Antoni Kamieński

Multi tool use
 |
Ten artykuł dotyczy polityka. Zobacz też: Antoni Kamieński artysta malarz. |
|

|
Data i miejsce urodzenia
|
13 czerwca 1878 Łódź
|
Data śmierci
|
1942
|
Wojewoda łódzki
|
Okres
|
od 19 listopada 1919 do 1 marca 1922
|
Poprzednik
|
brak
|
Następca
|
Paweł Garapich
|
Minister spraw wewnętrznych
|
Okres
|
od 10 marca 1922 do 11 grudnia 1922
|
Poprzednik
|
Stanisław Downarowicz
|
Następca
|
Władysław Sikorski
|
Odznaczenia
|
 
|
Antoni Kamieński (ur. 13 czerwca 1878 w Łodzi, zm. 1942[1]) – polski działacz państwowy, wojewoda łódzki, minister spraw wewnętrznych, inżynier metalurg.
Życiorys |
Był synem Michała i Jadwigi z Jelczów. Ukończył gimnazjum w Radomiu, po czym podjął studia – początkowo na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim, następnie na Politechnice Warszawskiej. W czasie studiów działał w Polskiej Partii Socjalistycznej, stowarzyszeniu akademickim "Zjednoczenie" zostając jego pierwszym prezesem[2] oraz "Bratniaku". Naraził się władzom udziałem w licznych demonstracjach i w 1899 został relegowany z Politechniki, z jednoczesnym zakazem kontynuowania studiów na terenie państwa rosyjskiego. Wyjechał do Austrii i ukończył Akademię Górniczą w Leoben z dyplomem inżyniera metalurga.
Po powrocie do kraju działał w Centralnym Komitecie Narodowym, pracując jednocześnie w hutach na Górnym Śląsku, Śląsku Cieszyńskim i Morawach; w 1917 został dyrektorem Huty Stąporków. W czasie I wojny światowej wszedł w skład Zarządu "Głównego Komitetu Ratunkowego" - Rady Głównej Gospodarczej[2]. Od 1918 był starostą powiatu koneckiego, a od 1919 wojewodą łódzkim. Był pełnomocnikiem Obywatelskiego Komitetu Wykonawczego Obrony Państwa i przewodniczącym Obywatelskiego Komitetu Obrony Państwa na województwo łódzkie w 1920 roku[3]. Od 10 marca do 11 grudnia 1922 sprawował funkcję ministra spraw wewnętrznych. Później był dyrektorem Huty Fryderyk w Strzybnicy koło Tarnowskich Gór, prezesem Modrzejowskich Zakładów Górniczo-Hutniczych i sędzią handlowym.
Był odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i Orderem Korony Rumunii I klasy.
Przypisy |
↑ Teki archiwalne nr 8, wyd. DiG 2004
↑ ab Nowy Minister Spraw Wewnętrznych, „Dziennik Komisariatu Rządu na Miasto Stołeczne Warszawę”, R. 3, nr 59, 1922, s. 1 .
↑ Obrona państwa w 1920 roku, Warszawa 1923, s. 304.
Bibliografia |
- Julian Samujło, Antoni Kamieński, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XI. 1964-1965 (błędna data śmierci – 1924)
Stanisław Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa, 1938
Wojewodowie łódzcy (II Rzeczpospolita)
|
Antoni Kamieński 19 XI 1919 – 1 III 1922
Paweł Garapich 1 III 1922 – 14 II 1923 (p.o.)
Marian Rembowski 9 III 1923 – 12 VIII 1924
Paweł Garapich 12 VIII 1924 – 30 XII 1924
Ludwik Darowski 1925 – 22 VI 1926
- Jan Ossoliński VI 1926 – VII 1926 (p.o.)
Władysław Jaszczołt VII 1926 – 31 I 1933
Aleksander Hauke-Nowak 31 I 1933 – 13 IV 1938
Henryk Józewski 13 IV 1938 – 6 IX 1939
|
 |
|
Drugi rząd Antoniego Ponikowskiego (1922)
|
W dniu zaprzysiężenia |
- Antoni Ponikowski
- Witold Chodźko
- Ludwik Darowski
- Antoni Kamieński
- Jerzy Michalski
- Gabriel Narutowicz
- Stefan Ossowski
- Józef Raczyński
- Konstanty Skirmunt
- Bronisław Sobolewski
- Kazimierz Sosnkowski
- Władysław Stesłowicz
- Józef Wybicki
- Ludwik Zagórny-Marynowski
|
 |
|
Rząd Artura Śliwińskiego (1922)
|
W dniu zaprzysiężenia |
- Artur Śliwiński
- Witold Chodźko
- Ludwik Darowski
- Antoni Kamieński
- Wacław Makowski
- Gabriel Narutowicz
- Józef Raczyński
- Kazimierz Sosnkowski
- Stefan Ossowski
Kazimierz Zaczek p.o.
- Ludwik Zagórny-Marynowski
- Władysław Ziemiński
|
 |
Późniejsi członkowie rządu |
|
|
Rząd Juliana Nowaka (1922)
|
W dniu zaprzysiężenia |
- Julian Nowak
- Witold Chodźko
- Ludwik Darowski
- Zygmunt Jastrzębski
- Antoni Kamieński
- Wacław Makowski
Jan Moszczyński p.o.
- Gabriel Narutowicz
- Józef Raczyński
Mieczysław Rybczyński p.o.
- Kazimierz Sosnkowski
- Henryk Strasburger
- Ludwik Zagórny-Marynowski
|
 |
Późniejsi członkowie rządu |
- Kazimierz Władysław Kumaniecki
- Jan Łopuszański
|
|
Ministrowie spraw wewnętrznych II RP
|
- Stanisław Thugutt
- Stanisław Wojciechowski
- Józef Kuczyński
- Leopold Skulski
- Stanisław Downarowicz
- Antoni Kamieński
Ludwik Darowski p.o.
- Władysław Sikorski
- Władysław Kiernik
- Władysław Sołtan
- Zygmunt Hübner
- Cyryl Ratajski
- Władysław Raczkiewicz
- Stefan Smólski
- Kazimierz Młodzianowski
- Felicjan Sławoj Składkowski
- Henryk Józewski
- Bronisław Pieracki
- Leon Kozłowski
- Marian Zyndram-Kościałkowski
- Felicjan Sławoj Składkowski
|
 |
|
i75DcV1,fC7YPD,14F,V1awBQ6nTIClhwXzZXkL3v5bSWCNjQ oFDC8,Vkb,ZgNssuKbuIi
這個網誌中的熱門文章
Lanžov — gmina — Państwo Czechy Kraj hradecki Powiat Trutnov Kraina Czechy Powierzchnia 7,92 km² Populacja (2014) • liczba ludności 186 [1] Kod pocztowy 544 52 Szczegółowy podział administracyjny Liczba obrębów ewidencyjnych 4 Liczba części gminy 5 Liczba gmin katastralnych 2 Położenie na mapie kraju hradeckiego Lanžov Położenie na mapie Czech Lanžov 50°23′N 15°46′E / 50,386944 15,760833 Multimedia w Wikimedia Commons Strona internetowa Portal Czechy Lanžov – gmina w Czechach, w powiecie Trutnov, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 186 mieszkańców [1] . Przypisy | ↑ a b Počty obyvatel v obcích k 1. 1. 2013 ( cz. ) . www.mvcr.cz. [dostęp 2014-08-23]. p • d • e Powiat Trutnov Batňovice Bernartice Bílá Třemešná Bílé Poličany Borovnice Borovnička Čermná Černý Důl Dolní Branná Dolní...
Town in French Polynesia, France Rikitea Town Rikitea Location in French Polynesia Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W / 23.12028°S 134.96917°W / -23.12028; -134.96917 Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W / 23.12028°S 134.96917°W / -23.12028; -134.96917 Country France Overseas collectivity French Polynesia Territory Gambier Islands Island Mangareva Rikitea is a small town on Mangareva, which is part of the Gambier Islands in French Polynesia. A majority of the islanders live in Rikitea. [1] [2] The island was a protectorate of France in 1871 and was annexed in 1881. [3] Contents 1 History 2 Geography 3 Economy 4 Landmarks 5 Transportation 6 References 7 Bibliography 8 External links History The town's history dates to the era when the island was first settled with people from the Marquesas Islands in 1100 AD. Captain James Wilson of the London Missionary Society arrived in 1797 on Du...
Electric locomotive Škoda ChS4-109. The Moscow — Odessa train in Vinnytsia railway station. The Siemens ES64U4, is the current confirmed holder as the fastest electric locomotive at 357 km/h (222 mph) in 2006. An electric locomotive is a locomotive powered by electricity from overhead lines, a third rail or on-board energy storage such as a battery or a supercapacitor. Electric locomotives with on-board fueled prime movers, such as diesel engines or gas turbines, are classed as diesel-electric or gas turbine-electric and not as electric locomotives, because the electric generator/motor combination serves only as a power transmission system. Electric locomotives benefit from the high efficiency of electric motors, often above 90% (not including the inefficiency of generating the electricity). Additional efficiency can be gained from regenerative braking, which allows kinetic energy to be recovered during braking to put power back on the line. Newer electric locomotives ...