Ignacy Jeż




.mw-parser-output table.duchowny-ksiadz td.naglowek{color:white!important;background:black!important}.mw-parser-output table.duchowny-biskup td.naglowek{color:white!important;background:#E56DC4!important}.mw-parser-output table.duchowny-patriarcha td.naglowek{color:white!important;background:#BA55D3!important}.mw-parser-output table.duchowny-kardynal td.naglowek{color:white!important;background:#FF2400!important}.mw-parser-output table.duchowny-papiez td.naglowek{color:black!important;background:gold!important}.mw-parser-output table.duchowny-cywil td.naglowek{color:black!important;background:#C0C0C0!important}.mw-parser-output table.duchowny-ksiadz tr.naglowek{color:white!important;background:black!important}.mw-parser-output table.duchowny-biskup tr.naglowek{color:white!important;background:#E56DC4!important}.mw-parser-output table.duchowny-patriarcha tr.naglowek{color:white!important;background:#BA55D3!important}.mw-parser-output table.duchowny-kardynal tr.naglowek{color:white!important;background:#FF2400!important}.mw-parser-output table.duchowny-papiez tr.naglowek{color:black!important;background:gold!important}.mw-parser-output table.duchowny-cywil tr.naglowek{color:black!important;background:#C0C0C0!important}





















































Ignacy Jeż


Ilustracja

Veni ignem mittere
Przyszedłem ogień rzucić na ziemię

Kraj działania
Polska
Data i miejsce urodzenia
31 lipca 1914
Radomyśl Wielki
Data i miejsce śmierci
16 października 2007
Rzym
Biskup diecezjalny koszalińsko-kołobrzeski
Okres sprawowania
 1972–1992
Biskup pomocniczy gorzowski
Okres sprawowania
 1960–1972


Wyznanie
katolicyzm

Kościół
rzymskokatolicki

Prezbiterat
 20 czerwca 1937

Nominacja biskupia
 20 kwietnia 1960

Sakra biskupia
 5 czerwca 1960
Odznaczenia

Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia PolskiKrzyż Komandorski Orderu Zasługi RFNOrder Uśmiechu





Commons
Multimedia w Wikimedia Commons






Wikicytaty
Cytaty w Wikicytatach




















Sukcesja apostolska

Data konsekracji
 5 czerwca 1960
Konsekrator
Stefan Wyszyński
Współkonsekratorzy
Bolesław Kominek
Wilhelm Pluta























Zdjęcie Ignacego Jeża zamieszczone w „Przewodniku Katolickim” (nr 16/1982)




Pomnik-głaz poświęcony biskupowi Jeżowi, ustawiony w parku im. Tadeusza Kościuszki w Koszalinie


Ignacy Ludwik Jeż (ur. 31 lipca 1914 w Radomyślu Wielkim, zm. 16 października 2007 w Rzymie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy gorzowski w latach 1960–1972, biskup diecezjalny koszalińsko-kołobrzeski w latach 1972–1992, przewidziany do kreacji kardynalskiej na konsystorzu w 2007.




Spis treści






  • 1 Życiorys


  • 2 Ordery, odznaczenia i tytuły


  • 3 Publikacje


  • 4 Przypisy


  • 5 Bibliografia





Życiorys |


Ukończył III Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Katowicach. W latach 1932–1937 studiował teologię na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Obronił magisterium z historii Kościoła. 20 czerwca 1937 przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Stanisława Adamskiego.


Podjął pracę duszpasterską jako wikariusz w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Hajdukach Wielkich (obecnie Chorzów Batory). W sierpniu 1942 został aresztowany przez Niemców za odprawienie mszy za zmarłego w niemieckim obozie koncentracyjnym proboszcza Józefa Czempiela (obecnie błogosławionego)[1]. Był więziony w obozie koncentracyjnym Dachau (nr obozowy 37196), gdzie osobiście poznał ojca Józefa Kentenicha, założyciela Międzynarodowego Ruchu Szensztackiego (później był wieloletnim protektorem i opiekunem Ruchu Szensztackiego w Polsce). Po wyzwoleniu obozu był kapelanem obozu repatriacyjnego w Göppingen koło Stuttgartu. Powrócił do Polski w maju 1946. Był wikariuszem w parafii w Radlinie i parafii św. Szczepana w Katowicach-Bogucicach. W latach 1946–1960 pracował jako katecheta i dyrektor Gimnazjum Katolickiego im. św. Jacka w Katowicach oraz rektor niższego seminarium duchownego.


20 kwietnia 1960 został mianowany biskupem pomocniczym gorzowskim ze stolicą tytularną Alba Maritima. Sakrę biskupią przyjął 5 czerwca 1960 z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego. Brał udział w obradach soboru watykańskiego II. Był współautorem listu biskupów polskich do biskupów niemieckich z 1965. W czerwcu 1972 został pierwszym biskupem diecezjalnym nowo utworzonej diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Erygował ok. 100 nowych parafii, doprowadził do budowy nowego budynku Wyższego Seminarium Duchownego w Koszalinie. Zorganizował wizytę w Koszalinie papieża Jana Pawła II 1–2 czerwca 1991. Uczestniczył w pracach Komisji Episkopatu Polski ds. Środków Społecznego Przekazu, a także Komitetu Księży Polskich b. Więźniów Obozów Koncentracyjnych, którego był wieloletnim przewodniczącym. 1 lutego 1992 został przeniesiony w stan spoczynku, a jego następcą w diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej mianowano biskupa pomocniczego katowickiego Czesława Domina.


Zmarł 16 października 2007 w klinice Gemelli w Rzymie. Następnego dnia na zakończenie audiencji generalnej papież Benedykt XVI poinformował, że chciał na najbliższym konsystorzu 24 listopada 2007 wynieść go do godności kardynalskiej. Ignacy Jeż został pochowany 23 października 2007 w krypcie bazyliki konkatedralnej Wniebowzięcia NMP w Kołobrzegu.



Ordery, odznaczenia i tytuły |


Postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 2 czerwca 2007 „za wybitne zasługi na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za zaangażowanie w niesieniu pomocy ludziom potrzebującym oraz za działalność na rzecz współpracy polsko-niemieckiej” został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski[2]. W 2005 uhonorowano go Wielkim Krzyżem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec.


Nadano mu honorowe obywatelstwo miasta i gminy Radomyśl Wielki (od 2004), Koszalina (od 1994), Słupska (od 2006), Połczyna-Zdroju (od 2006), Katowic (od 2007) i Kołobrzegu (od 2008).


Postanowieniem z 28 czerwca 2007 Senat KUL-u przyznał mu medal „Za zasługi dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego”. Uroczystość wręczenia medalu zaplanowana była na grudzień 2007.


W 1997 został odznaczony Medalem Polonia Mater Nostra Est. W 2007 został laureatem Nagrody im. Wojciecha Korfantego przyznanej przez Związek Górnośląski[3]. Kawaler Orderu Uśmiechu.


6 czerwca 2008 w Słupsku poświęcono rondo jego imienia przy zbiegu ulic Sobieskiego i Banacha. 19 lutego 2009 uchwałą Rady Miejskiej w Koszalinie nadano imię Kardynała Ignacego Jeża skrzyżowaniu ulic Fałata-Gdańska z ul. Orląt Lwowskich-Jana Pawła II[4]. 15 kwietnia 2009 w Kołobrzegu uchwałą Rady Miasta Kołobrzeg nadano imię Kardynała Ignacego Jeża rondu przy zbiegu ulic Młyńskiej i Szpitalnej[5]. 15 maja 2009 został patronem Zespołu Szkół Publicznych w Brzeżnie.


30 stycznia 2009 Poczta Polska wydała w nakładzie 400 000 serię znaczków „Ocaleli z zagłady”. Na jednym z nich znalazł się wizerunek Ignacego Jeża. Ze względu na drobne błędy techniczne 24 lutego 2009 całą serię wycofano z obrotu.



Publikacje |



  • 1989: Listy pasterskie w latach 1972–1988

  • 1993: Błogosławcie Pana światła i ciemności (przetłumaczone na język niemiecki)

  • 2000: W 1000-lecie powstania biskupstwa w Kołobrzegu (praca zbiorowa pod redakcją bpa Ignacego Jeża). ​ISBN 83-87739-33-2​

  • 2001: Nawrócenie przywilejem wolności (nauki rekolekcyjne dla Episkopatu Polski wygłoszone w 2000 roku). ​ISBN 83-88648-30-6​

  • 2004: Świadek historii. Na jubileusz 90. urodzin Jego Ekscelencji Biskupa Seniora Ignacego Jeża. ​ISBN 83-87317-47-0​

  • 2005: Przygody z Opatrznością. ​ISBN 83-7030-428-1​

  • 2005: Nadzwyczajnie zwyczajny. Biskup uśmiechu o Janie Pawle II. ​ISBN 93-7030-451-6​

  • 2008: Biskup uśmiechu (zbiór wywiadów z bp. Jeżem opublikowanych w tygodniku „Niedziela”). ​ISBN 978-83-904078-7-6​



Przypisy |




  1. ↑ Notka biograficzna na obrazku pamiątkowym wydanym z okazji uroczystości pogrzebowych przez Kurię Metropolitalną w Katowicach w październiku 2007


  2. ↑ M.P. z 2007 r. nr 57, poz. 644


  3. ↑ Laureaci Nagrody im. Wojciecha Korfantego w l. 2001–2010. zg.org.pl. [dostęp 2016-11-04].


  4. ↑ Uchwała Nr XXXI/348/2009 Rady Miejskiej w Koszalinie z dnia 19 lutego 2009 r.


  5. ↑ Uchwała Nr XXXII/444/09 Rady Miasta Kołobrzeg z dnia 15 kwietnia 2009 r.



Bibliografia |




  • Polak G., Kto jest kim w Kościele katolickim?, Katolicka Agencja Informacyjna, Warszawa 1996.


  • Nota biograficzna Ignacego Jeża na stronie diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej [dostęp 2018-11-18]


  • Ignacy Jeż w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2010-11-09]













p • d • e

Biskupi koszalińsko-kołobrzescy
Biskupi diecezjalni


  • Ignacy Jeż (1972–1992)


  • Czesław Domin (1992–1996)


  • Marian Gołębiewski (1996–2004)


  • Kazimierz Nycz (2004–2007)


  • Edward Dajczak (od 2007)
Biskupi pomocniczy


  • Tadeusz Werno (1974–2007)


  • Piotr Krupa (1984–1992)


  • Paweł Cieślik (1995–2015)


  • Krzysztof Zadarko (od 2009)


  • Krzysztof Włodarczyk (od 2016)








-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容