Łubnice (województwo łódzkie)




















































Łubnice


Kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Łubnicach
Kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Łubnicach

Państwo
 Polska

Województwo
łódzkie

Powiat
wieruszowski

Gmina
Łubnice

Liczba ludności (2011)
 1118[1]

Strefa numeracyjna
 (+48) 62

Kod pocztowy
 98-432

Tablice rejestracyjne
 EWE

SIMC
 0203401


Położenie na mapie gminy Łubnice


Mapa lokalizacyjna gminy Łubnice

Łubnice

Łubnice






Położenie na mapie powiatu wieruszowskiego


Mapa lokalizacyjna powiatu wieruszowskiego

Łubnice

Łubnice






Położenie na mapie województwa łódzkiego


Mapa lokalizacyjna województwa łódzkiego

Łubnice

Łubnice






Położenie na mapie Polski


Mapa lokalizacyjna Polski

Łubnice

Łubnice





Ziemia51°09′45″N 18°17′24″E/51,162500 18,290000





Commons
Multimedia w Wikimedia Commons


Strona internetowa miejscowości

Łubnice – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieruszowskim, w gminie Łubnice[2]. Siedziba władz gminnych.


Łubnice uzyskały lokację miejską w 1440 roku, zdegradowane przed 1500 rokiem[3]. Wieś duchowna, własność klasztoru klasztoru cysterek w Ołoboku położona była w końcu XVI wieku w powiecie wieluńskim ziemi wieluńskiej województwa sieradzkiego[4].



Historia |


Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1234 roku. W 1239 księżna opolska Viola oraz jej syn Mieszko II zezwolili ówczesnemu właścicielowi Łubnic, kasztelanowi krakowskiemu Klemensowi, na lokację miasta na prawie średzkim. Kasztelan jednak wkrótce nadał osadę klasztorowi cysterek w Ołoboku, który kontynuował starania lokacyjne, czego dowodem jest skrót kontraktu zawartego z sołtysem Konradem w sprawie założenia miasta. Tymczasem mimo kolejnego potwierdzenia lokacji uzyskanego przez klasztor od książąt wielkopolskich w 1253, brak jest dowodów na rzeczywiste powstanie w Łubnicach ośrodka miejskiego. O niepowodzeniu lokacji zadecydowała prawdopodobnie konkurencja sąsiedniego, książęcego miasta Bolesławca, założonego przez Bolesława Pobożnego przed 1266 i uprzywilejowanego przez władcę[5].


Podczas wojny trzydziestoletniej w Łubnicach znalazła schronienie Maria Cunitz, wybitna śląska astronom. Tu powstało jej dzieło Urania propitia. Po II rozbiorze Rzeczypospolitej klasztor został rozwiązany przez władze pruskie. W 1815 wieś weszła w skład Królestwa Kongresowego.


W 1827 w Łubnicach było 80 domostw z 901 mieszkańcami[6]. Pod koniec XIX wieku Łubnice liczyły 147 domostw z 1155 mieszkańcami (wieś) i 5 domów z 44 mieszkańcami (folwark)[6]. W miejscowości istniała wtedy szkoła jednoklasowa, gorzelnia, cegielnia i kopalnia torfu[6].


Do 1953 roku Łubnice były siedzibą gminy Dzietrzkowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kaliskiego.



Zabytki |


Do najważniejszych zabytków należy kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny z XIV wieku. Od XVI do przynajmniej XIX wieku kościół był jedynie kościołem filialnym[6]. Kościół wraz z wyposażeniem wpisany jest do rejestru zabytków prowadzonego przez Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Łodzi.



Współczesność |


Na terenie Łubnic działa Orkiestra Dęta.


Wykaz ulic: Byczyńska, Cmentarna, Gen. Władysława Sikorskiego, Henryka Sienkiewicza, Kościelna, Leśna, Łąkowa, Ogrodowa, Piastowska, Polna, Sadowa, Wieluńska, Wodna.



Zobacz też |


  • Parafia Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej w Łubnicach


Przypisy |




  1. ↑
    Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 9 sierpnia 2015]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 czerwca 2015)].


  2. ↑ ab
    Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1178, 13 lutego 2013. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 9 sierpnia 2015]. 


  3. ↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 48-49.


  4. ↑ Województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku. Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1998, s. 69.


  5. ↑
    Zbyszko Górczak: Najstarsze lokacje miejskie w Wielkopolsce (do 1314 r.). Poznań: 2002, s. 101.


  6. ↑ abcd
    Łubnice w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. V: Kutowa Wola – Malczyce. Warszawa 1884.



Linki zewnętrzne |



  • Orkiestra dęta OSP Łubnice

  • Lokalny serwis genealogiczny - historia parafii w Łubnicach. [zarchiwizowane z tego adresu (13 listopada 2013)].


  • Łubnice 1 w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. V: Kutowa Wola – Malczyce. Warszawa 1884.


























p • d • e

Gmina Łubnice
Siedziba gminy
  • Łubnice

 Herb gminy Łubnice
Wsie

  • Andrzejów

  • Brzozówka

  • Dzietrzkowice

  • Kolonia Dzietrzkowice

  • Ludwinów

  • Łubnice

  • Rzepisko

  • Węgielnica

  • Wójcin
Kolonia
  • Gielniówka
Osady

  • Bezula

  • Krupka

  • Makowszczyzna
Integralne części wsi

  • Aniołki

  • Bernasiówka

  • Duchna

  • Folwark

  • Galicja

  • Jeziorko

  • Nowiny

  • Papiernia

  • Pasternik

  • Podchróścin

  • Podlipka

  • Raj



-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容