Larysza


















Larysza

Alternatywne nazwy
Larysa, Laryssa, Larissa, Boryszów, Larysz, Gleżyn, Gleszyn
Pierwsza wzmianka
1446 (w źródłach), (1264[1])

Herbowni
Chocholaty, Chochołaty, Domański, Dumański, Karwin, Larisch, Lariss, Larson, Lebla, Łastowiecki, Madaleński, Madaliński, Mendalski, Męczalski, Niedzielski, Palimączyński, Perzanowski, Reczyński, Wnuczek, Zdanowski, Zdunowski[2]


Herb Larysza i jego odmiany




Larysza




Larysza II




Larysza III




Larysza IV




Larysza V




Larysza VI




Larysza VII




Larysza VIII




Larysza IX




Larysza X




Larysza (Larysa, Laryssa, Larissa, Larysz, Boryszow, Gleszyn, Gleszyna, niem. Larisch) – polski herb szlachecki. Jest to jeden z najstarszych znanych polskich herbów szlacheckich wymieniony już u Długosza.




Spis treści






  • 1 Opis herbu


  • 2 Wzmianki heraldyczne


  • 3 Znani herbowni


  • 4 Zobacz też


  • 5 Linki zewnętrzne


  • 6 Przypisy





Opis herbu |


Opis herbu z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:


W polu czerwonym dwa lemiesze srebrne.


Klejnot: trzy pióra strusie.


Labry czerwone podbite srebrem.[3]


Bartosz Paprocki opisał herb w sposób następujący:






Quote-alpha.png
mają być dwa lemiesza w polu białem [4]


Opis herbu wg Kaspra Niesieckiego:






Quote-alpha.png

Powinny być dwa lemięsze, końcami do góry, i ostrzem na bok obrócone, w czerwonym polu, na hełmie trzy pióra strusie [5].

J.Ostrowski w podaje aż dziesięć wersji herbu[6]:



  • I: W polu czerwonem – dwa lemiesze srebrne, czy kroje, czy też noże, końcem do góry ostrzem do siebie. Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie. Labry czerwone podbite srebrem.


  • II: W polu czerwonym – kroje czy lemiesze od siebie. Odmiana poprzedniego.


  • III: Odmiana poprzednich niewiele różniąca się od opisu Dachnowskiego.


  • IV: W polu czerwonym dwa noże złamane do siebie. Wg herbu z kaplicy opactwa lędzkiego


  • V: Na tarczy ostrzew między nożami.


  • VI: W polu czerwonym – berło między sierpami. (według B.Paprockiego)


  • VII: Berło między sierpami. (według Siembachera)


  • VIII i IX: Między sierpami berło przewleczone przez koronę. (herb baronów Laryszów ze Śląska)


  • X: Na tarczy – winne grono. Nad hełmem w koronie trzy sierpy. Labry.


Wzmianki heraldyczne |




Herb Larysza z herbarza : Herby szlachty polskiej Zbigniewa Leszczyca



Jest to jeden z najstarszych polskich herbów szlacheckich, znany w średniowieczu i wymieniony przez Długosza. Pochodzenie herbu nie jest jasne, Niesiecki podaje kilka wersji powstania herbu, powołując się na inne herbarze i kroniki. Pierwsza Parisiusa wywodzi herb od starożytnych Sarmatów, którzy wzięli nazwę herbu od miasta Laryssa w Tesalii.
Według Paprockiego Piast zostawszy księciem Polan, herb ten nadał rodowi swojej matki. W innej legendzie opisuje on, że został nadany kmieciowi o imieniu Larysza, przez Bolesława Śmiałego, za zasługi w walce z Czechami. Zbigniew Leszczyc powtarza ją w Herbach szlachty polskiej:






Quote-alpha.png

(...)wkroczył Wratysław w 1062 r. na czele wojska do Polski. Bolesław Śmiały wyruszył mu na przeciw i spotkał kmiotka, który dwa lemiesze niósł do kowala. Zapytany o drogę, ofiarował się wojsko królewskie przez bór przeprowadzić. Po drugiej stronie lasu obozowali Czesi. Wieśniak ów, który nazywał się Larysz, przededniem zakradł się do obozu nieprzyjaciół i uprowadził konie przedniej straży, poczem Bolesław uderzył na Czechów i pobił ich na głowę. W nagrodę za usługi Polsce w tej bitwie oddane, dostał Larysz herb Larysza z rozległą posiadłością na Śląsku [7].

Paprocki twierdzi, że herb Larysza był wymieniany w dawnych dokumentach i przywilejach, wspomina o nadaniu w 1264 Jankale Laryszy tytułu hrabiego, powołując się na wpis w statucie Przyłuskiego [8].
Według Piekosińskiego Larysza ma pochodzenie cudzoziemskie, prawdopodobnie włoskie. Herb ten miał przynieść do Polski podskarbi królewski o przydomku Medyolański, protoplasta Madalińskich[9]. Adam Boniecki zaś wywodzi ród Madalińskich herbu Larysza za Śląska, z miejscowości Glezyna pod Głogowem[10].Co potwierdza polskie pochodzenie herbu. Laryszowie pod koniec XIII wieku osiedlili się w Chechle w województwie krakowskim.



Znani herbowni |




  • Antoni Józef Madaliński (1739-1804) - polski generał,


  • Piotr Mediolański - podskarbi koronny, rycerz króla Władysława Jagiełły



Zobacz też |



  • herbarz

  • heraldyka

  • lista herbów


  • Herb Larysza i lista nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla



Linki zewnętrzne |



  • Herb Larysza i herbowni. Herby szlachty białoruskiej (pol.)


Przypisy |




  1. Według Paprockiego


  2. www.jurzak.pl


  3. http://www.genealogia.okiem.pl/glossary/glossary.php?word=larysza, Leksykon genealogiczny


  4. Bartosz Paprocki: Herby rycerstwa polskiego. T. 2. Kraków: Wydawnictwo Biblioteki Polskiej, 1858, s. 338.


  5. Kasper Niesiecki: Herbarz polski. T. 6. Lipsk: 1841, s. 14.


  6. Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1841, s. 174.


  7. Zbigniew Leszczyc, Herby szlachty polskiej, tom I, Poznań 1908, str.201


  8. Bartosz Paprocki: Herby rycerstwa polskiego. T. II, Kraków: Wydawnictwo Biblioteki Polskiej, 1858, s. 338


  9. Franciszek Piekosiński, Rycerstwo polskie wieków średnich, Kraków Nakładem Akademii Umiejętności 1896, tom II, str.80


  10. Adam Boniecki, Artur Reiski, Herbarz polski, tom XVI, Warszawa 1913, str. 235





這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna