Egftnjytyk

; ;	; Szkoła Główna Służby Pożarniczej; The Main School of Fire Service;
	; Szkoła Główna Służby Pożarniczej; The Main School of Fire Service;
	; ;
	; ;
Data założenia;	18 stycznia 1982;
Typ;	; publiczna;
; Państwo;	; Polska;
Adres;	; ul. J. Słowackiego 52/54; 01-629 Warszawa; ;
Liczba studentów;	2000;
Rektor;	nadbryg. dr hab. inż. Paweł Kępka.;
	; ; Położenie na mapie Warszawy; ; ; ; Szkoła Główna Służby Pożarniczej; ; ; ;
	; ; Położenie na mapie Polski; ; ; ; Szkoła Główna Służby Pożarniczej; ; ; ;
	; ; Położenie na mapie województwa mazowieckiego; ; ; ; Szkoła Główna Służby Pożarniczej; ; ; ;
	; 52°16′18,656″N 20°58′31,980″E/52,271849 20,975550;
; ;	; Multimedia w Wikimedia Commons;
	; Strona internetowa;

Budynek, w którym mieści się uczelnia, po wojnie

Szkoła Główna Służby Pożarniczej (SGSP) – publiczna uczelnia z siedzibą w Warszawie kształcąca pożarniczą kadrę oficerską oraz specjalistów w zakresie bezpieczeństwa pożarowego i bezpieczeństwa cywilnego.

Powstała w 1982 w miejsce rozwiązanej Wyższej Oficerskiej Szkoły Pożarniczej (WOSP).

Spis treści

1 Historia
- 1.1 Wyższa Oficerska Szkoła Pożarnicza
- 1.2 Szkoła Główna Służby Pożarniczej
- 1.3 Siedziba

2 Profil działania
- 2.1 Kontrowersje

3 Władze uczelni w kadencji 2016–2020

4 Absolwenci

5 Wykładowcy

6 Przypisy

7 Linki zewnętrzne

Historia |

Wyższa Oficerska Szkoła Pożarnicza |

Powstała w 1971^[3]. W 1975 pierwsi absolwenci szkoły otrzymali stopnie oficerskie i tytuły inżynierów pożarnictwa^[3]. Oprócz zajęć teoretycznych studenci mundurowi WOSP (podchorążowie) razem z zawodowymi strażakami brali udział w akcjach gaśniczych oraz likwidowaniu skutków klęsk żywiołowych na terenie miasta i województwa warszawskiego^[3]. W 1980 studiowało tam ok. 820 osób (z czego 420 w trybie stacjonarnym)^[3].

25 listopada 1981 podchorążowie i część pracowników przystąpiła do strajku okupacyjnego, sprzeciwiając się podporządkowaniu uczelni przepisom ustawy o szkolnictwie wojskowym^[4]. Do strajku przystąpiło 96% podchorążych^[4]. Wyższą Oficerską Szkołę Pożarniczą rozwiązano decyzją Rady Ministrów z 30 listopada 1981, a strajk został zlikwidowany przez oddziały Ministerstwa Spraw Wewnętrznych^[3]. 2 grudnia oddziały ZOMO staranowały bramę uczelni, a grupa antyterrorystów została zrzucona z helikoptera na dach i wtargnęła do budynku^[4]. Studentów przewieziono autokarami na dworce PKP z poleceniem wyjazdu do domów^[4]. Grupa 229 z nich kontynuowała jednak do 6 grudnia 1981 strajk na Politechnice Warszawskiej^[4]. Niektórym z podchorążych uniemożliwiono później ukończenie studiów^[4].

Szkoła Główna Służby Pożarniczej |

W miejsce rozwiązanej uczelni rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 stycznia 1982 utworzono Szkołę Główną Służby Pożarniczej^[5].

W 1993 uczelnię wyróżniono Medalem Honorowym im. Józefa Tuliszkowskiego^[6].

Siedziba |

Szkoła mieści się w budynku dawnego Centralnego Ośrodka Wyszkolenia Straży Pożarnej, wzniesionego w stylu funkcjonalistycznym w latach 1937–1938 według projektu Jana Redy^[7]^[8]. Pierwsi kursanci rozpoczęli w nim naukę w marcu 1939^[9]. Budynek został częściowo uszkodzony w 1944. Został odbudowany w 1948^[7]. W latach 1966–1970 został rozbudowany, powstała wtedy m.in. hala sportowa^[3].

W 1994 na fasadzie budynku umieszczono tablicę upamiętniającą jego obronę w 1944 podczas powstania warszawskiego przez żołnierzy zgrupowania „Żubr”^[10].

Profil działania |

SGSP jest państwową uczelnią techniczną, mającą pełne prawa akademickie, oraz jednostką organizacyjną Państwowej Straży Pożarnej, podległą Komendantowi Głównemu Państwowej Straży Pożarnej^[11].

Uczelnia prowadzi studia inżynierskie i magisterskie w systemie dziennym oraz zaocznym. W systemie dziennym w SGSP studiują studenci mundurowi (podchorążowie) oraz studenci cywilni. Podchorążowie przez cały okres studiów są skoszarowani na terenie uczelni. W ramach praktyk zawodowych pełnią oni służbę w Jednostce Ratowniczo-Gaśniczej SGSP, która zabezpiecza operacyjnie teren warszawskiego Żoliborza, a także w Jednostkach Ratowniczo-Gaśniczych Komendy Miejskiej PSP m.st. Warszawy.

Kontrowersje |

W lipcu 2017 grupa kilkudziesięciu podchorążych SGSP została wysłana przez komendanta głównego Państwowej Straży Pożarnej Leszka Suskiego do ustawiania barierek wokół kompleksu budynków Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej odgradzających protestujących przeciwko ustawie wprowadzającej zmiany w funkcjonowaniu Sądu Najwyższego zgłoszonej przez Prawo i Sprawiedliwość. Było to pierwsze wykorzystanie strażaków przez komendanta głównego Państwowej Straży Pożarnej do działań politycznych po 1989^[12].

Władze uczelni w kadencji 2016–2020 |

Rektor-Komendant: nadbryg. dr hab. inż. Paweł Kępka, prof. SGSP

Prorektor-Zastępca Komendanta ds. Operacyjnych: st. bryg. dr inż. Jarosław Zarzycki

Prorektor ds. Naukowo-Dydaktycznych i Studenckich: bryg. dr hab. inż. Jerzy Gałaj, prof. SGSP^[13]

Absolwenci |

Z tym tematem związana jest kategoria: Absolwenci Szkoły Głównej Służby Pożarniczej.

Wykładowcy |

Z tym tematem związana jest kategoria: Wykładowcy Szkoły Głównej Służby Pożarniczej.

Przypisy |

↑ Nowy Rektor-Komendant Szkoły Głównej Służby Pożarniczej. 15 września 2016. [dostęp 2015-09-15].

↑ Awanse generalskie w Państwowej Straży Pożarnej (pol.). prezydent.pl. [dostęp 2017-05-05].

↑ ^a^b^c^d^e^f Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 988. ISBN 83-01-08836-2.

↑ ^a^b^c^d^e^f Małgorzata Zaremba: Strajk w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarnictwa w Warszawie. W: Encyklopedia Solidarności [on-line]. encysol.pl. [dostęp 2017-07-22].

↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 837. ISBN 83-01-08836-2.

↑ Wykaz osób wyróżnionych Medalem w 1993 roku. straz.gov.pl. [dostęp 2015-12-19].

↑ ^a^b Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 164. ISBN 83-60350-00-0.

↑ Grzegorz Mika. Piękna dzielnica na pięknym brzegu. „Skarpa Warszawska”, s. 19, lipiec 2017.

↑ Grzegorz Mika: Od wielkich idei do wielkiej płyty. Burzliwe dzieje warszawskiej architektury. Agencja Wydawniczo-Reklamowa Skarpa Warszawska, 2017, s. 106. ISBN 978-83-63842-67-3.

↑ Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 272. ISBN 83-912463-4-5.

↑ Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz.U. z 2018 r. poz. 1313)

↑ Monika Borys. Strażacy od stawiania płotów. „Gazeta Stołeczna”, s. 1, 19 lipca 2017.

↑ Władze uczelni. sgsp.edu.pl. [dostęp 2017-04-05].

Linki zewnętrzne |

Strona uczelni

[rektor-1] Nowy Rektor-Komendant Szkoły Głównej Służby Pożarniczej. 15 września 2016. [dostęp 2015-09-15].

[2] Awanse generalskie w Państwowej Straży Pożarnej (pol.). prezydent.pl. [dostęp 2017-05-05].

[Encyklopedia-3] Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 988. ISBN 83-01-08836-2.

[Encyklopedia_Solidarności-4] Małgorzata Zaremba: Strajk w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarnictwa w Warszawie. W: Encyklopedia Solidarności [on-line]. encysol.pl. [dostęp 2017-07-22].

[Encyklopedia1-5] Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 837. ISBN 83-01-08836-2.

[6] Wykaz osób wyróżnionych Medalem w 1993 roku. straz.gov.pl. [dostęp 2015-12-19].

[Leśniakowska-7] Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 164. ISBN 83-60350-00-0.

[8] Grzegorz Mika. Piękna dzielnica na pięknym brzegu. „Skarpa Warszawska”, s. 19, lipiec 2017.

[9] Grzegorz Mika: Od wielkich idei do wielkiej płyty. Burzliwe dzieje warszawskiej architektury. Agencja Wydawniczo-Reklamowa Skarpa Warszawska, 2017, s. 106. ISBN 978-83-63842-67-3.

[10] Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 272. ISBN 83-912463-4-5.

[11] Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz.U. z 2018 r. poz. 1313)

[12] Monika Borys. Strażacy od stawiania płotów. „Gazeta Stołeczna”, s. 1, 19 lipca 2017.

[13] Władze uczelni. sgsp.edu.pl. [dostęp 2017-04-05].

搜尋此網誌