Dereń świdwa
























































Dereń świdwa


Ilustracja

Systematyka[1]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Klad

rośliny naczyniowe

Klad

rośliny nasienne

Klasa

okrytonasienne

Klad

astrowe

Rząd

dereniowce

Rodzina

dereniowate

Rodzaj

dereń

Gatunek
dereń świdwa

Nazwa systematyczna

Cornus sanguinea L.
Sp. Pl. 1: 117. 1753

Synonimy

Swida sanguinea (Opiz, 1852)
Thelycrania sanguinea (Fourr., 1868)



Dereń świdwa (Cornus sanguinea L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny dereniowatych. Występuje w Europie i zachodniej Azji. W Polsce jest gatunkiem dość pospolitym, rzadziej występuje tylko na północy. Bywa uprawiany jako roślina ozdobna, niekiedy dziczeje.




Spis treści






  • 1 Morfologia


  • 2 Biologia i ekologia


  • 3 Zastosowanie


  • 4 Uprawa


  • 5 Przypisy


  • 6 Bibliografia





Morfologia |




Kwiatostan




Owoce




Liście jesienią



Pokrój


Krzew o wysokości 2 – 5 m, z brunatnozielonymi gałązkami, które w jesieni i zimie są krwistoczerwone

Liście

Jajowate, obustronnie zielone, o długości od 5 do 8 cm. Jesienią przebarwiają się na jaskrawoczerwony kolor.

Kwiaty

Białe, 4-płatkowe, skupione w płaskich podbaldachach.

Owoce


Jagody, kuliste, dojrzałe w kolorze niebiesko-czarnym.



Biologia i ekologia |


Krzew, nanofanerofit. Kwitnie w Polsce w maju i czerwcu. Rośnie w lasach liściastych i mieszanych, zaroślach i na skrajach polan i lasów. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Rhamno-Prunetea oraz zespołu (Ass.) Rhamno-Cornetum sanguinei[2]. Liczba chromosomów 2n = 22.



Zastosowanie |



  • Sadzony jako roślina ozdobna. Zazwyczaj używany jest do rekultywacji skarp, wysypisk i nieużytków, gdyż ma małe wymagania, a za pomocą odrostów korzeniowych szybko się rozrasta.[3]

  • Owoce są jadalne, ale dopiero gdy całkowicie dojrzeją[3].

  • Dawnej nasiona wykorzystywano do produkcji oleju stosowanego przy produkcji mydła.



Uprawa |


Jest całkowicie wytrzymały na mrozy i mało wymagający w stosunku do gleby. Znosi zanieczyszczenie powietrza i dobrze rośnie w miastach i w okręgach przemysłowych. Najlepiej rośnie w pełnym oświetleniu. W szkółkach rozmnaża się zazwyczaj z nasion lub przez odkłady.



Przypisy |




  1. Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-02-28].


  2. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.


  3. ab Joachim Mayer, Heinz-Werner Schwegler: Wielki atlas drzew i krzewów. Oficyna Wyd. „Delta W-Z”. ISBN 978-83-7175-627-6.



Bibliografia |



  1. Jürke Grau, Reinhard Jung, Bertram Münker: Zioła i owoce leśne. Warszawa: Świat Książki, 1996, s. 58-59. ISBN 83-7129-274-0.

  2. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.





這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna