III Warszawski Batalion Etapowy
.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
| ||
Historia | ||
Państwo | II Rzeczpospolita | |
Sformowanie | 1919 | |
Rozformowanie | 1921 | |
Organizacja | ||
Dyslokacja | Grodno | |
Formacja | Wojska Wartownicze i Etapowe | |
Podległość | II Brygada Etapowa |
III Warszawski batalion etapowy – oddział wojsk wartowniczych i etapowych w okresie II Rzeczypospolitej pełniący między innymi służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.
Spis treści
1 Formowanie i zmiany organizacyjne
2 Dowódcy
3 Przypisy
4 Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
Formowanie batalionu rozpoczęto na przełomie 1918-1919 roku. Otrzymał on nazwę okręgu generalnego, w którym powstał i kolejny numer porządkowy oznaczany cyfrą rzymską. Do batalionu wcielono żołnierzy starszych wiekiem i o słabszej kondycji fizycznej. Oficerowie i podoficerowie nie mieli większego doświadczenia bojowego. Batalion nie posiadał broni ciężkiej, a broń indywidualną żołnierzy stanowiły stare karabiny różnych wzorów z niewielką ilością amunicji[1].
W lutym 1921 bataliony etapowe przejęły ochronę granicy polsko-rosyjskiej[2]. Początkowo pełniły ją na linii kordonowej, a w maju zostały przesunięte bezpośrednio na linię graniczną z zadaniem zamknięcia wszystkich dróg, przejść i mostów[3].
Z końcem 1920 roku w Grodnie utworzono II Brygadę Etapową. Batalion wszedł w jej skład[4]. W 1921 batalion stacjonował w Obozie Warownym „Grodno”[5].
W 1921 bataliony etapowe ochraniające granicę przekształcono w bataliony celne[6].
Dowódcy |
- mjr piech. Kazimierz Jasiński (od 6 VI 1921[7])
Przypisy |
↑ Odziemkowski 2013 ↓, s. 28.
↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 22.
↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 23.
↑ Ochał 2017 ↓, s. 87.
↑ Ochał 2017 ↓, s. 89.
↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 64.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 18 czerwca 1921 roku, s. 1061.
Bibliografia |
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
- Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
- Artur Ochał: Na litewskiej rubieży Brygada KOP Grodno (1929-1939). Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2017. ISBN 978-83-8098-148-5.
Jerzy Prochwicz, Zbigniew Kępa. ABC formacji granicznych II Rzeczypospolitej. „Problemy Ochrony Granic”. 24, 2003. Ketrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1505-1757.
Janusz Odziemkowski. Organizacja i ochrona zaplecza wojsk polskich na Litwie i Białorusi (luty 1919-lipiec 1920). „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 4 (246), 2014. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1440-6281.
Janusz Odziemkowski. Użycie batalionów etapowych i wartowniczych wojsk polskich w walkach w Galicji, na Wołyniu i Lubelszczyźnie, 11 lipca-1 września 1920 roku. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (249), 2013. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1440-6281.
|
|