Modra Ławka



























Modra Ławka


Ilustracja
Otoczenie Doliny Jastrzębiej (wśród podpisanych formacji Modra Ławka)

Państwo
 Słowacja

Wysokość
 ok. 2266 m n.p.m.
Pasmo
Tatry, Karpaty
Sąsiednie szczyty
Modra Turnia, Czerwona Turnia


Położenie na mapie Tatr


Mapa lokalizacyjna Tatr

Modra Ławka

Modra Ławka





Ziemia49°12′44,4″N 20°12′06,9″E/49,212333 20,201917

Modra Ławka (słow. Zmrzlé sedlo, niem. Papirustalscharte, Pflockseeschartl, węg. Papirusz-csorba, Karó-tavi-rés[1]) – przełęcz w głównej grani Tatr położona na wysokości ok. 2266 m n.p.m., pomiędzy Modrą Turnią (Zmrzlá veža, 2312 m) a Czerwoną Turnią (Belasá veža, 2284 m). Siodło jest głębokie i ostro wcięte w grań[2].


Po północno-zachodniej stronie przełęczy znajduje się Bździochowe Korycisko (Kotlinka pod Kolovým sedlom), będące wschodnią odnogą Doliny Kołowej (Kolová dolina), a po południowo-wschodniej – Dolina Jastrzębia (Malá Zmrzlá dolina) – odgałęzienie Doliny Zielonej Kieżmarskiej. Do Bździochowego Koryciska spada z Modrej Ławki bardzo szeroki żleb zasypany głazami i piargami. Po stronie Doliny Jastrzębiej powyżej Skrajnej Kołowej Drabiny biegnie często zaśnieżony żleb, którego lewe ramię wprowadza na Kołową Szczerbinę, zaś prawe właśnie na Modrą Ławkę[2].


Na przełęcz nie wyprowadza żaden szlak turystyczny. Przejście przez Modrą Ławkę jest natomiast dla taterników jedynym bezpośrednim połączeniem Doliny Kołowej z Doliną Jastrzębią. Najdogodniejsze wejście prowadzi na przełęcz od północy z Doliny Kołowej. Droga z Doliny Jastrzębiej jest natomiast nieco trudna (I w skali UIAA). Zimą najłatwiej na Modrą Ławkę wejść z Bździochowego Koryciska[2].


Pierwsze znane wejścia:



  • latem – Jan Fischer, Zygmunt Jaworski, Stanisław Krygowski, Klemens Bachleda, Józef Gąsienica Kaspruś Zuzaniak, 1900 r., przy przejściu granią,

  • zimą – Gyula Hefty i Lajos Rokfalusy, 3 grudnia 1911 r., przy przejściu granią[2].



Przypisy |




  1. ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.


  2. ↑ abcd Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 243–245. ISBN 83-217-2472-8.








-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Electric locomotive

圖片
Electric locomotive Škoda ChS4-109. The Moscow — Odessa train in Vinnytsia railway station. The Siemens ES64U4, is the current confirmed holder as the fastest electric locomotive at 357 km/h (222 mph) in 2006. An electric locomotive is a locomotive powered by electricity from overhead lines, a third rail or on-board energy storage such as a battery or a supercapacitor. Electric locomotives with on-board fueled prime movers, such as diesel engines or gas turbines, are classed as diesel-electric or gas turbine-electric and not as electric locomotives, because the electric generator/motor combination serves only as a power transmission system. Electric locomotives benefit from the high efficiency of electric motors, often above 90% (not including the inefficiency of generating the electricity). Additional efficiency can be gained from regenerative braking, which allows kinetic energy to be recovered during braking to put power back on the line. Newer electric locomotives
閱讀完整內容