Antoni Kamieński
| ||
Data i miejsce urodzenia | 13 czerwca 1878 Łódź | |
Data śmierci | 1942 | |
Wojewoda łódzki | ||
Okres | od 19 listopada 1919 do 1 marca 1922 | |
Poprzednik | brak | |
Następca | Paweł Garapich | |
Minister spraw wewnętrznych | ||
Okres | od 10 marca 1922 do 11 grudnia 1922 | |
Poprzednik | Stanisław Downarowicz | |
Następca | Władysław Sikorski | |
Odznaczenia | ||
Antoni Kamieński (ur. 13 czerwca 1878 w Łodzi, zm. 1942[1]) – polski działacz państwowy, wojewoda łódzki, minister spraw wewnętrznych, inżynier metalurg.
Życiorys |
Był synem Michała i Jadwigi z Jelczów. Ukończył gimnazjum w Radomiu, po czym podjął studia – początkowo na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim, następnie na Politechnice Warszawskiej. W czasie studiów działał w Polskiej Partii Socjalistycznej, stowarzyszeniu akademickim "Zjednoczenie" zostając jego pierwszym prezesem[2] oraz "Bratniaku". Naraził się władzom udziałem w licznych demonstracjach i w 1899 został relegowany z Politechniki, z jednoczesnym zakazem kontynuowania studiów na terenie państwa rosyjskiego. Wyjechał do Austrii i ukończył Akademię Górniczą w Leoben z dyplomem inżyniera metalurga.
Po powrocie do kraju działał w Centralnym Komitecie Narodowym, pracując jednocześnie w hutach na Górnym Śląsku, Śląsku Cieszyńskim i Morawach; w 1917 został dyrektorem Huty Stąporków. W czasie I wojny światowej wszedł w skład Zarządu "Głównego Komitetu Ratunkowego" - Rady Głównej Gospodarczej[2]. Od 1918 był starostą powiatu koneckiego, a od 1919 wojewodą łódzkim. Był pełnomocnikiem Obywatelskiego Komitetu Wykonawczego Obrony Państwa i przewodniczącym Obywatelskiego Komitetu Obrony Państwa na województwo łódzkie w 1920 roku[3]. Od 10 marca do 11 grudnia 1922 sprawował funkcję ministra spraw wewnętrznych. Później był dyrektorem Huty Fryderyk w Strzybnicy koło Tarnowskich Gór, prezesem Modrzejowskich Zakładów Górniczo-Hutniczych i sędzią handlowym.
Był odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i Orderem Korony Rumunii I klasy.
Przypisy |
↑ Teki archiwalne nr 8, wyd. DiG 2004
↑ ab Nowy Minister Spraw Wewnętrznych, „Dziennik Komisariatu Rządu na Miasto Stołeczne Warszawę”, R. 3, nr 59, 1922, s. 1 .
↑ Obrona państwa w 1920 roku, Warszawa 1923, s. 304.
Bibliografia |
- Julian Samujło, Antoni Kamieński, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XI. 1964-1965 (błędna data śmierci – 1924)
Stanisław Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa, 1938
|
|
|
|
|