Christopher Addison, 1. wicehrabia Addison KG (ur. 19 czerwca 1869 w Hogsthorpe w hrabstwie Lincolnshire, zm. 11 grudnia 1951) – brytyjski lekarz i polityk, początkowo członek Partii Liberalnej, następnie Partii Pracy, minister w rządach Davida Lloyda George’a, Ramsaya MacDonalda i Clementa Attlee.
Spis treści
1Kariera lekarska
2Początki kariery politycznej
3W Partii Pracy
4Śmierć
5Linki zewnętrzne
Kariera lekarska |
Wykształcenie odebrał w Trinity College w Harrogate, do której to szkoły uczęszczał od 13 roku życia. Następnie studiował medycynę na Sheffield School of Medicine oraz w St Bartholomew's Hospital w Londynie. W 1892 r. ukończył Uniwersytet Londyński jako bakałarz medycyny. W 1893 r. uzyskał tytuł doktora, a w 1895 r. został członkiem Królewskiego Kolegium Chirurgów. Prowadził prywatną praktykę, a równocześnie wykładał w Sheffield School of Medicine. W 1896 r. został profesorem anatomii na nowo utworzonym University College w Sheffield. W latach 1898-1901 był redaktorem Quarterly Medical Journal. W 1901 r. Addison powrócił do Londynu i zaczął wykładać w Charing Cross Hispital. W 1902 r. poślubił Isobel Gray i miał z nią trzech synów i dwie córki.
Początki kariery politycznej |
W 1907 r. został wybrany kandydatem Partii Liberalnej w okręgu Hoxton. Addison wygrał wybory w 1910 r. i zasiadł w Izbie Gmin. W 1911 r. Addison nawoływał do poparcia dla National Insurance Bill w Izbie Gmin i Brytyjskim Stowarzyszeniu Medycznym. W sierpniu 1914 r. otrzymał stanowisko parlamentarnego sekretarza przy Radzie Edukacji. W maju 1915 r. został parlamentarnym sekretarzem w ministerstwie ds. amunicji. W lipcu 1916 r. został członkiem Tajnej Rady i ministrem uzbrojenia. Pod koniec roku poparł Davida Lloyda George przeciwko premierowi Asquithowi. Lloyd George został premierem, a Addison pozostał na dotychczasowym stanowisku do 1917 r., kiedy to został ministrem odbudowy, odpowiedzialnym za odbudowę kraju po zakończeniu wojny. W 1918 r. zlikwidowano jego okręg wyborczy i Addison przeniósł się do okręgu Shoreditch.
Po rekonstrukcji gabinetu Lloyda George’a na początku 1919 r. Addison został przewodniczącym Rady Samorządu Lokalnego. Rada wkrótce przekształcona została w ministerstwo zdrowia, ale Addison pozostał na jego czele. Na tym stanowisko przeprowadził Housing and Town Planning Act, który zakładał budowę osiedli na robotników. Minister rozszerzył również zakres ubezpieczenia społecznego. W kwietniu 1921 r. Addison przestał być ministrem zdrowia. Objął stanowisko ministra bez teki, na którym pozostał do upadku rządu w 1922 r.
W Partii Pracy |
Addison utracił miejsce w Izbie Gmin po wyborach 1922 r. W tym czasie opuścił Partię Liberalną i podczas kampanii wyborczej 1923 r. nawoływał do głosowania na Partię Pracy. W 1924 r. był laburzystowskim kandydatem w okręgu South Hammersmith, ale nie uzyskał mandatu. Do Izby Gmin powrócił w 1929 r., wygrywając wybory w okręgu Swindon. Po powrocie Partii Pracy do władzy w tym samym roku Addison został parlamentarnym sekretarzem w ministerstwie rolnictwa i rybołówstwa. W 1930 r. stanął na czele tego resortu.
Kiedy w obliczu kryzysu ekonomicznego Kanclerz Skarbu Philip Snowden zaproponował cięcia w wydatkach publicznych, Addison głosował przeciw. Sprzeciwiał się również koalicji Partii Pracy z konserwatystami i liberałami, a po zawarciu tej koalicji przeszedł do opozycji. W 1931 r. ponownie przegrał wybory i znalazł się poza parlamentem. W 1934 r. wygrał wybory uzupełniające w okręgu Swindon, ale ponownie utracił mandat w 1935 r. Podczas wojny domowej w Hiszpanii pomagał w organizacji pomocy medycznej dla tego kraju.
W 1937 r. Addison zasiadł w Izbie Lordów z tytułem 1. barona Addison of Stallingborough. W tym samym roku ponownie się ożenił. Podczas II wojny światowej był przewodniczącym Buckinghamshire War Agricultural Committee, który koordynował produkcję i zaopatrzenie w żywność w tym hrabstwie. W 1940 r. został liderem Partii Pracy w Izbie Lordów. W 1945 r. otrzymał tytuł 1. wicehrabiego Addison. W tym samym roku Partia Pracy wygrała wybory i Addison został przewodniczącym Izby Lordów i ministrem ds. dominiów. W 1946 r. jako pierwszy laburzystowski polityk otrzymał Order Podwiązki. W 1947 r. został pierwszym ministrem ds. Wspólnoty Narodów, a następnie Lordem Tajnej Pieczęci i był nim do 1951 r. Dodatkowo, w latach 1948-1949, był Paymaster-General. W 1951 r. został Lordem Przewodniczącym Rady.
Śmierć |
Lord Addison pozostał na tych stanowiskach do wyborczej porażki Partii Pracy w październiku 1951 r. Zmarł dwa miesiące później. Tytuł wicehrabiego odziedziczył jego najstarszy syn, Christopher.
Linki zewnętrzne |
whonamedit.com
thepeerage.com
bodley.ox.ac.uk
Probert Encyclopedia
Zdjęcia lorda Addisona
Poprzednik nowa kreacja
Wicehrabia Addison 1945-1951
Następca Christopher Addison, 2. wicehrabia Addison
p•d•e
Ministrowie uzbrojenia Wielkiej Brytanii
David Lloyd George
Edwin Samuel Montagu
Christopher Addison
Winston Churchill
Lord Inverforth
p•d•e
Ministrowie odbudowy Wielkiej Brytanii
W latach 1917-1919
Christopher Addison
Auckland Geddes
W latach 1943-1945
Lord Woolton
p•d•e
Przewodniczący Rady Samorządu Lokalnego
James Stansfeld
George Sclater-Booth
John George Dodson
Charles Dilke
Arthur Balfour
Joseph Chamberlain
James Stansfeld
Charles Ritchie
Henry Fowler
George Shaw-Lefevre
Henry Chaplin
Walter Long
Gerald Balfour
John Burns
Herbert Samuel
Walter Long
William Fisher
Auckland Geddes
Christopher Addison
p•d•e
Ministrowie zdrowia Wielkiej Brytanii
W latach 1919-1968
Christopher Addison
Alfred Mond
Arthur Griffith-Boscawen
Neville Chamberlain
William Joynson-Hicks
John Wheatley
Neville Chamberlain
Arthur Greenwood
Neville Chamberlain
Hilton Young
Kingsley Wood
Walter Elliot
Malcolm MacDonald
Ernest Brown
Henry Willink
Aneurin Bevan
Hilary Marquand
Harry Crookshank
Iain Macleod
Robin Turton
Dennis Vosper
Derek Walker-Smith
Enoch Powell
Anthony Barber
Kenneth Robinson
Po 1988
Kenneth Clarke
William Waldegrave
Virginia Bottomley
Stephen Dorrell
Frank Dobson
Alan Milburn
John Reid
Patricia Hewitt
Alan Johnson
Andy Burnham
Andrew Lansley
Jeremy Hunt
p•d•e
Ministrowie bez teki Wielkiej Brytanii
Książę Portland
Lord FitzWilliam
Lord Harrowby
Lord Camden
Lord Mulgrave
Lord Lansdowne
Książę Portland
Lord Carlisle
Książę Wellington
Lord Lansdowne
John Russell
Spencer Horatio Walpole
Michael Hicks-Beach
Lord Lansdowne
Arthur Henderson
Lord Milner
Jan Smuts
Edward Carson
George Nicoll Barnes
Eric Geddes
Laming Worthington-Evans
Christopher Addison
Anthony Eden
Eustace Percy
Leslie Burgin
Lord Hankey
Arthur Greenwood
William Jowitt
Albert Alexander
Arthur Greenwood
Lord Munster
Lord Mills
Bill Deedes
Lord Carrington
Eric Fletcher
Lord Champion
Douglas Houghton
Lord Shackleton
Patrick Gordon Walker
George Thomson
Peter Shore
Lord Drumalbyn
Lord Young of Graffham
Jeremy Hanley
Brian Mawhinney
Peter Mandelson
Charles Clarke
John Reid
Ian McCartney
Hazel Blears
Lady Warsi
Kenneth Clarke
Grant Shapps
p•d•e
Ministrowie rolnictwa i rybołówstwa Wielkiej Brytanii
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No. built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
"Vienna University" redirects here. For Vienna University of Economics and Business, see Vienna University of Economics and Business. University of Vienna Universität Wien Type Public Established 1365 Budget € 544 million [1] Rector Heinz Engl Academic staff 6,765 Administrative staff 3,106 Students 94,000 [2] Postgraduates 16,490 Doctoral students 8,945 Location Main building, Vienna , Austria 48°12′47″N 16°21′35″E / 48.21306°N 16.35972°E / 48.21306; 16.35972 Coordinates: 48°12′47″N 16°21′35″E / 48.21306°N 16.35972°E / 48.21306; 16.35972 Campus Urban Colors Blue and White Affiliations Campus Europae, EUA, UNICA Website www.univie.ac.at/en Data as of 2016 [update] The University of Vienna (German: Universität Wien ) is a public university located in Vienna, Austria. It was founded by Duke Rudolph IV in 1365 and is one of the oldest universities in the Ge
Town in French Polynesia, France Rikitea Town Rikitea Location in French Polynesia Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W / 23.12028°S 134.96917°W / -23.12028; -134.96917 Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W / 23.12028°S 134.96917°W / -23.12028; -134.96917 Country France Overseas collectivity French Polynesia Territory Gambier Islands Island Mangareva Rikitea is a small town on Mangareva, which is part of the Gambier Islands in French Polynesia. A majority of the islanders live in Rikitea. [1] [2] The island was a protectorate of France in 1871 and was annexed in 1881. [3] Contents 1 History 2 Geography 3 Economy 4 Landmarks 5 Transportation 6 References 7 Bibliography 8 External links History The town's history dates to the era when the island was first settled with people from the Marquesas Islands in 1100 AD. Captain James Wilson of the London Missionary Society arrived in 1797 on Du
Przewodniczący Izby Lordów
