Juliusz Żórawski (architekt)






Dom Wedla przy ul. Puławskiej 28 w Warszawie





Szklany Dom przy ul. Mickiewicza 34/36


Juliusz Żórawski (ur. 2 października 1898 w Krakowie, zm. 24 listopada 1967 tamże[1]) – polski architekt okresu modernizmu.



Życiorys |


Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1927). Asystent m.in. w Katedrze Projektowania Monumentalnego do 1939 roku. W latach 1936–1939 był sekretarzem w Zarządzie Głównym SARP. W czasie wojny uzyskał tajny doktorat na WAPW w 1943 o psychologicznym oddziaływaniu architektury na człowieka, którego promotorem był Władysław Tatarkiewicz. Okres 1943–1945 spędził w Zakopanem.


Po wojnie osiadł w Krakowie, gdzie od 1945 pracował na Politechnice Krakowskiej, w której w 1946 uzyskał tytuł profesorski. Prowadził tam katedrę projektów przemysłowych. Autor m.in. pracy O budowie formy architektonicznej (1962)[1].


Większość jego projektów została zrealizowana w 2. połowie lat 30. Najbardziej znane są jego awangardowe budynki mieszkalne projektowane w oparciu o pięć zasad architektury nowoczesnej, sformułowanych przez Le Corbusiera. W latach 1927–1939 prowadził własną pracownię projektową na ulicy Korzeniowskiego w Warszawie.



Wybrane realizacje |




  • Kino Atlantic w Warszawie (1929–1930, z Jerzym Sosnkowskim; przebudowane po 1945)[2]


  • Dom Wedla przy ul. Puławskiej 28 (1935–1938)

  • kamienice przy ul. Puławskiej 24a i 24b (1935)[3]

  • kamienica przy ul. Bartoszewicza 1 (1937–1939)[4]

  • dom w al. Przyjaciół 3 w Warszawie (1937, współpraca – Aleksander Więckowski)[5]

  • zespół szkół powszechnych przy ul. Różanej 22/24 (lata 30.)[6]


  • Szklany Dom dla Państwowego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych Pracowników Umysłowych na ul. Mickiewicza 34/36 (1937–1939)[7]

  • kamienica przy ul. Krętej 1 (1937)[8]

  • willa prof. Zakrzewskiego (obecnie rezydencja ambasadora Danii) przy ul. Filtrowej 13 (1922–1926 lub 1930, z Antonim Dygatem)[9]

  • Apartment House na ulicy 6 Sierpnia (obecnie Nowowiejska) w Warszawie (1933–1935, zniszczony w 1944, odbudowany w zmienionej formie po 1945)[10]

  • kamienica przy ul. Chocimskiej (1932, z Zygmuntem Plater-Zyberkiem)[11]


  • Kino Femina (1936–1939)

  • współpraca z Zygmuntem Plater-Zyberkiem w projekcie budowy Toru wyścigów konnych Służewiec wraz z zespołem budynków (1937–1939)

  • Gmach PKO w Wilnie (1936–1938, razem z Z. Pugetem, przebudowa 1996, A. Nasvytas)



Przypisy |




  1. ab Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 1034. ISBN 83-01-08836-2.


  2. Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 99. ISBN 83-908950-1-3.


  3. Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 124. ISBN 83-908950-1-3.


  4. Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 31. ISBN 83-60350-00-0.


  5. Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 101. ISBN 83-908950-1-3.


  6. Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 216. ISBN 83-908950-8-0.


  7. Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 207. ISBN 83-908950-1-3.


  8. Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 255. ISBN 83-908950-1-3.


  9. Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 111. ISBN 83-60350-00-0.


  10. Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 65. ISBN 83-60350-00-0.


  11. Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 126. ISBN 83-908950-1-3.









這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Shark

Wiciokrzew