Egftnjytyk

Linia kolejowa nr 384
Sulechów – Świebodzin
Dane podstawowe
Numer linii	384
Długość	26,129 km
Rozstaw szyn	1435 mm
Sieć trakcyjna	brak
Prędkość maksymalna	0 km/h
Przebieg Legenda eksploatowana / istniejąca   zlikwidowana / rozebrana lub planowana kolej metro lub kolej lekka stacja kolejowa/stacja metra przystanek stacja bez ruchu pasażerskiego ładownia, posterunek ruchu itp przystanek częściowo używany koniec linii odcinek odcinek w tunelu odcinek na estakadzie wiadukt most tunel pod wodą zmiana kilometrażu granica państwowa / inna mijanka przejazd kolejowo-drogowy przeprawa promowa     odcinek zelektryfikowany   358 ↑ -0,245 Sulechów 0,000 278 358 ↓ 3,402 Mozów 277 7,338 Głogusz Kije 10,652 Pałck Niekarzyn rzeka Słomka 15,099 Radoszyn 276 20,629 Chociule 3 ↑ 26,129 Świebodzin 3 ↓
Portal Transport szynowy

Linia kolejowa nr 384 – nieczynna (w większości rozebrana), jednotorowa linia znaczenia regionalnego o długości 26,129 km, łącząca stację Sulechów ze stacją Świebodzin. Została otwarta w 1919 roku. W 1988 roku wstrzymano na niej ruch pociągów pasażerskich, a w 1990 towarowych.

Historia |

Geneza |

Plany powstania połączenia kolejowego Sulechowa (wówczas Züllichau), będącego siedzibą władz powiatu Züllichau-Schwiebus, ze Świebodzinem (wówczas Schwiebus) powstały na początku XX wieku. Planowano wówczas utworzyć linię kolejową z Sulechowa, przez Świebodzin do Międzyrzecza (niem. Meseritz). Takie połączenie miało stanowić najkrótszą drogę między tymi miastami, odgrywającymi najważniejszą rolę w powiatach ziemskich Züllichau-Schwiebus i Międzyrzecz. Zdaniem pomysłodawców tego projektu miało ono także przyczynić się do rozwoju położonych między tymi miastami terenów rolniczych i leśnych, które dotąd pozbawione były odpowiedniej komunikacji i przemysłu. Powstanie takiej linii skróciłoby i ułatwiło także połączenie Świebodzina zarówno z Sulechowem, jak i Międzyrzeczem – wcześniej bowiem, wobec braku bezpośredniego połączenia tych miejscowości drogą kolejową, można było do nich dotrzeć pociągiem tylko drogą okrężną przez Zbąszyń, która była przez to dość kłopotliwa^[1].

1910–1919 |

Wbrew początkowym planom, w ostatecznym projekcie budowy nowej linii kolejowej łączącej Sulechów ze Świebodzinem nie uwzględniono odcinka ze Świebodzina do Międzyrzecza. Ostateczny kształt nowego połączenia ustalono 25 lipca 1910 roku – tego dnia wydano bowiem pruską ustawę, na mocy której zarządzono budowę nowej normalnotorowej, drugorzędnej i jednotorowej linii kolejowej z Konotopu, przez Sulechów do Świebodzina, mającej liczyć ponad 61 kilometrów, a w przyszłości stanowić całość z, powstającą już w tym czasie i mającą taką samą charakterystykę, linią z Głogowa, przez Kolsko do Konotopu. Jej budowa miała zostać sfinansowana ze środków państwowych^[1].

Nowa linia według ustawodawcy miała stanowić głównie skrótowe połączenie już istniejących linii kolejowych o większym znaczeniu – linii z Poznania, przez Zbąszyń do Frankfurtu nad Odrą oraz linii ze Zbąszynia do Gubina^[2]. Poza tym miała także przyczynić się także do rozwoju gospodarczego położonych w jej pobliżu terenów. W jej ramach zaplanowano również budowę bocznicy kolejowej w miejscowości Cigacice odchodzącej do położonego w niej nad Odrą portu rzecznego. Koszt budowy całej linii z Konotopu, przez Sulechów do Świebodzina szacowano początkowo na 6 360 000 marek, na co składał się koszt wykupu gruntów (na ten cel przeznaczono 1 049 000 marek), budowę torowiska oraz budowę nowych stacji i przystanków, a także dostosowanie i przebudowę już istniejących^[3].

Przed rozpoczęciem właściwej budowy nowej linii na całej jej długości dokonano koniecznego wykupu gruntów. Same prace zaczęto prowadzić od strony Konotopu w kierunku Trzebiechowa i Sulechowa. Mimo trudności organizacyjnych i finansowych wynikających z trwającej I wojny światowej prace prowadzono nadal. Ostatecznie 1 lipca 1915 roku otwarto odcinek z Konotopu do Trzebiechowa, a 1 listopada tego samego roku odcinek z Trzebiechowa, przez Cigacice do Sulechowa – w sumie odcinki liczyły 33,06 km długości. 1 lipca 1916 roku oddano jeszcze do użytku, liczącą niespełna 3 km i przeznaczoną wyłącznie dla ruchu towarowego, bocznicę do portu w Cigacicach^[3].

W związku z panującą w wyniku I wojny światowej w Rzeszy Niemieckiej inflacją dalsze prace zostały znacznie utrudnione, gdyż koszty budowy linii okazały się znacznie wyższe niż te przewidywane w kosztorysie, powstałym na przełomie 1909 i 1910 roku i fundusze przekazane na ten cel z budżetu państwa okazały się niewystarczające. Ostatecznie pruską ustawą z 17 kwietnia 1916 roku władze państwa przekazały z budżetu kwotę 530 tysięcy marek na dokończenie budowy odcinka z Sulechowa do Świebodzina. W wyniku prowadzonych nadal działań wojennych i wynikających z nich problemów gospodarczo-organizacyjnych dalsze prace na tym odcinku prowadzone były w wolnym tempie i często dochodziło do ich przerywania, w związku z czym ich zakończenie przypadło już na okres po zakończeniu I wojny światowej. Odcinek z Sulechowa do Świebodzina, o długości 25,13 km, otwarty został dla publicznego ruchu osobowego i towarowego 16 czerwca 1919 roku^[3]. Linia ta była zarazem ostatnią wybudowaną przez pruską Dyrekcję Kolei w Poznaniu^[4].

Galeria |

• 
  

  

  
  

  
  

  Stacja kolejowa Sulechów
  

  
  

  
  


• 
  

  

  
  

  
  

  Wiadukt linii kolejowej nr 384 nad linią kolejową nr 358
  

  
  

  
  


• 
  

  

  
  

  
  

  Zaasfaltowany przejazd linii kolejowej nr 384 przez drogę wojewódzką nr 278 – widok w stronę przystanku kolejowego Mozów
  

  
  

  
  


• 
  

  

  
  

  
  

  Wiadukt linii kolejowej nr 384 nad drogą powiatową do Pomorska w Kijach
  

  
  

  
  


• 
  

  

  
  

  
  

  Stacja kolejowa Głogusz Kije
  

  
  

  
  


• 
  

  

  
  

  
  

  Stacja kolejowa Świebodzin
  

  
  

  
  

Przypisy |

Bibliografia |

• 
  Robert Michalak. Linia kolejowa Świebodzin - Sulechów. „Świat Kolei”. 11/2009. s. 22-28 (pol.). 
  


• 
  Linia kolejowa nr 384 w Ogólnopolskiej Bazie Kolejowej – bazakolejowa.pl