Pasmo Policy
Widok na Pasmo Policy spod Solnisk
Widok z Kiczory na Pasmo Policy
Pasmo Polic widoczne na panoramie z Leskowca
Okrąglica, widok spod Policy
Babia Góra i Pasmo Policy. Pod Babią Górą Luboń Wielki
Pasmo Policy – pasmo górskie w Beskidach Zachodnich. Nazwa pochodzi od najwyższego szczytu – Polica (1369 m). Dawniej używano nazwy Pasmo Polic, gdyż Polica miała nazwę Police[1]. Według Jerzego Kondrackiego, autora naukowo opracowanej regionalizacji geograficznej Polski grzbiet Policy jest częścią Pasma Babiogórskiego i wraz z nim wchodzi w skład Beskidu Żywieckiego[2].
Spis treści
1 Topografia
2 Opis pasma
3 Turystyka
4 Zobacz też
5 Przypisy
Topografia |
Pasmo Policy zaczyna się od przełęczy Krowiarki, skąd jego długi grzbiet przez Policę biegnie w północno-wschodnim kierunku kończąc się w dolinie Skawy koło Osielca. Najwyższe szczyty to: Polica (1369 m), Czyrniec (1318 m), Cyl Hali Śmietanowej zwany też Kiczorką (1298 m), Okrąglica (1239 m)[1].
Północno-zachodnie stoki Pasma Policy opadają do doliny Skawicy, w której znajdują się miejscowości Zawoja i Skawica, stoki południowo-wschodnie natomiast opadają do dwóch potoków (i ich dopływów) spływających w przeciwnych kierunkach. Jest to potok Zubrzyca znajdujący się w zlewisku Morza Czarnego i Bystrzanka znajdująca się w zlewisku Bałtyku. Przez południowo-zachodnią część Pasma Policy biegnie bowiem Wielki Europejski Dział Wodny między tymi morzami[2]. Od Krowiarek biegnie on do Policy i tutaj zakręca bocznym grzbietem Czyrńca na Przełęcz Zubrzycką i dalej na Pasmo Żeleźnicy w Beskidzie Orawsko-Podhalańskim. U południowo-wschodnich podnóży Pasma Policy położone są miejscowości Zubrzyca Górna i Sidzina[3].
Opis pasma |
Obecnie większą część pasma pokrywają duże lasy. Nie zawsze jednak tak było. W okresie przeludnienia Podhala Pasmo Policy, podobnie, jak i inne góry Beskidów było znacznie bardziej bezleśne. Pola i zabudowania ludzkie wysoko wspinały się na stoki gór. Część pól uprawiano, te gorsze i wyżej położone wykorzystywano pod wypas licznych stad owiec i bydła. Na polanach i górskich halach znajdowały się osiedla ludzkie i szałasy. Dzisiaj pola uprawia się już tylko na niżej położonych stokach, zaprzestano wypasu na wysoko położonych polanach, pustoszeją wysoko położone osiedla ludzkie, a ich domy są zamieniane na domki letniskowe. Niekoszone i niewypasane łąki i polany zarastają lasem, szałasy butwieją. Za to monotonię lasów przerywają stale powstające wiatrołomy, ostało się też jeszcze kilka polan. Na północnych stokach Policy utworzono rezerwat przyrody Na Policy[1]. Z rzadkich roślin występuje m.in. tojad mocny morawski[4].
Turystyka |
Głównym grzbietem pasma biegnie Główny Szlak Beskidzki. Dołącza do niego kilka szlaków wychodzących z miejscowości położonych u podnóża pasma. Jest jedno schronisko turystyczne: schronisko PTTK na Hali Krupowej[1].
Zobacz też |
Pasmo Babiogórskie,
Pasmo Przedbabiogórskie,
Beskid Orawsko-Podhalański.
Police – miasto na Pomorzu Zachodnim i inne miejscowości
Przypisy |
↑ abcd Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.
↑ ab Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2012-01-10].
↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
