Równanie parametryczne







Krzywa motylkowa jako przykład krzywej zdefiniowanej poprzez równanie parametryczne


Równanie parametryczne – pojęcie matematyczne definiujące relację przy użyciu parametrów. Najprostsze zastosowanie widać na przykładzie wziętym z zagadnień kinematyki, kiedy to jednym parametrem czasu można opisać położenie ciała, jego prędkość i inne wielkości fizyczne dotyczące ciała w ruchu. Ogólnie przy pomocy równań parametrycznych definiuje się relację jako zbiór równań.




Spis treści






  • 1 Przykłady dwuwymiarowe


    • 1.1 Parabola


    • 1.2 Okrąg




  • 2 Przykłady trójwymiarowe


    • 2.1 Helisa


    • 2.2 Powierzchnie parametryczne




  • 3 Zastosowanie


  • 4 Konwersja równań parametrycznych do pojedynczego równania


  • 5 Przypisy





Przykłady dwuwymiarowe |



Parabola |


Weźmy dla przykładu najprostsze równanie dla paraboli,


y=x2{displaystyle y=x^{2},}{displaystyle y=x^{2},}

które może zostać sparametryzowane poprzez użycie dowolnego parametru t w następujący sposób:



x=t{displaystyle x=t,}{displaystyle x=t,}

y=t2.{displaystyle y=t^{2}.,}{displaystyle y=t^{2}.,}



Okrąg |


Poprzedni przykład stanowi trywialny szczególny przypadek, dlatego rozważmy teraz okrąg o promieniu a:



x=acos⁡(t){displaystyle x=acos(t),}{displaystyle x=acos(t),}

y=asin⁡(t),{displaystyle y=asin(t),,}{displaystyle y=asin(t),,}


gdzie t∈[0,2π){displaystyle tin [0,2pi )}{displaystyle tin [0,2pi )}



Przykłady trójwymiarowe |



Helisa |




Spirala


Równania parametryczne są wygodne do opisywania krzywych w przestrzeniach o większych wymiarach. Weźmy dla przykładu równania:



x=acos⁡(t){displaystyle x=acos(t),}{displaystyle x=acos(t),}

y=asin⁡(t){displaystyle y=asin(t),}{displaystyle y=asin(t),}

z=bt{displaystyle z=bt,}{displaystyle z=bt,}


gdzie a>0{displaystyle a>0;}{displaystyle a>0;}, t∈[0,2π){displaystyle tin [0,2pi );,}{displaystyle tin [0,2pi );,}


które opisują trójwymiarową krzywą, mówiąc konkretniej helisę, o promieniu a, która wznosi się o 2πb co okrążenie. Takie wyrażenia jak powyżej są często zapisywane jako


r(t)=(x(t),y(t),z(t))=(acos⁡(t),asin⁡(t),bt).{displaystyle r(t)=(x(t),y(t),z(t))=(acos(t),asin(t),bt).,}{displaystyle r(t)=(x(t),y(t),z(t))=(acos(t),asin(t),bt).,}


Powierzchnie parametryczne |




Torus dla R=2 i promienia r=1/2


Torus, którego odległość od środka torusa oznaczona jest jako R i którego promień wynosi r, może być sparametryzowany jako



x=cos⁡(t)(R+rcos⁡(u)){displaystyle x=cos(t)(R+rcos(u));}{displaystyle x=cos(t)(R+rcos(u));}

y=sin⁡(t)(R+rcos⁡(u)){displaystyle y=sin(t)(R+rcos(u));}{displaystyle y=sin(t)(R+rcos(u));}

z=rsin⁡(u),{displaystyle z=rsin(u);,}{displaystyle z=rsin(u);,}


gdzie t∈[0,2π),{displaystyle tin [0,2pi ),}{displaystyle tin [0,2pi ),}
u∈[0,2π).{displaystyle uin [0,2pi ).}{displaystyle uin [0,2pi ).}



Zastosowanie |


Opisany wyżej sposób wyrażania krzywych jest praktyczny, dlatego iż jedno z równań można różniczkować a inne całkować. Przykładem zastosowania może być wyrażenie prędkości jako sparametryzowanej drogi przebytej przez ciało (w każdym wymiarze odpowiednio) jako:


v(t)=r′(t)=(x′(t),y′(t),z′(t))=(−asin⁡(t),acos⁡(t),b){displaystyle v(t)=r'(t)=(x'(t),y'(t),z'(t))=(-asin(t),acos(t),b),}{displaystyle v(t)=r'(t)=(x'(t),y'(t),z'(t))=(-asin(t),acos(t),b),}

natomiast przyspieszenie jako:


a(t)=r″(t)=(x″(t),y″(t),z″(t))=(−acos⁡(t),−asin⁡(t),0){displaystyle a(t)=r''(t)=(x''(t),y''(t),z''(t))=(-acos(t),-asin(t),0),}{displaystyle a(t)=r''(t)=(x''(t),y''(t),z''(t))=(-acos(t),-asin(t),0),}

Ogólnie krzywa parametryczna jest funkcją jednego niezależnego parametru (zazwyczaj oznaczanego jako t). W sytuacji, gdy są dwa lub więcej parametrów, mamy do czynienia z powierzchnią parametryczną.



Konwersja równań parametrycznych do pojedynczego równania |


Konwersja zbioru równań parametrycznych do pojedynczego równania polega na wyeliminowaniu zmiennej t{displaystyle t}t z równań x=x(t), y=y(t){displaystyle x=x(t), y=y(t)}{displaystyle x=x(t), y=y(t)}. Jeśli jedno z tych równań może być rozwiązane dla t, wtedy wyrażenie otrzymane może zostać podstawione do innego równania po to, aby otrzymać równanie, w którym występować będą tylko zmienne x oraz y. Jeśli x(t){displaystyle x(t)}x(t) i y(t){displaystyle y(t)}y(t) są funkcjami wymiernymi, wtedy techniki teorii równań, takie jak rugownik, mogą zostać zastosowane do wyeliminowania zmiennej t. Istnieją również szczególne przypadki, w których nie istnieje pojedyncze równanie, które by występowało w zamkniętej formie.[1]


Dla przykładu weźmy okrąg o promieniu a



x=acos⁡(t){displaystyle x=acos(t),}{displaystyle x=acos(t),}

y=asin⁡(t){displaystyle y=asin(t),}{displaystyle y=asin(t),}


a>0{displaystyle a>0;}{displaystyle a>0;}, t∈[0,2π){displaystyle tin [0,2pi );}{displaystyle tin [0,2pi );}


Może on być łatwo wyrażony za pomocą zmiennych x oraz y korzystając z jedynki trygonometrycznej:



x/a=cos⁡(t){displaystyle x/a=cos(t),}{displaystyle x/a=cos(t),}

y/a=sin⁡(t){displaystyle y/a=sin(t),}{displaystyle y/a=sin(t),}

cos⁡(t)2+sin⁡(t)2=1{displaystyle cos(t)^{2}+sin(t)^{2}=1,!}{displaystyle cos(t)^{2}+sin(t)^{2}=1,!}

(x/a)2+(y/a)2=1,{displaystyle therefore (x/a)^{2}+(y/a)^{2}=1,}{displaystyle therefore (x/a)^{2}+(y/a)^{2}=1,}


co ostatecznie jest łatwo identyfikowane z typem krzywej stożkowej, czyli w tym przypadku z okręgiem.



Przypisy |




  1. Konwersja z równań parametrycznych do postaci pojedynczego równania (ang.). [dostęp 2010-09-16].








這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

Rikitea

University of Vienna