Williams FW07































































































Williams FW07


Ilustracja
Kategoria
Formuła 1
Brytyjska Formuła 1
Konstruktor
Williams
Projektant
Patrick Head
Neil Oatley
Frank Dernie
Dane techniczne
Nadwozie
monocoque z aluminium o strukturze plastra miodu
Zawieszenie
przednie
podwójne wahacze, sprężyny/amortyzatory Koni
Zawieszenie
tylne
podwójne wahacze, sprężyny/amortyzatory Koni
Silnik
Ford Cosworth DFV 3.0 V8
Skrzynia biegów
Hewland FGA400, manualna, 5 biegów + wsteczny
Paliwo
Lucas
Olej
Mobil
Opony
Goodyear
Historia
Debiut
Grand Prix Hiszpanii 1979
Kierowcy
Alan Jones
Clay Regazzoni
Carlos Reutemann
Używany
1979–1982
Mistrzostwa
Kierowców
1980 – Alan Jones
Konstruktorów
1980, 1981
Wyścigi
Wyścigi
 43
Wygrane
 15
Pole position
 8
Najszybsze okrążenie
 16










Commons
Multimedia w Wikimedia Commons


Williams FW07 – samochód Formuły 1, zaprojektowany w 1979 roku przez Patricka Heada, Neila Oatleya i Franka Derniego i skonstruowany przez WilliamsF1[1]. Model brał udział w sezonach 1979–1982, wygrywając 15 wyścigów i zdobywając pierwszy dla Williamsa tytuł mistrza świata w klasyfikacji kierowców (Alan Jones w 1980) oraz dwa w klasyfikacji konstruktorów (1980, 1981).




Spis treści






  • 1 Historia


  • 2 Wyniki w Formule 1


  • 3 Przypisy


  • 4 Bibliografia





Historia |


Przed sezonem 1979 Williams dysponował dwoma zwycięskimi kierowcami (Alan Jones i Clay Regazzoni) oraz bogatym sponsorem z Arabii Saudyjskiej. Patrick Head, zainspirowany Lotusem 79, wykorzystał w modelu FW07 efekt przypowierzchniowy. Samochód miał długie sekcje boczne, niewielki przedni spojler, kurtyny oraz sztywne monocoque z aluminium o strukturze plastra miodu. Zawieszenie było konwencjonalne – z podwójnymi wahaczami – ale sprężyny trudno radziły sobie z ogromnym wzrostem docisku[2]. Samochód wykorzystywał silnik Ford Cosworth DFV o mocy 485 KM.


FW07 zadebiutował w Grand Prix Hiszpanii 1979. Początkowo samochód był awaryjny. W lipcu jednak udoskonalono samochód poprzez między innymi zastosowanie nowego fragmentu podłogi pod silnikiem, co zwiększyło docisk. Clay Regazzoni wywalczył pierwsze zwycięstwo dla Williamsa podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii. W 1979 roku Jones wygrał jeszcze pięć wyścigów i Williams zajął drugie miejsce w klasyfikacji konstruktorów.


W sezonie 1980 wystawiono FW07B, ewolucję poprzedniego modelu. Samochód zdominował rywalizację: Jones wygrał pięć wyścigów i został mistrzem świata. Williams został natomiast wówczas mistrzem świata w klasyfikacji konstruktorów, podobnie jak rok później.


Model FW07 w różnych odmianach ścigał się do 1982 roku.



Wyniki w Formule 1 |






































































































































































































































































































































































































































































































Rok
 Zespół
 Silnik
 Opony
 Kierowcy
 1
 2
 3
 4
 5
 6
 7
 8
 9
 10
 11
 12
 13
 14
 15
 16
 Pkt.
 Msc.

1979
Albilad-Saudia Racing Team
Ford V8
G

ARG
BRA
ZAF
USW
ESP
BEL
MCO
FRA
GBR
DEU
AUT
NLD
ITA
CAN
USA

71 (75)
2

Australia Alan Jones



NU
 NU
 NU
 4
NU
 1
 1
 1
 9
1
 NU

Szwajcaria Clay Regazzoni



NU
 NU
 2
 6
1
 2
 5
 NU
3
 3
 NU

1980
Albilad-Williams Racing Team
Ford V8
G

ARG
BRA
ZAF
USW
BEL
MCO
FRA
GBR
DEU
AUT
NLD
ITA
CAN
USA


120
1

Australia Alan Jones
1
 3
 NU
 NU
2
 NU
1
 1
3
 2
 11
2
 1
1


Argentyna Carlos Reutemann
 NU
 NU
 5
 NU
 3
1
 6
 3
 2
 3
 4
 3
 2
 2


Brands Hatch Racing
Związek Południowej Afryki Desiré Wilson






NZ








RAM/Williams Grand Prix Engineering
Wielka Brytania Rupert Keegan






11








RAM/Penthouse-Rizla Racing







NZ
 15
 NZ
 11
 NZ
 9


RAM/Rainbow Jeans Racing
Stany Zjednoczone Kevin Cogan











NZ



RAM/Theodore/Rainbow Jeans Racing
Wielka Brytania Geoff Lees












NZ


1981
Albilad-Williams Racing Team
TAG Williams Team
Ford V8
G

USW
BRA
ARG
SMR
BEL
MCO
ESP
FRA
GBR
DEU
AUT
NLD
ITA
CAN
LVG

95
1

Australia Alan Jones
1
 2
 4
 12
 NU
2
7
 17
 NU
11
 4
3
 2
 NU
 1

Argentyna Carlos Reutemann
 2
 1
 2
 3
1
 NU
 4
 10
 2
 NU
 5
 NU
3
 10
8

Equipo Banco Occidental
M
Państwo Hiszpańskie Emilio de Villota





WYK








1982
TAG Williams Team
Ford V8
G

ZAF
BRA
USW
SMR
BEL
MCO
USE
CAN
NLD
GBR
FRA
DEU
AUT
CHE
ITA
LVG
14 (58)
4

Argentyna Carlos Reutemann
 2
 NU














Finlandia Keke Rosberg
 5
 DK
 2













Stany Zjednoczone Mario Andretti

NU














Przypisy |




  1. ↑ Williams FW07 (ang.). chicanef1.com. [dostęp 2012-05-24].


  2. ↑ Wouter Melissen: Williams FW07 Cosworth (ang.). ultimatecarpage.com. [dostęp 2012-05-24].



Bibliografia |



  • Cóż to był za samochód – Williams FW07. „F1 Racing”, s. 24, czerwiec 2012. Łódź: Westa-Druk. ISSN 1732-7032. 























-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容