Egftnjytyk

George Nicoll Barnes
Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1859 Dundee
Data i miejsce śmierci	21 kwietnia 1940 Londyn
Minister emerytur
Okres	od 1916 do 1917
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	nowy urząd
Następca	John Hodge
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

George Nicoll Barnes CH (ur. 2 stycznia 1859 w Lochee w Dundee, zm. 21 kwietnia 1940 w Londynie) − brytyjski polityk, członek Partii Pracy, minister w rządach Davida Lloyda George’a.

Był drugim z pięciu synów Jamesa Barnesa, inżyniera z Yorkshire, oraz Catherine Adam Langlands. Niedługo po urodzeniu George'a rodzina przeniosła się do hrabstwa Middlesex, gdzie ojciec został zarządcą zakładu włókienniczego. W wieku 11 lat George również zaczął pracę w tym zakładzie. Wcześnie uczęszczał do szkoły parafialnej w Enfield Highway. Następnie przez dwa lata odbywał praktykę inżynierską najpierw w Powis James w Lambeth, a następnie w Parker's Foundry w Dundee. Po ukończeniu praktyki pracował przez dwa lata w fabryce Vickersa w Barrow. Następnie powrócił do Londynu. W 1879 r. stracił pracę. Przez następne lata zatrudniał się do różnych doraźnych prac. Następnie przez 8 lat pracował w Lucas and Airds w Fulham. W 1882 r. poślubił Jessie Langlands, córkę Thomasa Langlandsa. Miał z nią dwóch synów i córkę.

W Londynie Barnesa został członkiem Amalgamated Society of Engineers. W 1896 r. został jego sekretarzem generalnym. W 1893 r. wstąpił do Niezależnej Partii Pracy. Dwa lata później bez powodzenia startował w wyborach parlamentarnych w okręgu Rochdale. Do Izby Gmin dostał się dopiero w 1906 r. jako reprezentant okręgu Glasgow Blackfriars and Hutchesontown. Od 1918 r. reprezentował okręg wyborczy Glasgow Gorbals.

Między 1910 a 1911 r. Barnes był liderem Partii Pracy. W rządzie koalicyjnym Lloyda George’a został w 1916 r. ministrem emerytur. Po rezygnacji Arthura Hendersona w 1917 r. został członkiem gabinetu jako minister bez teki reprezentujący Partię Pracy. W 1918 r. laburzyści wycofali swoje poparcie dla gabinetu koalicyjnego. Barnes odmówił rezygnacji ze stanowisk rządowych za co został usunięty z partii. Założył wówczas własną Partię Narodowo-Demokratyczną. Brał udział w konferencji pokojowej w Wersalu w 1919 r. W 1920 r. zrezygnował ze stanowisk rządowych i wycofał się z czynnej polityki. W 1920 r. otrzymał Order Towarzyszów Honoru. W 1922 r. zrezygnował ze startu w wyborach parlamentarnych.

W kolejnych latach Barnes wspierał International Labour Organization. Był przewodniczącym Co-operative Printing Society. Opublikował również wiele książek, m.in. autobiografię From Workshop to War Cabinet (1923) oraz History of the International Labour Office (1926). Jeden z jego synów zginął podczas I wojny światowej. Barnes zmarł w 1940 r. i został pochowany na cmentarzu Fulham.

Linki zewnętrzne |

• The collection of BARNES GEORGE NICOLL 1859 1940 LABOUR POLITICIAN held at the British Library of Politicial and Economic Science


• Zdjęcia George'a Nicolla Barnesa

p • d • e Ministrowie emerytur Wielkiej Brytanii George Nicoll Barnes John Hodge Laming Worthington-Evans Ian Macpherson George Tryon Frederick Roberts George Tryon Robert Hudson Herwald Ramsbotham Walter Womersley Wilfred Paling John Burns Hynd George Buchanan Hilary Marquand George Isaacs Derick Heathcoat-Amory

p • d • e Ministrowie bez teki Wielkiej Brytanii Książę Portland Lord FitzWilliam Lord Harrowby Lord Camden Lord Mulgrave Lord Lansdowne Książę Portland Lord Carlisle Książę Wellington Lord Lansdowne John Russell Spencer Horatio Walpole Michael Hicks-Beach Lord Lansdowne Arthur Henderson Lord Milner Jan Smuts Edward Carson George Nicoll Barnes Eric Geddes Laming Worthington-Evans Christopher Addison Anthony Eden Eustace Percy Leslie Burgin Lord Hankey Arthur Greenwood William Jowitt Albert Alexander Arthur Greenwood Lord Munster Lord Mills Bill Deedes Lord Carrington Eric Fletcher Lord Champion Douglas Houghton Lord Shackleton Patrick Gordon Walker George Thomson Peter Shore Lord Drumalbyn Lord Young of Graffham Jeremy Hanley Brian Mawhinney Peter Mandelson Charles Clarke John Reid Ian McCartney Hazel Blears Lady Warsi Kenneth Clarke Grant Shapps

p • d • e Liderzy brytyjskiej Partii Pracy W Izbie Gmin Keir Hardie Arthur Henderson George Nicoll Barnes Ramsay MacDonald Arthur Henderson William Adamson John Robert Clynes Ramsay MacDonald Arthur Henderson George Lansbury Clement Attlee Hugh Gaitskell George Brown Harold Wilson James Callaghan Michael Foot Neil Kinnock John Smith Margaret Beckett Tony Blair Gordon Brown Harriet Harman Ed Miliband Jeremy Corbyn W Izbie Lordów Lord Haldane Lord Parmoor Lord Ponsonby of Shulbrede Lord Snell Lord Addison Lord Jowitt Lord Alexander of Hillsborough Lord Longford Lord Shackleton Lord Shepherd Lord Peart Lord Cledwyn of Penrhos Lord Richard Lady Jay of Paddington Lord Williams of Mostyn Lady Amos Lady Ashton Lady Royall Lady Smith

p • d • e Pierwszy gabinet Davida Lloyda George’a, 1916-1919 W dniu powstania Andrew Bonar Law Lord Curzon Arthur Henderson David Lloyd George Lord Milner Późniejsi członkowie gabinetu George Nicoll Barnes Edward Carson Austen Chamberlain Eric Geddes Jan Smuts

p • d • e Drugi gabinet Davida Lloyda George’a, 1919-1922 W dniu powstania Christopher Addison Arthur Balfour George Nicoll Barnes Lord Birkenhead Andrew Bonar Law Austen Chamberlain Winston Churchill Lord Curzon Herbert Fisher Lord French Eric Geddes Robert Horne Lord Inverforth David Lloyd George Walter Long Ian Macpherson Lord Milner Edwin Samuel Montagu Robert Munro Rowland Prothero Edward Shortt Albert Stanley Późniejsi członkowie gabinetu Stanley Baldwin Lord Crawford Auckland Geddes Hamar Greenwood Arthur Griffith-Boscawen Gordon Hewart Lord Lee of Fareham Thomas Macnamara Alfred Mond Lord Peel Laming Worthington-Evans