Grupa Bieniakonie
.mw-parser-output table.zolnierz-lotnictwo td.naglowek{color:black!important;background:#95a7b9!important}.mw-parser-output table.zolnierz-marynarka td.naglowek{color:white!important;background:#6082B6!important}.mw-parser-output table.zolnierz-lądowe td.naglowek{color:white!important;background:#556B2F!important}.mw-parser-output table.zolnierz-paramilitarny td.naglowek{color:black!important;background:#b6b3c7!important}
| ||
Historia | ||
Państwo | II Rzeczpospolita | |
Sformowanie | 1920 | |
Rozformowanie | 1922 | |
Działania zbrojne | ||
konflikt polsko-litewski | ||
Organizacja | ||
Rodzaj sił zbrojnych | wojsko |
Grupa „Bieniakonie” – jednostka organizacyjna Wojska Polskiego okresu wojny polsko-bolszewickiej.
Jej dowódcą był kpt. Marian Zyndram-Kościałkowski, późniejszy premier Rządu RP (1935-1936).
7 października 1920 wyruszyła z okolic Terenowa na Wilno. Celem akcji było opanowanie miasta znajdującego się w rękach Litwinów na podstawie nieuznawanego przez Piłsudskiego traktatu litewsko-bolszewickiego. 20 października wkroczyła do Wilna.
31 marca 1922 roku zostały zlikwidowane Poczty Polowe Nr 23 i 72. Od 1 kwietnia tego roku Dowództwo Grupy Bieniakonie i podległe mu oddziały przeszły „pod obsługę cywilnych pocztowych w swych miejscach postoju”[1].
Przypisy |
↑ Likwidacja poczt polowych. „Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych”. 15, 11 kwietnia 1922. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych.
Bibliografia |
- Grzegorz Łukomski, Bogusław Polak, Mieczysław Wrzosek, Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920, Koszalin 1990.
|