Willie Pastrano




























































Willie Pastrano

Pełne imię i nazwisko
 Wilfred Raleigh Pastrano
Data i miejsce urodzenia
27 listopada 1935
Nowy Orlean
Data i miejsce śmierci
8 grudnia 1997
Nowy Orlean
Obywatelstwo
Stany Zjednoczone Stany Zjednoczone
Wzrost
 178 cm
Styl walki
 praworęczny
Kategoria wagowa
 półciężka
Bilans walk zawodowych
Liczba walk
 83
Zwycięstwa
 62
Przez nokauty
 14
Porażki
 13
Remisy
 8

Willie Pastrano, właśc. Wilfred Raleigh Pastrano (ur. 27 listopada 1935 w Nowym Orleanie zm. 8 grudnia 1997 tamże[1]) – amerykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii półciężkiej.


Był grubym chłopcem. Aby sobie z tym poradzić, zaczął trenować boks ze swym przyjacielem, którym był inny przyszły mistrz świata w boksie Ralph Dupas[2]. W 1951, gdy miał 16 lat, rozpoczął karierę zawodowego boksera. Walczył zasadniczo w kategorii półciężkiej, chociaż mierzył się również z wieloma bokserami wagi ciężkiej, a także średniej. Jego trenerem był Angelo Dundee[2].


W 1955 pokonał byłego mistrza świata wagi półciężkiej Joeya Maxima, a także znanego boksera wagi ciężkiej Rexa Layne'a. W 1958 wygrał i przegrał z Anglikiem Brianem Londonem, który później dwukrotnie walczył o tytuł mistrza świata wagi ciężkiej. W 1962 pokonał Toma McNeeleya i zremisował z byłem mistrzem świata wagi półciężkiej Archiem Moore'em.


1 czerwca 1963 w Las Vegas Pastrano niespodziewanie zdobył tytuł mistrza świata w kategorii półciężkiej, wygrywając niejednogłośnie z dotychczasowym mistrzem Haroldem Johnsonem[3][4]. Następnie przegrał towarzyską walkę z Gregorio Peraltą z Argentyny i wygrał, również w walce towarzyskiej, z Mikiem Holtem. 10 kwietnia 1964 w Nowym Orleanie Pastrano obronił tytuł wygrywając z Gregorio Peraltą przez techniczny nokaut w 6. rundzie[5]. Po raz drugi walczył skutecznie w obronie pasa 30 listopada tego roku w Manchesterze, gdzie pokonał przez techniczny nokaut w 11. rundzie Terry'ego Downesa[6].


30 marca 1965 w Madison Square Garden w Nowym Jorku Pastrano przegrał przez techniczny nokaut w 9. rundzie z José Torresem i stracił tytuł mistrza świata[7]. Była to jego ostatnia walka zawodowa.


Po zakończeniu kariery pięściarskiej Pastrano popadł w nałóg heroinowy, który udało mu się przezwyciężyć. Pracował potem z bokserską młodzieżą[1][8]. Zmarł w wieku 62 lat.


Został wybrany w 2001 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy



Przypisy |




  1. ↑ ab Bob Mee. Obituary: Willie Pastrano. „The Independent”, 1997-12-10 (ang.). [dostęp 2015-02-26]. 


  2. ↑ ab NormanN. Marcus NormanN., Willie Pastrano: “Survival of the Fleetest”, boxing.com, 31 października 2012 [dostęp 2015-02-26]  (ang.).


  3. ↑ Barry J.B.J. Hugman Barry J.B.J., 1963-06-01 Willie Pastrano w pts 15 Harold Johnson, Convention Centre, Las Vegas, Nevada, USA – WORLD, boxrec.com [dostęp 2015-02-26]  (ang.).


  4. ↑ Pastrano Wins Title With Upset Decision. „Eugene Register Guard”, 1963-06-02 (ang.). [dostęp 2015-02-26]. 


  5. ↑ Barry J.B.J. Hugman Barry J.B.J., 1964-04-10 Willie Pastrano w rsc 6 (15) Gregorio Peralta, Municipal Auditorium, New Orleans, Louisiana, USA – WORLD, boxrec.com [dostęp 2015-02-26]  (ang.).


  6. ↑ Barry J.B.J. Hugman Barry J.B.J., 1964-11-30 Willie Pastrano w rsc 11 (15) Terry Downes, Belle Vue, Manchester, England – WORLD, boxrec.com [dostęp 2015-02-26]  (ang.).


  7. ↑ Barry J.B.J. Hugman Barry J.B.J., 1965-03-30 Jose Torres w rsc 9 (15) Willie Pastrano, Madison Square Garden, Manhattan, NYC, New York, USA – WORLD, boxrec.com [dostęp 2015-02-26]  (ang.).


  8. ↑ Willie Pastrano, Louisiana Sports Hall of Fame [dostęp 2015-02-26]  (ang.).



Linki zewnętrzne |



  • NormanN. Marcus NormanN., Willie Pastrano: “Survival of the Fleetest”, boxing.com, 31 października 2012 [dostęp 2015-02-26]  (ang.).


  • Bob Mee. Obituary: Willie Pastrano. „The Independent”, 1997-12-10 (ang.). [dostęp 2015-02-26]. 

  • Willie Pastrano, Louisiana Sports Hall of Fame [dostęp 2015-02-26]  (ang.).

  • Willie Pastrano, International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-02-26]  (ang.).

  • Willie Pastrano (Wilfred Raleigh Pastrano), The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-02-26]  (ang.).

  • Wykaz walk zawodowych Pastrano, boxrec.com [dostęp 2017-08-18]  (ang.).

  • Willie PASTRANO, Sport & Note [dostęp 2015-02-26]  (ang.).









-

這個網誌中的熱門文章

12.7 cm/40 Type 89 naval gun

圖片
12.7 cm/40 Type 89 naval gun Type 89 gun mounted on Chitose Type Naval gun anti-aircraft gun Place of origin Japan Service history In service 1932–45 Used by Imperial Japanese Navy Wars World War II Production history Designed 1928–32 Produced 1932–45 No.  built ~1500 Variants Type 88 Specifications Mass 3,100 kilograms (6,834 lb) Barrel length 5,080 millimeters (16 ft 8 in) (bore length) Shell Fixed Shell weight 20.9–23.45 kilograms (46.1–51.7 lb) Caliber 12.7-centimeter (5.0 in) Breech horizontal breech block Elevation -8° to +90° [1] Rate of fire 8-14 rounds per minute Muzzle velocity 720–725 meters per second (2,360–2,380 ft/s) Maximum firing range 9,440 meters (30,970 ft) at 90° (AA ceiling) 14,800 meters (48,600 ft) at 45° The 12.7 cm/40 Type 89 naval gun was a Japanese anti-aircraft (AA) gun introduced before World War II. It was the Imperial Japanese Navy's standard heavy AA
閱讀完整內容

Shark

圖片
For other uses, see Shark (disambiguation). Sharks Temporal range: Ludfordian-Present, 425–0 Ma PreЄ Є O S D C P T J K Pg N [1] Clockwise from top left: spiny dogfish, Japanese sawshark, whale shark, great white shark, horn shark, frilled shark, scalloped hammerhead and Australian angelshark representing the orders Squaliformes, Pristiophoriformes, Orectolobiformes, Lamniformes, Heterodontiformes, Hexanchiformes, Carcharhiniformes and Squatiniformes respectively. Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes Subclass: Elasmobranchii Infraclass: Euselachii Superorder: Selachimorpha Orders Carcharhiniformes Heterodontiformes Hexanchiformes Lamniformes Orectolobiformes Pristiophoriformes Squaliformes Squatiniformes † Cladoselachiformes † Hybodontiformes † Symmoriida † Xenacanthida (Xenacantiformes) † Elegestolepis † = extinct Synonyms Pleurotremata Sharks
閱讀完整內容

Wiciokrzew

圖片
Wiciokrzew, suchodrzew Morfologia (wiciokrzew pospolity) Systematyka [1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad astrowe Rząd szczeciowce Rodzina przewiertniowate Rodzaj wiciokrzew Nazwa systematyczna Lonicera L. Sp. Pl. 173. 1 Mai 1753 Typ nomenklatoryczny Lonicera caprifolium L. [2] Multimedia w Wikimedia Commons Hasło w Wikisłowniku Kwiaty suchodrzewu pospolitego Owoce suchodrzewu pospolitego Kwiaty wiciokrzewu pomorskiego Kwiaty wiciokrzewu przewiercienia Wiciokrzew , suchodrzew ( Lonicera L.) – rodzaj roślin wieloletnich należący do rodziny przewiertniowatych ( Caprifoliaceae ). Rośliny zielne i pnące nazywane są wiciokrzewami, natomiast krzewy i niewielkie drzewa – suchodrzewami. Rodzaj liczy około 180 gatunków szeroko rozprzestrzenionych na całej półkuli północnej [3] [4]
閱讀完整內容