Trakt środkowogalicyjski







Ulica 11 Listopada w Bielsku-Białej. W XVIII i XIX wieku stanowiła część traktu środkowogalicyjskiego


Trakt środkowogalicyjski, Trakt cesarski (Kaiser-Chausse, Wiener Postroute, Wiener Haupt Comercial Strasse) – galicyjski cesarski trakt drogowy, budowany od 1772 do 1785 przez habsburską Austrię.


Trakt ten powstał na bazie istniejącego już Szlaku Solnego, którym podążali kupcy z Wieliczki i Bochni na Morawy i do Czech.[1]. Trakt środkowogalicyjski był przedłużeniem tzw. Drogi Cesarskiej istniejącej w Księstwie Cieszyńskim (na linii Frydek - Cieszyn - Skoczów - Bielsko). Na granicy Śląska Cieszyńskiego i Małopolski na rzece Biała prowadził od miejscowości Biała i dalej przez Kraków, Bochnię, Brzesko, Tarnów, Ropczyce, Rzeszów, Przeworsk, Jarosław, Przemyśl, Gródek do Lwowa. Jego budowę rozpoczęto w celu lepszego powiązania nowo zyskanej prowincji z resztą monarchii. Budową traktu kierował austriacki inżynier Johann Gross. Otwarcie całej trasy nastąpiło 1 maja 1785. Szlak ten przyczynił się do rozwoju gospodarczego Galicji.


Już od 1773 funkcjonowała na nim poczta konna, a od 1775 jeździły dyliżanse.


Trakt stracił na znaczeniu po zbudowaniu w latach 1856-1861 linii kolejowej Kolei Galicyjskiej im. Karola Ludwika.



Przypisy |




  1. Marcin Żerański: Śląsk Cieszyński. Od Bielska-Białej do Ostrawy. Cieszyn: Pracownia na pastwiskach, 2012, s. 143. ISBN 978-83-933109-3-7.








這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna