Modra Turnia




























Modra Turnia


Ilustracja
Otoczenie Doliny Jastrzębiej (wśród opisanych szczytów Modra Turnia)

Państwo
 Słowacja
Pasmo
Tatry, Karpaty
Wysokość
 2312 m n.p.m.
Pierwsze wejście
 1900
Jan Fischer, Zygmunt Jaworski, Stanisław Krygowski i przewodnicy


Położenie na mapie Tatr


Mapa lokalizacyjna Tatr

Modra Turnia

Modra Turnia





Ziemia49°12′43,7″N 20°12′04,6″E/49,212139 20,201278





Commons
Multimedia w Wikimedia Commons


Modra Turnia (słow. Zmrzlá veža, niem. Rotseeturm, Großer Pflockseeturm, węg. Vörös-tavi-torony, Nagy-Karó-tavi-torony[1]) – szczyt o wysokości 2312[2][3] lub 2311[4] m, położony w głównej grani Tatr w słowackiej części Tatr Wysokich, pomiędzy Kołowym Szczytem (Kolový štít) na południowym zachodzie a Czerwoną Turnią (Belasá veža) na północnym wschodzie. Od wierzchołka Kołowego Szczytu Modra Turnia oddzielona jest Kołową Szczerbiną (Kolová štrbina) i Kołowymi Czubami (Kolové zuby), spośród których najbliżej znajduje się Skrajna Kołowa Czubka (Predný kolový zub)[5][4]. Między Modrą Turnią a Czerwoną Turnią położona jest przełęcz Modra Ławka (Zmrzlé sedlo)[4].


Modra Turnia jest zwornikiem, w którym od grani głównej odgałęzia się na północny zachód Kołowa Grań (Kolový hrebeň). Pierwszą znaczącą przełęczą w tej grani jest szeroka Kołowa Brama (Sedlo za Veľkým hrbom, ok. 2205 m), za którą leży Kołowy Kopiniak (Veľký hrb, ok. 2210 m). Wysoko nad Kołową Bramą w grani tej położona jest jeszcze Modra Szczerbina (ok. 2280 m)[4].


Szczyt jest niepozorny w stosunku do sąsiednich Kołowego Szczytu i Czerwonej Turni, jego stożkowa kopuła jest jednak stosunkowo wybitna. Północne i zachodnie stoki Modrej Turni opadają do dwóch odgałęzień Doliny Kołowej, oddzielonych od siebie Kołową Granią. Od zachodu jest to Bździochowa Kotlina, od północy – Bździochowe Korycisko. Ściana północna jest niska i trawiasto-skalista, kończy się ponad żlebem zbiegającym z Modrej Ławki. Stoki południowo-wschodnie górują z kolei ponad Doliną Jastrzębią – jednym z górnych pięter Doliny Zielonej Kieżmarskiej. Ściana ponad Doliną Jastrzębią ma ok. 150 m wysokości i jest ograniczona żlebami spadającymi z Modrej Ławki i Kołowej Szczerbiny[4].


Na Modrą Turnię nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie na wierzchołek granią z Modrej Ławki. Najbardziej interesująca dla wspinaczy jest ściana południowo-wschodnia, uboższa jednak od ścian innych szczytów w tej okolicy. Wytyczone są w niej częściowo co najmniej bardzo trudne (IV w skali UIAA) drogi Sawickiego (po prawej) i Spätha (po lewej)[4].


Pierwsze wejścia:



  • latem – Jan Fischer, Zygmunt Jaworski, Stanisław Krygowski, Klemens Bachleda i Józef Gąsienica Kaspruś Zuzaniak, w 1900 r.,

  • zimą – Gyula Hefty i Lajos Rokfalusy, 3 grudnia 1911 r.[4]


Nazwa Modrej Turni wywodzi się od Modrego Stawku w pobliskiej Dolinie Jagnięcej. Słowacy używali dawniej także określenia Červená veža[4]. Nazwy węgierskie i niemieckie związane są z innymi okolicznymi stawkami[1].



Przypisy |




  1. ↑ ab Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.


  2. ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.


  3. ↑ Vysoké Tatry 1:25 000, podrobná turistická mapa. 6. vydanie. Harmanec: VKÚ, 2008. ISBN 978-80-8042-552-4.


  4. ↑ abcdefgh Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 225–229. ISBN 83-217-2472-8.


  5. ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-10-03].




Modra Turnia wśród innych szczytów. Widok z Jagnięcego Szczytu










p • d • e

Kołowa Grań


  • Modra Turnia

  • Kołowa Brama

  • Kołowy Kopiniak

  • Zadnia Kołowa Ławka

  • Wielka Kołowa Turnia

  • Pośrednia Kołowa Ławka

  • Pośrednia Kołowa Turnia

  • Skrajna Kołowa Ławka

  • Mała Kołowa Turnia

  • Kołowy Karbik

  • Kołowa Kazalnica





-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容