III Krakowski Batalion Etapowy
.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
| ||
Historia | ||
Państwo | II Rzeczpospolita | |
Sformowanie | 1919 | |
Rozformowanie | 1921 | |
Tradycje | ||
Kontynuacja | 27 batalion celny | |
Organizacja | ||
Formacja | Bataliony Etapowe | |
Podległość | DOE „Wilno” |
III Krakowski batalion etapowy – oddział wojsk wartowniczych i etapowych w okresie II Rzeczypospolitej pełniący między innymi służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.
Spis treści
1 Formowanie i zmiany organizacyjne
2 Służba etapowa
3 Dowódcy batalionu
4 Przypisy
5 Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
Formowanie batalionu rozpoczęto na przełomie 1918-1919 roku. Otrzymał on nazwę okręgu generalnego, w którym powstał i kolejny numer porządkowy oznaczany cyfrą rzymską. Do batalionu wcielono żołnierzy starszych wiekiem i o słabszej kondycji fizycznej. Oficerowie i podoficerowie nie mieli większego doświadczenia bojowego. Batalion nie posiadał broni ciężkiej, a broń indywidualną żołnierzy stanowiły stare karabiny różnych wzorów z niewielką ilością amunicji[1].
Wiosną 1920 batalion podlegał Dowództwu Okręgu Etapowego „Wilno”[2]. W lutym 1921 bataliony etapowe przejęły ochronę granicy polsko-rosyjskiej[3]. Początkowo pełniły ją na linii kordonowej, a w maju zostały przesunięte bezpośrednio na linię graniczną z zadaniem zamknięcia wszystkich dróg, przejść i mostów[4].
W 1921 bataliony etapowe ochraniające granicę przekształcono w bataliony celne[5]. III Krakowski batalion etapowy wspólnie z V Krakowskim batalionem etapowym utworzyły 27 batalion celny[6].
Służba etapowa |
W marcu 1921 batalion obsadzał pododcinek kordonowy Pohost od od Łużek [wł.] do Porobrodzia [wł.]][7].
W maju nastąpiło przesuniecie kordonu na linię graniczna. Batalion ochraniał odcinek od Wiat do Masurina (granica DOK Wilejka)[8].
Z chwilą powstania 27 batalionu celnego, objął on dotychczasowe odcinki III i V Krakowskich batalionów etapowych i częściowo odcinek I Lubelskiego batalionu etapowego[9].
Dowódcy batalionu |
- mjr Władysław Klimaszewski (od 17 VI 1919[10])
Przypisy |
↑ Odziemkowski 2013 ↓, s. 28.
↑ Odziemkowski 2013 ↓, s. 30.
↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 22.
↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 23.
↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 64.
↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 25.
↑ Meldunek dowódcy OK Święciany ↓, s. 10.
↑ Rozkaz Ekspozytury Dowództwa 2 A ↓, s. 16.
↑ Przeformowanie baonów etapowych w 27 bc ↓, s. 6.
↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 70 z 1919 roku, poz. 2260.
Bibliografia |
- Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych. Wojskowa Biblioteka Cyfrowa „Zbrojownia”. [dostęp 2018-05-15].
- Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
- Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
Jerzy Prochwicz, Zbigniew Kępa. ABC formacji granicznych II Rzeczypospolitej. „Problemy Ochrony Granic”. 24, 2003. Ketrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1505-1757.
Janusz Odziemkowski. Organizacja i ochrona zaplecza wojsk polskich na Litwie i Białorusi (luty 1919-lipiec 1920). „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 4 (246), 2014. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1440-6281.
Janusz Odziemkowski. Użycie batalionów etapowych i wartowniczych wojsk polskich w walkach w Galicji, na Wołyniu i Lubelszczyźnie, 11 lipca-1 września 1920 roku. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (249), 2013. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1440-6281.
- Materiały dotyczące przeformowania III i V Krakowskiego baonu etapowego w 27 batalion celny → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin
|
|