Fiołek przedziwny
| ||
Systematyka[1] | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | rośliny | |
Klad | rośliny naczyniowe | |
Klad | rośliny nasienne | |
Klasa | okrytonasienne | |
Klad | różowe | |
Rząd | malpigiowce | |
Rodzina | fiołkowate | |
Rodzaj | fiołek | |
Gatunek | fiołek przedziwny | |
Nazwa systematyczna | ||
Viola mirabilis L. Sp. pl. 2:936. 1753 |
Fiołek przedziwny (Viola mirabilis L.) – gatunek rośliny należący do rodziny fiołkowatych. Występuje w Azji i Europie[2]. W Polsce dość pospolity, rośnie na niżu i w niższych położeniach górskich[3].
Spis treści
1 Morfologia
2 Biologia, ekologia
3 Zmienność
4 Ciekawostki
5 Przypisy
6 Bibliografia
Morfologia |
- Pokrój
- Roślina trwała; wysokość 10-20 cm.
- Łodyga
- Ulistniona, rzędowo owłosiona. Pod ziemią grube i zdrewniałe kłącze z brunatnoczerwonymi łuskami.
- Liście
- Duże, sercowate, krótko zaostrzone, spodem na nerwach z rzadka owłosione. Ogonki liściowe rzędowo owłosione. Przylistki duże, lancetowate, całobrzegie bez ząbków, górne brzegiem owłosione.
- Kwiaty
- Pierwsze kwiaty wyrastają z kątów liści odziomkowych, późniejsze z łodygi. Są bladoniebieskie, o słabym zapachu, dolny płatek z ostrogą. Boczne płatki odstają w dół nie nakrywając górnego płatka. Szyjka słupka naga. Działki kielicha ostre.
- Owoce
- Naga torebka.
Biologia, ekologia |
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od kwietnia do maja. Siedlisko: Lasy, zarośla.
Zmienność |
Tworzy mieszańce z fiołkiem leśnym, f. Rivina, f. skalnym[3].
Ciekawostki |
- Nazwa gatunkowa rośliny pochodzi stąd, że oprócz najpierw pojawiających się typowych kwiatów, roślina wytwarza później kwiaty klejstogamiczne nie posiadające korony.
Roślina lecznicza : zawiera estry kwasu salicylowego. Dawniej wykorzystywana w medycynie ludowej.
Przypisy |
↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2009-11-30].
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].
↑ ab Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Bibliografia |
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.