Zieleń malachitowa







































Zieleń malachitowa



Niepodpisana grafika związku chemicznego; prawdopodobnie struktura chemiczna bądź trójwymiarowy model cząsteczki


sól szczawianowa zieleni malachitowej
sól szczawianowa zieleni malachitowej









Ogólne informacje
Wzór sumaryczny
 C23H25ClN2

Masa molowa
 364,91 g/mol
Wygląd
 zielone kryształy z metalicznym połyskiem[1]
Identyfikacja

Numer CAS
569-64-2

PubChem
 11294[2]






































Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)





Commons
Multimedia w Wikimedia Commons


Zieleń malachitowa – organiczny związek chemiczny, syntetyczny barwnik zasadowy, pochodna trytylu. Stosowany do barwienia bawełny, wełny, jedwabiu, papieru, a także preparatów bakteryjnych. W akwarystyce wykorzystywana do leczenia chorób ryb, zwłaszcza ichtioftiriozy, czyli tzw. ospy rybiej. Jest wskaźnikiem pH, przy pH 0,2–1,8 zmienia barwę z żółtej na zielononiebieską[5]. Ponadto roztwór zieleni malachitowej i molibdenianu amonu jest odczynnikiem do wykrywania fosforanów[6].









Zieleń malachitowa
pH < 0,2
⇄
pH > 1,8





Spis treści






  • 1 Zastosowanie w akwarystyce


  • 2 Zagrożenia


  • 3 Zobacz też


  • 4 Przypisy





Zastosowanie w akwarystyce |


W akwarystyce stosowana jest od 1933 roku do zwalczania grzybów (Saprolegnia sp.) i pierwotniaków (głównie Ichthyophthirius multifiliis) atakujących ryby i ikrę. Stosuje się ją w kąpielach w postaci czystej lub mieszanki z innymi związkami, np. formaldehydem, zielenią brylantową, fioletem krystalicznym, błękitem metylenowym[7].


Tzw. preparat FMC jest mieszanką zieleni malachitowej z formaliną i błękitem metylenowym (3,5 g zieleni, 3,5 g błękitu na 1000 ml formaliny)[8].
Procedura kąpieli trwa zazwyczaj 3 dni, lecz każdego dnia procedura musi być zaczynana od nowa. Stosuje się w celu kontroli pasożytów z rodzaju Cryptobia, Ichthyobodo, Chilodonella, Trichodina, Trichodinella oraz grzybicy skóry[7].



Zagrożenia |


Zieleń malachitowa i jej metabolit, zieleń leukomalachitowa, mogą się utrzymywać w organizmie ryb jadalnych przez dłuższy czas[9]. W 2000 roku Unia Europejska zakazała stosowania zieleni malachitowej w hodowli ryb jadalnych ze względu na możliwość akumulowania się tego związku w organizmach ryb i potencjalnej toksyczności dla organizmu ludzkiego[7]. W badaniach na zwierzętach oba te związki wykazały właściwości karcynogenne oraz teratogenne[7][10].



Zobacz też |


  • malachit


Przypisy |




  1. ↑ abcd Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .


  2. ↑ Zieleń malachitowa (CID: 11294) (ang.) w bazie PubChem, United States National Library of Medicine.


  3. ↑ Zieleń malachitowa (ang.) w wykazie klasyfikacji i oznakowania Europejskiej Agencji Chemikaliów. [dostęp 2017-09-20].


  4. ↑ Zieleń malachitowa (nr 38800) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Polski. [dostęp 2017-09-20].


  5. ↑ CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 8-11, 8-16, ISBN 978-0-8493-0488-0 .


  6. ↑ Motomizu, Shoji, Wakimoto, Toshiaki, Toei, Kyoji. Spectrophotometric determination of phosphate in river waters with molybdate and malachite green. „Analyst”. 108 (1284), s. 361–367, 1983. DOI: 10.1039/AN9830800361. 


  7. ↑ abcd E. Sudova, J. Machova, Z. Svobodova, T. Vesely. Negative effects of malachite green and possibilities of its replacement in the treatment of fish eggs and fish: a review. „Veterinarni Medicina”. 52 (12), s. 527–539, 2007. 


  8. ↑ G. Bassleer: Medikamentose Behandlung von Fischkrankheiten. W: J. Neumann-Neudamm: Bildatlas der Fischkrankheiten (Photo atlas of fish diseases in the fresh water aquarium). 1983, s. 250–262.


  9. ↑ K. Mitrowska, A. Posyniak. Determination of malachite green and its metabolite, leucomalachite green, in fish muscle by liquid chromatography. „Bulletin of the Veterinary Institute in Pulawy”. 48, s. 173–176, 2004. 


  10. ↑ Culp SJ., Beland FA., Heflich RH., Benson RW., Blankenship LR., Webb PJ., Mellick PW., Trotter RW., Shelton SD., Greenlees KJ., Manjanatha MG. Mutagenicity and carcinogenicity in relation to DNA adduct formation in rats fed leucomalachite green. „Mutation research”. 506–507, s. 55–63, wrzesień 2002. PMID: 12351145. 








-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容