Linia kolejowa nr 402









































Linia kolejowa nr 402

Koszalin - Goleniów

Mapa przebiegu linii kolejowej 402

Dane podstawowe

Zarządca
PKP PLK
Numer linii
 402
Tabela SRJP
 382[1], 375
Długość
 142,939 km

Rozstaw szyn
 1435 mm

Sieć trakcyjna
 tylko na odc. Koszalin - Kołobrzeg (3000 V DC)

Prędkość maksymalna
 120[2] km/h

Zdjęcie LK402
Linia w Trzebiatowie. Widok w kierunku Kołobrzegu







Portal Portal Transport szynowy



Linia kolejowa nr 402 w Nowogardzie. Widok w kierunku stacji


Linia kolejowa nr 402 – linia kolejowa w północno-zachodniej Polsce łącząca Koszalin z Goleniowem przez Kołobrzeg, Gryfice i Nowogard. W całości położona w województwie zachodniopomorskim i na obszarze Oddziału Regionalnego PKP PLK w Szczecinie. Linia jednotorowa, zelektryfikowana od 29 października 1988 tylko na odcinku Koszalin-Kołobrzeg. Na całej długości czynna. Realizowane są na niej połączenia Kołobrzegu autobusem szynowym ze Szczecinem na zachód oraz ekspresami, pociągami pospiesznymi i osobowymi z Koszalinem i Gdańskiem na wschód.




Spis treści






  • 1 Historia


    • 1.1 Do 1945 r.


    • 1.2 Obecnie




  • 2 Przypisy





Historia |



Do 1945 r. |


Zanim zbudowano pierwszy odcinek torów na linii 402, w 1880 w Szczecinie powstała spółka Towarzystwo Dąbsko-Kołobrzeskiej Kolei Żelaznej (Altdamm-Colberger Eisenbahn-Gesellschaft) (ACE). Akcjonariuszami byli: Królestwo Prus, prowincja Pomorze, powiaty Nowogard i Gryfice jak również miasta, przez które miała prowadzić linia, czyli: Goleniów, Nowogard, Płoty, Gryfice, Trzebiatów i Kołobrzeg, a także osoby prywatne. Pierwszy odcinek z Dąbia do Płot został otwarty w Nowy Rok 1882, lecz tylko dla pociągów towarowych. Miesiąc później linię przedłużono do Gryfic, a 1 kwietnia całą linię otwarto także dla pociągów pasażerskich. Pozostałą część linii do Kołobrzegu otwarto dokładnie 25 maja 1882. W 1887 odcinek z Dąbia do Goleniowa (dzisiaj część linii 401) został przejęty przez Pruską Kolej Wschodnią (Preußische Ostbahn), jednak już rok później nastąpiło upaństwowienie Ostbahnu i przejęcie przez Pruskie Koleje Państwowe (Preußische Staatseisenbahnen). Dopiero 18 maja 1899 powstało przedłużenie linii wzdłuż wybrzeża Morza Bałtyckiego do stolicy rejencji (okręgu), Koszalina. 1 kwietnia 1903 tak jak 15 lat wcześniej Ostbahn, spółka ACE została przejęta przez Pruskie Koleje Państwowe.


Na podstawie danych rozkładu jazdy Deutsches Kursbuch z 1944/45 (tab. 124e) na trasie z Goleniowa (Szczecina Głównego) do Kołobrzegu kursowały 4 pary pociągów, dodatkowo 2 pary między Goleniowem a Nowogardem oraz pospieszny relacji Berlin-Kołobrzeg przez Kamień Pomorski i Trzebiatów (i z powrotem). Między Kołobrzegiem a Koszalinem (tab. 124k) było 5½ pary oraz 1 para z Kołobrzegu do Ustronia Morskiego.


Nazwy stacji przed 1945 (linki prowadzą do artykułów o miejscowościach, linki do stacji znajdują się w infoboksie):








  • Köslin → Koszalin


  • Güdenhagen → Mścice


  • Bast-Kasimirsburg → Kazimierz Pomorski


  • Alt Banzin → Będzino


  • Wolfshagen (Pommern) → Słowienkowo


  • Hohenfelde (Pommern) → Miłogoszcz


  • Timmenhagen → Tymień


  • Lassehne → Łasin Koszaliński


  • Henkenhagen (bei Kolberg) → Ustronie Morskie


  • Bodenhagen → Bagicz


  • Kolberg Stadtwald → Kołobrzeg Lasy Miejskie


  • Schülerbrink → Podczele


  • Kolberg → Kołobrzeg


  • Kolberg Siederland → Kołobrzeg Kostrzewno


  • Alt Werder → Korzystno


  • Altbork → Stary Borek


  • Papenhagen → Głowaczewo


  • Langenhagen (Pommern) → Karcino


  • Hagenow (Pommern) → Bieczyno Pomorskie


  • Treptow (Rega) → Trzebiatów


  • Gummin → Gąbin


  • Görke (Kr. Greifenberg Pom.) → Górzyca Reska


  • Greifenberg (Pommern) → Gryfice


  • Batzwitz → Baszewice


  • Plathe → Płoty


  • Piepenburg → Wyszogóra


  • Groß Sabow → Żabowo


  • Naugard → Nowogard


  • Wismar (Pommern) → Wyszomierz


  • Schönhagen (Kr. Naugard) → Osina


  • Burow → Burowo


  • Speck → Mosty


  • Gollnow → Goleniów


Obecnie |


10 grudnia 2009 roku Zarząd Województwa Zachodniopomorskiego w ramach Regionalnego programu operacyjnego przyznał dofinansowanie dla projektu pn. „Modernizacja regionalnej linii kolejowej 402 Goleniów – Kołobrzeg wraz z budową łącznicy do portu lotniczego Szczecin-Goleniów”[3]. 16 marca 2010 roku PKP PLK dokonały wyboru najkorzystniejszej oferty na zaprojektowanie i wykonanie robót budowlanych na linii[4]. W latach 2010-2013 zostały przeprowadzone prace modernizacyjne, które polegały na wymianie nawierzchni toru, robotach okołotorowych i odwodnieniowych, wymianie nawierzchni przejazdów, naprawie i modernizacji wybranych peronów i montażu wiat przystankowych, przebudowie urządzeń sterowania ruchem kolejowym, naprawie obiektów inżynieryjnych oraz budowie łączności teletechnicznej[5]. Częścią inwestycji była budowa torów łączących linię nr 402 z lotniskiem w Goleniowie oraz budowa przystanku osobowego przed terminalem portu lotniczego. Dzięki temu Szczecin, jak i Kołobrzeg uzyskały dogodne połączenia kolejowe z lotniskiem w Goleniowie. W rezultacie modernizacji została podniesiona prędkość do 120 km/h, skrócony czas podróży, zwiększona częstotliwość kursowania pociągów oraz poprawiona infrastruktura obsługi podróżnych. Całkowity koszt prac wyniósł 67 159 261 zł[6]. 29 maja 2013 roku odbył się inauguracyjny kurs ze Szczecina do przystanku Port Lotniczy Szczecin Goleniów, a 9 czerwca uruchomiono stałe połączenia[7].



Przypisy |




  1. ↑ Obejmuje także linię kolejową nr 427


  2. ↑ http://www.plk-sa.pl/files/public/user_upload/pdf/Reg_przydzielania_tras/Regulamin_2014_2015/09.07.2015/ZAL_2.1A_20150709082754.pdf


  3. ↑ Modernizacja wkroczy na tory. wzp.pl. [dostęp 2016-02-09].


  4. ↑ Wybór ofert na modernizacje linii kolejowej nr 402. plk-sa.pl. [dostęp 2016-02-08].


  5. ↑ Modernizacja linii kolejowej 402 - zakres projektu. plk-inwestycje.pl. [dostęp 2016-02-09].


  6. ↑ Projekty RPO - Linia kolejowa nr 402. projektyrpo.wzp.pl. [dostęp 2016-02-09].


  7. ↑ Pierwszy przejazd na trasie Szczecin - Lotnisko w Goleniowie. gs24.pl. [dostęp 2016-02-09].





























-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容