V Warszawski Batalion Etapowy
.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
| ||
Historia | ||
Państwo | II Rzeczpospolita | |
Sformowanie | 1919 | |
Rozformowanie | 1921 | |
Tradycje | ||
Rodowód | 3/I batalion wartowniczy | |
Organizacja | ||
Formacja | Wojska Wartownicze i Etapowe |
V Warszawski batalion etapowy – oddział wojsk wartowniczych i etapowych w okresie II Rzeczypospolitej pełniący między innymi służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.
Spis treści
1 Formowanie i zmiany organizacyjne
2 Uwagi
3 Przypisy
4 Bibliografia
Formowanie i zmiany organizacyjne |
Formowanie batalionu rozpoczęto na przełomie 1918-1919 roku. Otrzymał on nazwę okręgu generalnego, w którym powstał i kolejny numer porządkowy oznaczany cyfrą rzymską. Do batalionu wcielono żołnierzy starszych wiekiem i o słabszej kondycji fizycznej. Oficerowie i podoficerowie nie mieli większego doświadczenia bojowego. Batalion nie posiadał broni ciężkiej, a broń indywidualną żołnierzy stanowiły stare karabiny różnych wzorów z niewielką ilością amunicji[1].
Rozkazem nr 10 000 mob. z 19 lipca 1920 Minister Spraw Wojskowych przemianował 3/I Batalion Wartowniczy na V Warszawski batalion etapowy[2][wymaga weryfikacji?].
W tym samym miesiącu 3/I batalion wartowniczy budował pozycje obronne wokół Lwowa, a 31 lipca został przekazany do pełnienia służby wartowniczej w Kowlu[3]. 2 sierpnia zlikwidowano Dowództwo Powiatu Etapowego Kowel, a batalion wycofał się do Dorohuska nad Bugiem, do dyspozycji DOE Chełm[4][a].
Uwagi |
↑ Janusz Odziemkowski traktuje 3/I batalion wartowniczy i III batalion wartowniczy Warszawski, jako dwa różne oddziały[5]
Przypisy |
↑ Odziemkowski 2013 ↓, s. 28.
↑ Odziemkowski 2014 ↓, s. 73.
↑ Odziemkowski 2014 ↓, s. 78.
↑ Odziemkowski 2014 ↓, s. 79.
↑ Odziemkowski 2014 ↓, s. 88.
Bibliografia |
- Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
- Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
Jerzy Prochwicz, Zbigniew Kępa. ABC formacji granicznych II Rzeczypospolitej. „Problemy Ochrony Granic”. 24, 2003. Ketrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1505-1757.
Janusz Odziemkowski. Organizacja i ochrona zaplecza wojsk polskich na Litwie i Białorusi (luty 1919-lipiec 1920). „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 4 (246), 2013. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej. ISSN 1640-6281.
Janusz Odziemkowski. Użycie batalionów etapowych i wartowniczych wojsk polskich w walkach w Galicji, na Wołyniu i Lubelszczyźnie, 11 lipca – 1 września 1920 roku. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (249), 2014. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej. ISSN 1640-6281.
|
|