Egftnjytyk

Maciej Giertych
Data i miejsce urodzenia	24 marca 1936 Warszawa
Poseł do PE VI kadencji
Okres	od 20 lipca 2004 do 13 lipca 2009
Przynależność polityczna	Liga Polskich Rodzin
Cytaty w Wikicytatach

Maciej Marian Giertych (ur. 24 marca 1936 w Warszawie) – polski polityk, członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (1986–1989), wiceprzewodniczący Rady Prymasowskiej (1986–1989), poseł na Sejm IV kadencji, od 2004 do 2009 deputowany do Parlamentu Europejskiego, profesor dendrologii (fizjologia drzew, genetyka populacyjna drzew leśnych), autor przeszło 200 publikacji naukowych z tego zakresu, od 1970 członek Komitetu Nauk Leśnych PAN.

Życiorys |

Wykształcenie i działalność naukowa |

Od 1945 do 1962 jego rodzina przebywała na emigracji. W czasach szkolnych i studenckich działał w harcerstwie, w latach 1953–1954 był p.o. hufcowego hufca szkolnego Białowieża, a w latach 1955–1958 drużynowym drużyny szkolnej w gimnazjum O. Marianów w Henley k. Oksfordu. Od 1954 do 1958 odbył studia leśne na Uniwersytecie w Oksfordzie (licencjat i magisterium), gdzie założył Polish Students Club (Klub Polskich Studentów) i szkołę sobotnią języka polskiego przy polskiej parafii w Oksfordzie, w której uczył w latach 1955–1958. W latach 1958–1962 działał w Polskim Klubie Studentów na Uniwersytecie Toronto, był redaktorem biuletynu klubu (PSC Bulletin), w Toronto uzyskał stopień doktora (PhD).

Po powrocie do kraju podjął pracę w Instytucie Dendrologii PAN w Kórniku pod Poznaniem. W 1970 uzyskał habilitację z genetyki drzew na Akademii Rolniczej w Poznaniu, w 1981 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1989 profesorem zwyczajnym. Pisywał w prasie („Horyzonty”, „Opoka”), zajmował się kolportażem w środowiskach narodowych emigracyjnej m.in. książek wydawanych przez Jędrzeja Giertycha. Między rokiem 1976 a 1993 wykładał genetykę populacyjną na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.

W latach 1986–1989 był członkiem i wiceprzewodniczącym Rady Prymasowskiej. W 1987 na zaproszenie papieża uczestniczył jako świecki audytor w pracach Synodu Biskupów na temat roli laikatu w Kościele i świecie. Współuczestniczył w przygotowaniu materiałów na tym Synodzie do adhortacji apostolskiej Christifideles laici ogłoszonej 30 grudnia 1988 przez Jana Pawła II.

Działalność publiczna w PRL |

W latach 1986–1989 był członkiem Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, Wojciechu Jaruzelskim, która była bojkotowana przez opozycję związaną m.in. ze środowiskami NSZZ „Solidarność” i Znaku. Przestrzegał w niej przed rozluźnieniem polskich więzów z ZSRR, a konkretniej ze wschodem i zagrożeniem zachodnioniemieckim. Krytykował wówczas KOR-owski odłam opozycji solidarnościowej (z Jackiem Kuroniem i Adamem Michnikiem) jako „służący niepolskim interesom”.

W 1981 poparł wprowadzenie stanu wojennego, tłumacząc, że jest to jedyny sposób na uniknięcie inwazji radzieckiej. W związku z tym rozsyłał listy nakłaniające do poparcia decyzji generała Wojciecha Jaruzelskiego. Poparcie to ponawiał wielokrotnie aż do 1989^[1].

Działalność publiczna w III RP |

W 1989 zakładał Stronnictwo Narodowe, odwołujące się nazwą do przedwojennej partii politycznej^[2]. Został redaktorem naczelnym pisma „Opoka w Kraju”.

Bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski: w 1991 z listy SN, a w 1997 z listy Bloku dla Polski. W wyborach parlamentarnych w 1993 bezskutecznie kandydował do Senatu z ramienia Narodowego Komitetu Wyborców w województwie łomżyńskim^[3]. Posłem został w 2001 z okręgu poznańskiego z listy Ligi Polskich Rodzin (otrzymał 10 119 głosów). W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004, liczbą 68 953 głosów, uzyskał mandat europarlamentarzysty w województwie śląskim. Należał do frakcji Niepodległość i Demokracja, później został posłem niezrzeszonym. Jako europarlamentarzysta opublikował broszurę Wojna cywilizacji w Europie, będącą zasadniczo promocją teorii historiozoficznych Feliksa Konecznego. Broszura spowodowała protesty wielu środowisk opiniotwórczych w Europie, ze względu na podniesienie kwestii etniczno-kulturowych, odczytanych przez te środowiska jako rasistowskie i antysemickie.

W 2005 był oficjalnym kandydatem Ligi Polskich Rodzin w wyborach prezydenckich^[4], poparcia udzieliła mu także Młodzież Wszechpolska. Sztab wyborczy został zarejestrowany 8 czerwca 2005. Kandydat zrezygnował z udziału w wyborach 4 października 2005^[5].

W 2009 nie ubiegał się o reelekcję w wyborach europejskich^[6].

Poglądy kreacjonistyczne |

Głosi poglądy kreacjonistyczne, jest zwolennikiem tzw. teorii młodej Ziemi, członkiem Cercle Scientifique et Historique (zarejestrowanej w Belgii organizacji zrzeszającej kreacjonistów katolickich).

W październiku 2006 zorganizował konferencję w Parlamencie Europejskim, na której przekonywał, że nie ma dowodów prawdziwości teorii ewolucji biologicznej i nie powinna być ona wykładana w szkołach. W swoich publikacjach i przemówieniach podaje w wątpliwość zasady teorii ewolucji. Uważa m.in., że mutacje są szkodliwe, więc nie mogą prowadzić do wykształcenia cech przydatnych dla organizmów. Twierdzi także, że dziś obserwuje się nie ewolucję ale „dewolucję”, ponieważ widzi się wymieranie gatunków, a nie widzi procesu powstawania nowych organizmów wzajemnie płodnych i niezdolnych do krzyżowania się z populacją wyjściową^[7].

Powołując się na liczne legendy o smokach i potopie, występujące w wielu kulturach i w różnych częściach świata, stwierdził, że dinozaury i inne zwierzęta miały styczność z ludźmi, jednakże większość tych stworzeń wyginęła w następstwie ogólnoświatowego potopu. Jego poglądy stoją w opozycji do teorii ewolucji biologicznej, a także oficjalnego stanowiska biskupów polskich, których zdaniem „fundamentalistyczny kreacjonizm nie jest zgodny z nauką katolicką”^[8].

Wybrane publikacje |

• 
  Ewolucja. Dewolucja. Nauka, 2016 (​ISBN 978-83-943613-0-3​)


• 
  Mit Piłsudskiego, 2017 (​ISBN 978-83-943613-3-4​)

Życie prywatne |

Jest wnukiem Franciszka Giertycha, synem Jędrzeja Giertycha i ojcem Romana Giertycha. Jego bratem jest Wojciech Giertych, teolog Domu Papieskiego.

Przypisy |

Bibliografia |

• Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2018-03-16].


• Strona sejmowa posła IV kadencji. [dostęp 2018-03-16].


• 
  Maciej Giertych w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2018-03-16].