Egftnjytyk

Lockheed F-94 Starfire
Lockheed F-94C Starfire
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Lockheed Corporation
Typ	myśliwiec
Konstrukcja	metalowa
Załoga	2
Historia
Data oblotu	16 kwietnia 1949
Wycofanie ze służby	lipiec 1959
Egzemplarze	855
Dane techniczne
Napęd	1 x Silnik turboodrzutowy Pratt & Whitney J48-P-5
Ciąg	28,2 kN 38,9 kN z dopalaczem
Wymiary
Rozpiętość	12,9 m
Długość	13,6 m
Wysokość	4,55 m
Powierzchnia nośna	21,63 m²
Masa
Własna	5 764 kg
Startowa	10 970 kg
Zapas paliwa	1385 l
Osiągi
Prędkość maks.	1 030 km/h
Prędkość przelotowa	793 km/h (10973 m.)
Prędkość wznoszenia	54,86 m/s
Pułap	15 670 m
Zasięg	2 050 km
Promień działania	1 300 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
24/48 niekierowanych rakiet Mk 4/Mk 40 Folding-Fin Aerial Rocket
Liczba miejsc
2
Użytkownicy
Stany Zjednoczone
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Prototyp YF-94

F-94B

Lockheed F-94 Starfire – pierwszy amerykański odrzutowy myśliwiec przechwytujący zaprojektowany do użycia w każdych warunkach atmosferycznych ("all-weather interceptor"), a więc także w nocy.

Historia |

Samolot został zaprojektowany w 1948 w celu zastąpienia szybko starzejących się w obliczu rozwoju technologii silników odrzutowych starszych, tłokowych samolotów myśliwskich Northrop P-61 Black Widow i North American P-82 Twin Mustang, podstawowym zadaniem nowego myśliwca miało być zmniejszenie zagrożenia jakie przedstawiały radzieckie bombowce Tu-4. F-94 bazował na wcześniejszym TF-80C (T-33 Shooting Star) – dwumiejscowej wersji treningowej F-80 Shooting Star z dodanym uzbrojeniem, radarem i systemem kierowania ogniem.

System kierowania ogniem, Hughes E-1, składał się z radaru AN/APG-33 oraz celownika Sperry A-1C. kadłub TF-80C został przedłużony aby zmieścił się w nim radar i dodatkowe urządzenia elektroniczne, modyfikacja istniejącego już samolotu była na tyle prosta, że kontrakt na nowy myśliwiec podpisano na początku 1949, a pierwszy lot F-94 odbył się już w 16 kwietnia tego roku.

Dodatkowa masa ekwipunku elektronicznego i uzbrojenia wymusiła użycie silnika o większej mocy, Allison J33 został zastąpiony Allison J33-A-33 z dopalaczem (F-94 był pierwszym amerykańskim produkcyjnym samolotem z dopalaczem), użycie większego silnika i zajęcie część kadłuba przez elektronikę zmniejszyło z kolei pojemność wewnętrznych zbiorników z paliwem co pociągnęło za sobą konieczność instalacji dodatkowych zbiorników na końcówkach skrzydeł.

Pierwszym modelem produkcyjnym był F-94A uzbrojony w cztery karabiny maszynowe Browning M2 12,7 mm zamontowane w kadłubie. Samolot mógł także przenosić podczepione pod skrzydłami dwie bomby 1000-funtowe (450 kg). Wyprodukowano 109 samolotów w tej wersji. Wersja F-94B weszła do służby w styczniu 1951, została wyposażona w bardziej niezawodną elektronikę i silnik, a także w nowy wówczas system ILS, zbudowano 356 samolotów w tej wersji.

Następny model, pierwszy oficjalnie noszący nazwę "Starfire", F-94C, różnił się od swoich poprzedników na tyle, że początkowo otrzymał on nawet oznaczenie F-97 ale ostatecznie zdecydowano traktować ten samolot jako tylko wersję rozwojową F-94. Początkowo Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych nie były w ogóle zainteresowane tym samolotem i jego rozwój był finansowany prywatnie przez Lockheeda. Aby poprawić osiągi samolotu użyto w nim nowego, znacznie cieńszego skrzydła, silnik J33 został zastąpiony znacznie potężniejszym Rolls-Royce Tay, a system kontroli ognia został zastąpiony nowym Hughes E-5 z radarem AN/APG-40 umieszczonym w znacznie powiększonym nosie samolotu. Zrezygnowano także z działek które zostały zastąpione rakietami FFAR o kalibrze 2,75 cala (70 mm) umieszczonymi w nosie samolotu wokół radaru,

Proponowano także budowę wersji myśliwsko-bombowej "Gwiezdnego ognia" F-94D i zbudowano jeden prototyp tego samolotu ale nie wszedł on do produkcji. Samolot ten został użyty do testów działka M61 Vulcan, w które w późniejszym czasie było uzbrojonych wiele amerykańskich samolotów.

Służba |

F-94C z rakietami FFAR

Pierwsza seria myśliwców została wysłana do Korei gdzie wzięły udział w wojnie koreańskiej zestrzeliwując łącznie cztery myśliwce nieprzyjaciela. W samoloty te został także wyposażony 59 Myśliwski Dywizjon Przechwytujący stacjonujący w Goose Bay. Jedna eskadra dywizjonu służyła w bazie w Thule jako dodatkowa linia obrony systemu DEW-Line (Distant Early warning – system wczesnego ostrzegania) znajdującego się na Grenlandii.

F-94B służyło w USAF do 1954 po czym zostały przeniesione do jednostek powietrznych Gwardii Narodowej (Air National Guard). W służbie ANG niektóre samoloty zostały wyposażone w dodatkowe 4 karabiny maszynowe - po dwa pod każdym skrzydłem.

Pierwsze F-94C zostały dostarczone do dywizjonów w czerwcu 1951, a do maja 1954 zbudowano 387 sztuk tego samolotu. Podstawową wadą tej konstrukcji były montowane w dziobie rakiety FFAR które w momencie oddawania strzału oślepiały na chwilę własną załogę. W służbie z reguły nie montowano w ogóle rakiet w nosie samolotu, ale używano podczepianych pod skrzydła wyrzutni zawierających pod 12 rakiet. F-94C zostały wycofane z dywizjonów USAF w 1959, a z jednostek ANG rok później.

Wersje |

• YF-94

Dwa T-33A zmodyfikowane jako prototypy YF-94.

• F-94A

Dwumiejscowy myśliwiec przechwytujący "all-weather interceptor"

• YF-94B

Prototyp drugiej serrii produkcyjnej

• F-94B

Druga seria produkcyjna.

• YF-94C

2 prototypy trzeciej serii produkcyjnej

• F-94C

Trzecia wersja produkcyjna

• F-94D

Prototyp wersji myśliwsko-bombowej.

Współcześnie istniejące F-94 |

• Pierwszym YF-94A (numer seryjny 48-35) znajduje się w muzeum w Edwards Air Force Base w Kalifornii
  


• F-94C znajduje się w muzeum New England Air Museum
  

Bibliografia |

1. Lockheed F-94 Starfire, "Lotnictwo" nr 1(2011) s.78-89 ISSN 1732-5323

p • d • e  Amerykańskie samoloty i śmigłowce wojskowe z okresu po 1945 roku Samoloty myśliwskie F-4 F-5 F-8 F-9 F-11 F-14 F-15 F-15E F-16 F/A-18 F/A-18E/F F-22 F-35 F-80 F-82 F-84 F-84F F-86 F-89 F-94 F-100 F-101 F-102 F-104 F-105 F-106 F-111 FH-1 FJ F2H F3D F3H F4D F6U F7U F8F F9F Samoloty bombowe B-1 B-2 B-36 B-45 B-47 B-50 B-52 B-57 B-58 B-66 F-117 P6M Samoloty szturmowe A-1 (AD) A-2 (AJ) A-3 A-4 A-5 A-6 A-7 A-10 A-26 A-37 AC-47 AC-119 AC-130 AM AV-8B Samoloty patrolowe i zwalczania okrętów podwodnych AF-2/3 P-2 P-3 P-8 P4M P5M S-2 S-3 Samoloty rozpoznawcze walki radioelektronicznej i dowodzenia E-1 E-2 E-3 E-4 E-6 EA-6B E-8 RF-61C EC-121 MC-12W SR-71 RC-135 U-2 Samoloty obserwacyjne O-1 O-2 OV-1 OV-10 Samoloty szkolno-treningowe TT T-6 T-28 T-33 T-34 T-37 T-38 T-43 Samoloty transportowe C-2 C-5 C-7 C-8 C-9 C-17 C-20A/B/C/D/E C-20F/G/H/J C-23 C-32 C-37B C-74 C-97 C-118 C-119 C-123 C-124 C-130 C-131 C-133 C-135 C-140 C-141 Śmigłowce i pionowzloty AH-1 AH-64 CH-34 CH-37 CH-46 CH-47 CH-53 CH-53E CH-54 HH-43 MH-6 MH-53 OH-6 OH-58 SH-2 SH-2G SH-3 SH-60 UH-1 UH-19 UH-60 V-22 Bezzałogowe AQM-91 BQM-74 D-21 FQM-151 Q-2 MQM-105 ScanEagle MQ-1/RQ-1 RQ-2 RQ-3 RQ-4 RQ-5 RQ-6 RQ-7 RQ-8A MQ-4C MQ-9 RQ-21 RQ-170 Konstrukcje doświadczalne i prototypy A-12 A2D AH-56 Avenger Compound Seasprite 533 Bird of Prey Charger CL-760 F5D F2Y F-20 F-107 Jet Mentor N-102 NH-3A RAH-66 S-67 S-92 S-97 S-71 S-72 Sioux Scout KingCobra Skyrocket Skystreak Tacit Blue T-46 X-21 X-49 XB-46 XB-48 XC-99 XB-51 XB-70 XCG-20 XC-120 XF10F XF-85 XF-87 XF-88 XF-90 XF-91 XF-92 XF-103 XF-108 XF-109 XH-51A Compound XH-59 XP-79 XT-30 YA-9 YAH-63 YAL-1 YB-35 YB-49 YC-125 YF-12 YF-17 YF-23 YF-93 YF-95 YF-96 VZ-2