Wyżni Czarny Karb























Wyżni Czarny Karb


Ilustracja
Wyżni Czarny Karb wśród podpisanych obiektów

Państwo
 Słowacja
Pasmo
Tatry, Karpaty
Sąsiednie szczyty
Czarny Szczyt, Czarny Grzebień


Położenie na mapie Tatr


Mapa lokalizacyjna Tatr

Wyżni Czarny Karb

Wyżni Czarny Karb





Ziemia49°12′20,5″N 20°12′02,7″E/49,205694 20,200750

Wyżni Czarny Karb (słow. Vyšný Čierny zárez[1]) – niewybitna przełęcz w północno-zachodniej grani Czarnego Szczytu w słowackiej części Tatr Wysokich, będącej fragmentem grani głównej Tatr Wysokich. Siodło oddziela od siebie kopułę szczytową Czarnego Szczytu na południowym wschodzie od Czarnego Grzebienia na północnym zachodzie i znajduje się tuż pod wierzchołkiem masywu[2].


W południowo-zachodnich stokach grani znajduje się Mały Szymkowy Żleb, opadający spod Papirusowej Przełączki[2] w kierunku Czarnego Bańdziocha – górnego piętra Doliny Czarnej Jaworowej. Po stronie północno-wschodniej stoki zbiegają do Danielowych Pól w Dolinie Jastrzębiej[3]. Po stronie Doliny Czarnej Jaworowej w ścianach poniżej Wyżniego Czarnego Karbu położony jest Wyżni Szymkowy Ogród – piarżysty, skośny taras. Do Danielowego Cmentarzyska w Dolinie Jastrzębiej zbiega natomiast z przełęczy stroma rynna[2].


Na Wyżni Czarny Karb nie prowadzą żadne szlaki turystyczne. Najdogodniejsze drogi dla taterników wiodą na przełęcz od Przełęczy Stolarczyka górnym trawersem po stronie Małego Szymkowego Żlebu, z Czarnego Bańdziocha oraz z Doliny Dzikiej przez Wyżnią Czarną Galerię w Czarnym Grzbiecie[2].


Pierwsze wejścia:



  • letnie – Alfred Martin i przewodnik Johann Franz senior, 16 lipca 1907 r., przy przejściu granią,

  • zimowe – Adam Karpiński i Konstanty Narkiewicz-Jodko, 4 kwietnia 1928 r., przy przejściu granią[2].



Przypisy |




  1. ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-09-13].


  2. ↑ abcde Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 147–148. ISBN 83-217-2472-8.


  3. ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.








-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容