098-148-5.
Jerzy Prochwicz, Zbigniew Kępa. ABC formacji granicznych II Rzeczypospolitej. „Problemy Ochrony Granic”. 24, 2003. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1505-1757.
Janusz Odziemkowski. Organizacja i ochrona zaplecza wojsk polskich na Litwie i Białorusi (luty 1919-lipiec 1920). „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 4 (246), 2014. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1440-6281.
Janusz Odziemkowski. Użycie batalionów etapowych i wartowniczych wojsk polskich w walkach w Galicji, na Wołyniu i Lubelszczyźnie, 11 lipca-1 września 1920 roku. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (249), 2013. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1440-6281.
Rozkazy Dowództwa Okręgu Etapowego 4 Armii → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin
Rozkaz organizacyjny Dowództwa Okręgu Etapowego 4 Armii → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin
p•d•e
Wojska Wartownicze i Etapowe II Rzeczypospolitej
Bataliony Wartownicze
1/I
2/I
3/I
4/I
5/I
6/I
7/I
1/II
2/II
3/II
4/II
5/II
6/II
7/II
1/III
2/III
3/III
4/III
5/III
6/III
1/IV
2/IV
3/IV
4/IV
5/IV
6/IV
7/IV
1/V
2/V
3/V
4/V
5/V
6/V
7/V
8/V
1/VI
2/VI
3/VI
4/VI
5/VI
6/VI
7/VI
8/VI
1/VII
2/VII
3/VII
4/VII
5/VII
6/VII
7/VII
8/VII
1/VIII
2/VIII
3/VIII
4/VIII
1/IX
2/IX
3/IX
4/IX
Brygady etapowe
II BE
IVa BE
IVb BE
IVc BE
Bataliony etapowe
I Warszawski
II Warszawski
III Warszawski
IV Warszawski
V Warszawski
VII Warszawski
I Kielecki
II Kielecki
III Kielecki
IV Kielecki
I Krakowski
II Krakowski
III Krakowski
IV Krakowski
V Krakowski
I Lubelski
II Lubelski
III Lubelski
IV Lubelski
V Lubelski
VI Lubelski
VII Lubelski
I Lwowski
II Lwowski
III Lwowski
IV Lwowski
V Lwowski
VI Lwowski
I Łódzki
II Łódzki
III Łódzki
IV Łódzki
V Łódzki
VI Łódzki
I Poznański
II Poznański
III Poznański
IV Poznański
V Poznański
I Litewsko-Białoruski
II Litewsko-Białoruski
III Litewsko-Białoruski
IV Litewsko-Białoruski
Bataliony zapasowe
I
II
III
IV
V
VI
VII
VIII
IX
Formacje ochotnicze
201 Baon
Baon Inwalidzki
Ochotniczy Baon w Krakowie
Harcerski Oddział w Krakowie
p•d•e
Formacje graniczne II Rzeczypospolitej
Straż Graniczna (1918–1919)
1 p SG •
2 p SG •
1 d SG •
2 d SG •
3 d SG •
4 d SG
Wojskowa Straż Graniczna
Inspektorat WSG •
1 p WSG •
2 p WSG •
3 p WSG •
4 p WSG •
5 p WSG •
6 p WSG •
1 d WSG •
2 d WSG •
3 d WSG
Strzelcy Graniczni
Dowództwo Strzelców Granicznych •
1 p StG •
2 p StG •
3 p StG •
4 p StG •
5 p StG •
6 p StG •
9 p StG •
10 p StG •
11 p StG •
1 sd StG
I Wbe •
II Wbe •
III Wbe •
IV Wbe •
V Wbe •
VII Wbe •
I Kbe •
II Kbe •
III Kbe •
IV Kbe •
I Krbe •
II Krbe •
III Krbe •
IV Krbe •
V Krbe •
I Lbe •
II Lbe •
III Lbe •
IV Lbe •
V Lbe •
VI Lbe •
VII Lbe •
I Lwbe •
II Lwbe •
III Lwbe •
IV Lwbe •
V Lwbe •
VI Lwbe •
II Łbe •
III Łbe •
IV Łbe •
V Łbe •
VI Łbe •
I Pbe •
II Pbe •
III Pbe •
IVPbe •
V Pbe •
I LBbe •
II LBbe •
III LBbe •
IV LBbe
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No. built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA...
Lanžov — gmina — Państwo Czechy Kraj hradecki Powiat Trutnov Kraina Czechy Powierzchnia 7,92 km² Populacja (2014) • liczba ludności 186 [1] Kod pocztowy 544 52 Szczegółowy podział administracyjny Liczba obrębów ewidencyjnych 4 Liczba części gminy 5 Liczba gmin katastralnych 2 Położenie na mapie kraju hradeckiego Lanžov Położenie na mapie Czech Lanžov 50°23′N 15°46′E / 50,386944 15,760833 Multimedia w Wikimedia Commons Strona internetowa Portal Czechy Lanžov – gmina w Czechach, w powiecie Trutnov, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 186 mieszkańców [1] . Przypisy | ↑ a b Počty obyvatel v obcích k 1. 1. 2013 ( cz. ) . www.mvcr.cz. [dostęp 2014-08-23]. p • d • e Powiat Trutnov Batňovice Bernartice Bílá Třemešná Bílé Poličany Borovnice Borovnička Čermná Černý Důl Dolní Branná Dolní...
Town in French Polynesia, France Rikitea Town Rikitea Location in French Polynesia Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W / 23.12028°S 134.96917°W / -23.12028; -134.96917 Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W / 23.12028°S 134.96917°W / -23.12028; -134.96917 Country France Overseas collectivity French Polynesia Territory Gambier Islands Island Mangareva Rikitea is a small town on Mangareva, which is part of the Gambier Islands in French Polynesia. A majority of the islanders live in Rikitea. [1] [2] The island was a protectorate of France in 1871 and was annexed in 1881. [3] Contents 1 History 2 Geography 3 Economy 4 Landmarks 5 Transportation 6 References 7 Bibliography 8 External links History The town's history dates to the era when the island was first settled with people from the Marquesas Islands in 1100 AD. Captain James Wilson of the London Missionary Society arrived in 1797 on Du...
II Rzeczpospolita
