Amunicja rewolwerowa






Amunicja .357 Magnum


Amunicja rewolwerowa - odmiana amunicji zespolonej przeznaczona do strzelania z rewolwerów.


Pierwsze naboje zespolone wprowadzono w rewolwerach systemu Lefaucheux w 1853. Późniejsze naboje rewolwerowe mają już centralnie umieszczoną spłonkę w dnie łuski.


Łuski amunicji rewolwerowej z kryzą wystającą nie posiadają szyjki i mają jednakową średnicę na całej długości. Nietypowym nabojem był nabój 7,62 mm Nagant, w którym pocisk był w całości schowany w łusce.


Kaliber większości nabojów rewolwerowych, popularnych zwłaszcza na rynkach anglosaskich, tradycyjnie określa się w setnych lub tysięcznych częściach cala:




  • .32 Smith & Wesson – 8,13 mm (w rzeczywistości 7,93 mm)


  • .357 Magnum – 9,07 mm


  • .38 Special – 9,65 mm (w rzeczywistości 9,07 mm)


  • .41 Magnum – 10,4 mm


  • .44 Magnum – 11,2 mm (w rzeczywistości 10,9 mm)


  • .45 Colt Long – 11,43 mm


  • .454 Casull – 11,43 mm


  • .500 S&W Magnum - 12,7 mm


Niektóre pistolety strzelają również amunicją rewolwerową, zwłaszcza silnym nabojem .357 Magnum.


Istnieją też rewolwery używające amunicji pistoletowej. Naboje pistoletowe, nie posiadające wystającej kryzy wymagają użycia dwóch blaszanych klipsów w kształcie półksiężyca. Klipsy te wchodzą w rowki łuski przeznaczone dla pazura wyciągu i ustalają położenie naboju w bębnie rewolweru.



Zobacz też |



  • amunicja pośrednia

  • amunicja karabinowa



Bibliografia |


  • "Firearms Fact Book" wyd. National Rifle Association of America 1993 ​ISBN 0-935998-55-1



這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna