Kwercetyna

































Kwercetyna



Niepodpisana grafika związku chemicznego; prawdopodobnie struktura chemiczna bądź trójwymiarowy model cząsteczki








Ogólne informacje
Wzór sumaryczny
C15H10O7

Masa molowa
302,24 g/mol
Wygląd
żółte, bezwonne, igiełkowate kryształy
Identyfikacja

Numer CAS

117-39-5






























































Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Kwercetyna (z łac. quercetum – las dębowy) – organiczny wielopierścieniowy związek aromatyczny pochodzenia roślinnego z grupy flawonoli mający zastosowanie w lecznictwie. Stosowany jest też do barwienia bawełny na kolory brązowoczerwone, pomarańczowe i oliwkowoczarne oraz w analizie chemicznej jako odczynnik.



Występowanie |


Kwercetyna może występować jako pochodna glikozydowa lub w stanie wolnym[3]. Występuje m.in. w kwiatach głogu i kasztanowca.


Inne źródła występowania kwercetyny to: cebula, ciemne winogrono, Eriodictyon californicum, gwiazdnica, perełkowiec, wyka, ziele żurawki, ziele śledziennicy, ziele czerwca, owoc migdałecznika chebułowca oraz ziele estragonu[4], nasiona czarnuszki siewnej[5].


Najważniejsze glikozydy zawierające kwercetynę to:



  • kwercytryna

  • izokwercytryna

  • rutyna

  • hiperozyd

  • awikularyna



Zastosowanie w lecznictwie |


Kwercetyna znajduje zastosowanie w lecznictwie[3][6][7]. Jest składnikiem wielu preparatów stosowanych pomocniczo w leczeniu alergii różnego pochodzenia w połączeniu z solami wapnia. Wykazuje aktywność przeciwalergiczną i przeciwzapalną poprzez hamowanie enzymów uczestniczących w produkcji leukotrienów i prostaglandyn. Hamuje również uwalnianie histaminy. Może być też stosowana w celu zmniejszenia aktywności hialuronidazy.



Przypisy |




  1. ab CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 3-452, ISBN 978-1-4200-9084-0 .


  2. Kwercetyna (nr Q4951) w katalogu produktów Sigma-Aldrich (Merck KGaA). [dostęp 2013-06-17].


  3. ab Stanisław Kohlmunzer: Farmakognozja. Podręcznik dla studentów farmacji. Warszawa: PZWL, 1998, s. 161-163. ISBN 83-200-2230-4.


  4. Antyoksydanty w ziołach. « Medycyna dawna i współczesna


  5. DorotaD. Mańkowska DorotaD., WiesławaW. Bylka WiesławaW., Nigella sativa L. – związki czynne, aktywność biologiczna, „Herba Polonica”, 59 (1), Instytut Roślin i Przetworów Zielarskich w Poznaniu, 2009, s. 112, ISSN 0018-0599 .


  6. Flawonoidy w serwisie Farmakognozja online


  7. Henryk Różański: Fitoterapia. [dostęp 31 sierpnia 2008].








這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna