Egftnjytyk

Linia kolejowa nr 351
Poznań Główny – Szczecin Główny
Dane podstawowe
Zarządca	PKP PLK
Numer linii	351
Tabela SRJP	360, 361
Długość	213,500 km
Rozstaw szyn	1435 mm
Sieć trakcyjna	3000 V DC
Prędkość maksymalna	150 km/h
Linia w Szczecinie Dąbiu
Przebieg Legenda eksploatowana / istniejąca   zlikwidowana / rozebrana lub planowana kolej metro lub kolej lekka stacja kolejowa/stacja metra przystanek stacja bez ruchu pasażerskiego ładownia, posterunek ruchu itp przystanek częściowo używany koniec linii odcinek odcinek w tunelu odcinek na estakadzie wiadukt most tunel pod wodą zmiana kilometrażu granica państwowa / inna mijanka przejazd kolejowo-drogowy przeprawa promowa     odcinek zelektryfikowany   0,001 Poznań Główny (271) 3 → Warszawa Zachodnia Pozn. Poznański Szybki Tramwaj 2,898 podg „POD” (d. Poznań Jeżyce) 354 → Piła Główna Pozn. ul. Niestachowska – 433 Pozn. ul. Lutycka – 92 6,531 Poznań Wola 12,909 Kiekrz 395 → podg Zieliniec Rokiet. S11 17,743 Rokietnica 363 → Skwierzyna 24,254 Pamiątkowo 29,425 Baborówko Kępa 368 → Międzychód 33,040 Szamotuły Szam. ul. B. Chrobrego – 184 Szam. ul. Wojska Polskiego – 187 Szam. ul. Ostrorogska – 184 42,387 Pęckowo Pęck. droga powiatowa (dawna DW117) 381 → Oborniki Wlkp. 51,109 Wronki Wronki ul. Poznańska – 184 Wronki ul. Sierakowska – 182 rzeka Warta Wronki ul. Myśliwska – 150 59,464 Mokrz Mokrz droga powiatowa (dawna DW149) 70,118 Miały Miały ul. Powstańców Wielkopolskich - 135 206 → Inowrocław Rąbinek 78,005 Drawski Młyn Dr. Mł. ul. Szosa Dworcowa - 181 rzeka Noteć 203 → Tczew 412 → Człopa 83,728 Krzyż 203 → Granica (Kietz) Łok. W. 174 rzeka Drawa ↑ ↓ Drawiny 170 90,125 Drawiny 97,148 Podlesiec Podles. 164 100,427 Mierzęcin Strzelecki Mierzęc. 161 Dobieg. ul. Nowomłyńska – 161 Dobieg. ul. Gorzowska – 22 106,651 Dobiegniew ↑ ↓ 115,364 Bierzwnik 120,838 Rębusz 127,315 Słonice 133,638 Stary Klukom 410 → Grotniki Drawskie 138,740 Choszczno Chosz. ul. Wolności – 151 410 → Głazowa 145,694 Ziemomyśl 152,868 Dolice Dolice ul. Kolejowa - 122 157,260 Morzyca 160,940 Kolin 162,997 Strzebielewo Pyrzyckie 166,605 Witkowo Pyrzyckie Stargard S10 Stargard ul. Warszawska – 106 411 → Pyrzyce 202 → Gdańsk Główny Stargard ks. Bogusława IV – 10 173,305 Stargard boczn. do Stargardu Sz. Wąsk. 178,009 Grzędzice Stargardzkie 181,311 Miedwiecko 185,715 Reptowo 192,057 Szczecin Zdunowo Szczec. A6E28E65 rzeka Płonia podg Sz. Dąbie – „SDA” 857 → podg „SDC” 401 → Świnoujście Port 198,491 Szczecin Dąbie Szczec. ul. A. Struga – 10 417 → Szczecin „SEC” Szczec. Szczeciński Szybki Tramwaj 201,165 Szczecin Zdroje 201,929 podg "SE" (d. st. Zdroje) Szczec. ul. Granitowa – 31 428 → Szczecin Podjuchy rzeka Odra Wsch. (Regalica) 204,079 podg Regalica 855 → podg „SPA” 273 Wrocław Gł. – Szcz. Gł. 854 → podg „SPB” 207,928 podg Dziewoklicz rzeka Odra Zachodnia d. l. wąsk. Casekow – Pom. Wt. 998 → Elektr. Pomorzany 209,627 podg Szczecin Wstowo 432 → Szczecin Turzyn 408 → Granica (Grambow) 406 → Trzebież Szczeciński 213,499 Szczecin Główny (273)
Multimedia w Wikimedia Commons
Portal Transport szynowy

Linia kolejowa nr 351 Poznań Główny – Szczecin Główny – magistralna linia kolejowa w północno-zachodniej Polsce, będąca fragmentem międzynarodowej magistrali E 59 ciągnącą się ze Skandynawii na południe Europy. Jest podstawową linią łączącą stolicę województwa zachodniopomorskiego z większością kraju. Położona jest w granicach trzech województw: wielkopolskiego, lubuskiego i zachodniopomorskiego oraz na obszarze oddziałów regionalnych PKP PLK w Poznaniu i w Szczecinie.

Przebieg |

Linia rozpoczyna bieg w centrum Poznania na węzłowej stacji Poznań Główny, skąd można dojechać m.in. do Wrocławia, Warszawy czy Katowic. Następnie wychodzi ze śródmieścia ciasnym łukiem o kącie 90 stopni, a w Kiekrzu linia łączy się z towarową obwodnicą Poznania. W Krzyżu bezkolizyjnie przecina dawną linię Berlin - Królewiec będącą jednocześnie punktem przesiadkowym w stronę Gorzowa Wielkopolskiego i Piły. W Stargardzie odgałęzia się linia z Trójmiasta. Ostatni, 23-kilometrowy fragment trasy przebiega przez teren Szczecina - w większości przez Prawobrzeże, Międzyodrze oraz Pomorzany i kończy się na powstałym w 1843 roku dworcu Szczecin Główny położonym nad rzeką Odrą na osiedlu Nowe Miasto.

Linia przebiega przez trzy duże puszcze. Są to: Puszcza Notecka pomiędzy Wronkami a Drawskim Młynem, Puszcza Drawska pomiędzy Drawinami a Mierzęcinem Strzeleckim oraz Puszcza Goleniowska pomiędzy Miedwieckiem a Szczecinem Zdunowem. Magistrala przecina też rzeki Wartę, Noteć, Drawę, Regalicę i Odrę Zachodnią.

Historia |

Do 1945 roku |

 Osobny artykuł: Kolej Stargardzko-Poznańska.

W maju 1846 Berlin-Stettiner Eisenbahn-Gesellschaft (BSE), czyli Towarzystwo Kolei Żelaznej Berlińsko-Szczecińskiej oddało do użytku odcinek ze Szczecina do Stargardu, który był przedłużeniem otwartej 3 lata wcześniej linii z Berlina do Szczecina. Odcinek ze Szczecina Gł. do Dąbia prowadził wówczas przez stację Finkenwalde ^[a].

4 marca^[1] 1846, po akceptacji projektu przez króla Friedricha Wilhelma IV Hohenzollerna, koncesję na budowę linii w kierunku Poznania otrzymała spółka akcyjna Stargard-Posener Eisenbahn-Gesellschaft (SPE), czyli Towarzystwo Kolei Żelaznej Stargardzko-Poznańskiej. Budowę rozpoczęto 20 marca 1846 od strony Stargardu^[1].

W ciągu 12 miesięcy powstały kolejne odcinki linii SPE:

• w sierpniu 1847 ze Stargardu do Dobiegniewa
  


• w czerwcu 1848 z Dobiegniewa do Krzyża,


• w lipcu 1848 z Krzyża do Wronek i Szamotuł,


• w sierpniu 1848 z Krzyża do Poznania Woli i Poznania Jeżyc.

Pierwszy pociąg wjechał do Poznania 10 sierpnia 1848^[1].

W 1856 oddano do użytku ostatni fragment z Jeżyc do Poznania Gł., gdzie połączyła się z nowo wybudowaną linią Kolei Górnośląskiej z Wrocławia (linia Wrocław – Leszno – Poznań). W międzyczasie, w 1851 w Krzyżu powstał węzeł kolejowy z późniejszą linią z Berlina do Królewca (czyli tzw. Ostbahn). Linia ze Stargardu/Szczecina była pierwszą, która dotarła do Poznania.

W 1869 przekształcono dworzec Szczecin Gł. z czołowego w przelotowy, zmieniając przebieg torów w kierunku Dąbia, a dawne torowisko rozebrano. 10 lat później wybudowano odcinek między Poznaniem Wolą a dworcem głównym przez nową stację Jeżyce (obecnie podg „Poznań POD”) i podobnie jak w Szczecinie, nieużywane już tory rozebrano.

W 1912 roku zmieniono przebieg linii na szlaku Drawiny - Krzyż, budując wiadukt nad linią kolejową nr 203 będącą fragmentem Ostbahnu. Stary przebieg linii został obecnie przekształcony w ulicę Długą w Krzyżu.^[2]

W 1918 (lub 1919) południowy fragment linii znalazł się w granicach nowo powstałego państwa – II Rzeczypospolitej. Stacjami granicznymi stały się: Kreuz (Krzyż) po stronie niemieckiej i Drawski Młyn po stronie polskiej. W 1936 otwarto obwodową linię towarową (Güterumgehungsbahn) pomiędzy stacjami Szczecin Dąbie i Szczecin Główny przez Dziewoklicz, ostatni odcinek dzisiejszej linii 351.

W 1936 według polskiego Urzędowego Rozkładu Jazdy Pociągów (tab. 222) na trasie kursowało 7 par pociągów, w tym 2 pary do Szczecina. Po 1 parze kończyło bieg w: Drawskim Młynie, Wronkach, 2 pary w Szamotułach, a 1 para kursowała tylko do Rokietnicy. W 1939, po wybuchu II wojny światowej, cała linia z powrotem znalazła się w granicach Niemiec. W 1944 według rozkładu jazdy Deutsches Kursbuch (tab. 129a) między Poznaniem a Stargardem kursowało 5 par pociągów (w tym 2 pospieszne: z/do Poznania do/z Hamburga i z/do Wrocławia do/ze Szczecina) oraz kilka osobowych między różnymi odcinkami linii. Podobnie jak obecnie, najwięcej pociągów kursowało na odcinku Stargard – Szczecin (tab. 124a) – 8 par pociągów pospiesznych oraz 14 par osobowych.

Po 1945 roku |

Po wytyczeniu nowych granic zgodnie z ustaleniami konferencji poczdamskiej, Kolej Stargardzko-Poznańska przypadła w całości Polsce i stała się główną linią wyjazdową ze (lub: wjazdową do) Szczecina. Tą trasą do dziś kursuje większość pociągów łączących miasto z centrum (Poznań, Warszawa, Łódź) i z południem Polski (Wrocław, Katowice, Kraków, Przemyśl).

Daty elektryfikacji linii:

• czerwiec 1975 r. z Poznania Gł. do Rokietnicy,


• wrzesień 1977 r. z Rokietnicy do Krzyża,


• lipiec-sierpień 1978 r. z Krzyża do Stargardu,


• grudzień 1978 r. ze Stargardu do Szczecina Gł.

Linia z Poznania była pierwszą w szczecińskim węźle kolejowym oraz obecnym województwie zachodniopomorskim, nad którą zawisła sieć trakcyjna.

W 1980/81 r. między Poznaniem Gł. a Szczecinem Gł. kursowało 11 par pociągów pospiesznych (plus 3 w kierunku Świnoujścia z pominięciem Szczecina Dąbia) oraz 6 par osobowych. Dodatkowo między Poznaniem Gł. a Krzyżem kursowało 6 par, a z Krzyża do Stargardu 3 pary. Najwięcej pociągów kursowało między Stargardem a Szczecinem Gł. – w sumie 15 par pociągów pospiesznych i 22 pary osobowych.

W 1985 wpisano linię Poznań – Szczecin (nr linii E-59) jako ważną dla transportu międzynarodowego do umowy europejskiej AGC.

25 kwietnia 2017 podpisano umowę na wykonanie wyprzedzających robót remontowych torów i sieci trakcyjnej na odcinku Słonice - Szczecin Dąbie, które wykona Zakład Robót Komunikacyjnych DOM w Poznaniu. Łączna wartość inwestycji to ponad 69 milionów złotych^[3].

W sierpniu 2018 PKP Polskie Linie Kolejowe podpisały z firmą AŽD Praha umowę na budowę urządzeń sterowania ruchem kolejowym oraz urządzeń kolejowej sieci telekomunikacyjnej między Poznaniem a Wronkami^[4], a w grudniu na odcinku Słonice – Szczecin Dąbie^[5].

Parametry techniczne |

Statystyki i podziały linii |

Dla pociągów pasażerskich i szynobusów prędkość maksymalna 150 km/h jest dozwolona na niespełna 9-kilometrowym odcinku (z czego na 1 km szlaku występuje ograniczenie do 140 km/h z powodu nieprzystosowania sygnalizacji przejazdowej) od Wronek do Miał (od 60,442 do 69,100 km). Na pozostałej trasie prędkość dozwolona wynosi od 100 do 140 km/h, poza fragmentami na odcinku Poznań Główny – Poznań POD, Wronki - Miały gdzie maksymalna prędkość waha się pomiędzy 70 a 100 km/h. Pociągi towarowe od Krzyża do Stargardu mogą rozwijać prędkość do 100 km/h, a na pozostałych odcinkach od 60 km/h do 80 km/h.

Hipotetyczny czas przejazdu (nie uwzględniając postojów oraz ograniczeń czasowych) całej linii z maksymalną dozwoloną prędkością wynosi 1:52 h dla toru nieparzystego (pasażerskie i szynobusy – średnio 114,1 km/h) oraz 2:32 h dla towarowych (śr. 84,4 km/h). Na torze parzystym 1:48 h dla pasażerskich i szynobusów (118,5 km/h) oraz 2:24 h dla towarowych (89 km/h).

Porównanie czasu przejazdów dla pociągów osobowych w wybranych latach (wartości uśrednione):

Najkrótszy czasu przejazdu pociągu na całej trasie w wybranych latach:

Podział linii według obszarów działania Zakładów Linii Kolejowych spółki PKP Polskie Linie Kolejowe:

• od początku linii 0,0 do 80,3 km: Oddział Regionalny w Poznaniu, Zakład Linii Kolejowych Poznań


• od 80,3 do 87,1 km: Oddział Regionalny w Szczecinie, Zakład Linii Kolejowych Zielona Góra


• od 87,1 km do końca linii 213,5 km: Oddział Regionalny w Szczecinie, Zakład Linii Kolejowych Szczecin

Numery tabel w rozkładzie jazdy:

• Tabela 360


• Tabela 361 – rozkład szczegółowy od Stargardu do Szczecina Gł.

Podział linii według województw:

• od Poznania Gł. do Krzyża – wielkopolskie
  


• od Drawin do Dobiegniewa – lubuskie
  


• od Bierzwnika do Szczecina Gł. – zachodniopomorskie
  

Ruch pociągów pasażerskich |

Dane w tym dziale aktualne na rozkład jazdy 2016/2017

Połączenia dalekobieżne |

Linia 351 to podstawowe połączenie kolejowe Szczecina z większością Polski, dlatego na sporej części linii dominuje ruch dalekobieżny. Całą trasę pokonują 3 pary pociągów kategorii Express InterCity, 8 par pociągów kategorii InterCity, oraz 7 par pociągów kategorii TLK^[8] – wszystkie obsługiwane przez spółkę PKP Intercity. Dodatkowo na odcinku Stargard – Szczecin Główny pojawia się 5 par pociągów jadących od strony Gdańska oraz Piły, oraz 3 pary pociągów na odcinku Poznań Główny - Poznań POD jadących w stronę Kołobrzegu.

Pociągi jeżdżące po całej linii:

• 
  EIC Chrobry Warszawa Wschodnia – Szczecin Główny – Warszawa Wschodnia


• 
  EIC Mewa Warszawa Wschodnia – Świnoujście – Warszawa Wschodnia


• 
  EIC Podkowiński Warszawa Wschodnia – Szczecin Główny – Warszawa Wschodnia


• 
  IC Barbakan Kraków Główny – Szczecin Główny – Kraków Główny


• 
  IC Barnim Katowice – Świnoujście – Katowice


• 
  IC Chełmoński Przemyśl Główny – Szczecin Główny – Przemyśl Główny


• 
  IC Matejko Przemyśl Główny – Świnoujście – Przemyśl Główny


• 
  IC Portowiec Katowice – Szczecin Główny – Katowice


• 
  IC Przemyślanin Przemyśl Główny – Szczecin Główny – Przemyśl Główny


• 
  IC Wawel Kraków Główny - Szczecin Główny - Kraków Główny


• 
  IC Włókniarz Łódź Fabryczna – Szczecin Główny – Łódź Fabryczna


• 
  TLK Bosman Poznań Główny – Szczecin Główny – Poznań Główny


• 
  TLK Dobrawa Katowice – Szczecin Główny – Katowice^[9]
  


• 
  TLK Gałczyński Lublin – Szczecin Główny – Lublin


• 
  TLK Haller Zakopane – Szczecin Główny – Zakopane


• 
  TLK Ostrewa Kraków Główny – Szczecin Główny – Kraków Główny


• 
  TLK Podlasiak Białystok – Szczecin Główny – Białystok


• 
  TLK Uznam Warszawa Wschodnia – Świnoujście – Warszawa Wschodnia^[10]
  

Pociągi jeżdżące na części linii:

• 
  IC Malczewski Przemyśl Główny – Słupsk – Przemyśl Główny^[11][12]
  


• 
  TLK Albatros Gdańsk Główny – Szczecin Główny – Gdańsk Główny^[13]
  


• 
  TLK Gryf Olsztyn Główny – Szczecin Główny – Olsztyn Główny^[13]
  


• 
  TLK Gwarek Katowice – Słupsk – Katowice^[14][12]
  


• 
  TLK Moniuszko Warszawa Wschodnia – Szczecin Główny – Warszawa Wschodnia^[13]
  


• 
  TLK Rybak Białystok – Szczecin Główny – Białystok^[13]
  


• 
  TLK Stańczyk Olsztyn Główny - Szczecin Główny - Olsztyn Główny ^[13]
  


• 
  TLK Szkuner Katowice – Kołobrzeg – Katowice^[12]
  


• 
  TLK Żuławy Olsztyn Główny – Szczecin Główny – Olsztyn Główny^[13]
  

Połączenia regionalne |

Jedynym przewoźnikiem regionalnym na linii 351 są Przewozy Regionalne - zarówno w aglomeracji poznańskiej jak i w szczecińskiej. Cała trasa jest pokonywana przez 4 pary pociągów Regio obsługiwanych jednostkami serii ED78 należącymi do województwa zachodniopomorskiego. Na krótszych odcinkach ofertę uzupełniają połączenia aglomeracyjne. Poza tym z linii 351 na pewnych odcinkach korzystają pociągi Regio m. in. relacji Poznań Główny – Kostrzyn, Poznań Główny – Kołobrzeg, Słupsk – Szczecin Główny, Szczecinek – Szczecin Główny czy Piła Główna – Szczecin Główny. Na odcinku p.odg Regalica – Szczecin Główny większość pociągów regionalnych zjeżdża na równoległy odcinek linii 855 i 273 przez stację Szczecin Port Centralny.

Wypadki |

5 maja 1997 roku wydarzyła się jedna z najtragiczniejszych, katastrofa kolejowa na stacji w Reptowie koło Szczecina, w której zginęło 12 osób.

Najwięcej wykolejeń na trasie miało miejsce na stacji Miały – tylko od 1989 roku zdarzało się to trzykrotnie. 18 stycznia 1991 roku nastąpiło wykolejenie pociągu pospiesznego z Kielc do Szczecina Niebuszewa, 24 lutego 2001 roku wykoleił się pociąg towarowy jadący ze stacji Poznań Franowo do stacji Szczecin Port Centralny, a 4 stycznia 2004 roku około godziny 1:00 na szlaku przed stacją od strony Wronek doszło do wykolejenia 12 wagonów pociągu towarowego relacji Wrocław Brochów – Świnoujście, czego konsekwencją chwilę później było uderzenia w nie pociągu pospiesznego relacji Szczecin Główny – Terespol. W tych trzech katastrofach nikt nie zginął, ale 22 osoby (w tym 21 w ostatniej z nich) zostały ranne.

W sierpniu 1992 roku iskry z osi pociągu jadącego tą linią spowodowały pożar Puszczy Noteckiej – jeden z największych pożarów lasów w nowożytnej historii Polski.

Ciekawostki |

• Obecna linia 351 była pierwszą, która dotarła do Poznania. Dopiero 8 lat później (w 1856 roku) Poznań stał się stacją przelotową, kiedy otwarto linię z Wrocławia, a w 1870 roku stał się węzłem po wybudowaniu linii z Berlina.


• Po otwarciu pierwszej linii kolejowej do Poznania, dzięki masowym wycieczkom, do tego miasta została zawleczona epidemia cholery.


• W latach 1936-1945 istniały 3 linie łączące Szczecin Dąbie ze Szczecinem Głównym. Pierwsza powstała w 1846 roku (w 1869 roku przebieg częściowo zmieniono) przez stacje Szczecin Lotnisko i Szczecin Port Centralny. W 1936 roku zbudowano trasę przez stację (obecnie posterunek odgałęźny) Dziewoklicz, a także łącznicę z linią z Wrocławia, tworząc tym samym trzecie połączenie. Pierwsza trasa z powodu nie została uruchomiona po wojnie, gdyż wycofujący się Niemcy wysadzili mosty nad Cegielinką i Martwą Wodą, a nowe władze nie podjęły decyzji o odbudowie. Dwie ostatnie trasy istnieją i są używane do dziś.


• Pociągi jadące od strony Goleniowa oraz Świnoujścia, przez Szczecin Główny i zmierzające dalej w kierunku Stargardu i Poznania dwukrotnie przejeżdżają odcinkiem p. odg. Regalica – Szczecin Dąbie. Część z nich dwukrotnie zatrzymuje się także na przystanku Szczecin Zdroje i stacji Szczecin Dąbie.

Galeria zdjęć |

Linia kolejowa nr 351

Krzyż, peron 4

Na odcinku Choszczno – Szczecin

Za stacją Choszczno w kierunku Szczecina

Odcinek Choszczno – Stary Klukom (widok w kierunku Poznania)

Po lewej magistrala kolejowa 351, po prawej nieczynna już linia kolejowa 410 (wjazd przed stacją Choszczno)

Odcinek tuż za stacją Szczecin Dąbie (widok w kierunku Poznania)

Wyjazd pociągu pospiesznego ze stacji Szczecin Gł.

Przypisy |

Linki zewnętrzne |

• 
  Linia kolejowa nr 351 w Ogólnopolskiej Bazie Kolejowej – bazakolejowa.pl