Stanisław Downarowicz

Multi tool use
|

|
Data i miejsce urodzenia
|
28 marca 1874 Łochów
|
Data i miejsce śmierci
|
1941 KL Auschwitz-Birkenau
|
Wojewoda poleski
|
Okres
|
od 18 maja 1922 do 2 października 1924
|
Poprzednik
|
Walery Roman
|
Następca
|
Kazimierz Młodzianowski
|
Minister spraw wewnętrznych
|
Okres
|
od 19 września 1921 do 5 marca 1922
|
Poprzednik
|
Władysław Raczkiewicz
|
Następca
|
Antoni Kamieński
|
Wojewoda wołyński
|
Okres
|
od 13 sierpnia 1921 do 19 września 1921
|
Poprzednik
|
Jan Krzakowski
|
Następca
|
Tadeusz Dworakowski (p.o.)
|
Odznaczenia
|
 
|

|
Multimedia w Wikimedia Commons
|
|
Stanisław Józef Downarowicz (ur. 28 marca 1874 w Łochowie, zm. 1941 w Auschwitz-Birkenau) – polski działacz polityczny, inżynier, wolnomularz[1].
Studiował na rosyjskim Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim, ale za działalność w PPS został z niego przez władze carskie relegowany. Wyjechał do Lwowa gdzie wstąpił na uniwersytet, a następnie przeniósł się na Politechnikę Lwowską, którą ukończył. Organizator Drużyn Strzeleckich na terenach Galicji. Członek Wydziału Finansowego Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych[2]. Kierownik Biura Prezydialnego Departamentu Wojskowego Sekcji Zachodniej Naczelnego Komitetu Narodowego w 1914 roku[3]. W 1915 w składzie NKN jako przedstawiciel Kongresówki. Był pracownikiem Biura Delegacji do Spraw Szkół Lekarsko-Dentystycznych Tymczasowej Rady Stanu[4]. W 1921 roku został wojewodą wołyńskim. W latach 1921-1922 piastował tekę ministra spraw wewnętrznych w pierwszym rządzie Antoniego Ponikowskiego; następnie w latach 1922-1924 był wojewodą poleskim. Powodem jego odwołania było jego bierne zachowanie podczas napadu bolszewickiej bandy dywersyjnej na pociąg, którym podróżował[5].
Członek loży wolnomularskiej we Lwowie w okresie zaborów[6].
Zginął w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz.
Miał trzech braci: Józefa, Kazimierza, Medarda i siostrę Marię.
Odznaczenia |
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[7]
Krzyż i Medal Niepodległości (1934)[8]
Przypisy |
↑ Ludwik Hass, Ambicje rachuby, rzeczywistość. Wolnomularstwo w Europie Środkowo-Wschodniej 1905-1928. Warszawa 1984, s. 232.
↑ Wanda Kiedrzyńska, Powstanie i organizacja Polskiego Skarbu Wojskowego 1912—1914, w: "Niepodległość", t. XIII zeszyt 1 (33), 1936, s. 94.
↑ Dziennik Obwieszczeń Naczelnego Komitetu Narodowego. Sekcya Zachodnia, Kraków 24 sierpnia 1914 roku, rok I, nr 1, s. 4.
↑ Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 222.
↑ Jerzy Paciorkowski, Służba na wygnaniu, Policja 997, nr 1 (58), styczeń 2010, ISSN 1734-1167, ss. 14-15.
↑ Leon Chajn, Polskie Wolnomularstwo 1920-1938, Warszawa 1984, s. 101.
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 17.
↑ M.P. z 1934 r. nr 27, poz. 41.
Bibliografia |
- Wielka Ilustrowana Encyklopedja Powszechna Wydawnictwa Gutenberga, [T.] IV. s. 71.
- „Kto był kim w II Rzeczypospolitej”, pod red. prof. Jacka. M. Majchrowskiego, Warszawa 1994, wyd I
 |
Zobacz w Wikiźródłach teksty autorstwa Stanisława Downarowicza
|
Pierwszy rząd Antoniego Ponikowskiego (1921-1922)
|
W dniu zaprzysiężenia |
- Antoni Ponikowski
Witold Chodźko p.o.
- Ludwik Darowski
- Stanisław Downarowicz
Bolesław Markowski p.o.
- Gabriel Narutowicz
- Józef Raczyński
- Bolesław Sikorski
- Konstanty Skirmunt
- Bronisław Sobolewski
- Kazimierz Sosnkowski
- Władysław Stesłowicz
Henryk Strasburger p.o.
- Juliusz Trzciński
- Hieronim Wyczółkowski
|
 |
Późniejsi członkowie rządu |
Julian Eberhardt p.o.
- Jerzy Michalski
- Jan Stefan Stoiński
- Józef Wybicki
|
|
Ministrowie spraw wewnętrznych II RP
|
- Stanisław Thugutt
- Stanisław Wojciechowski
- Józef Kuczyński
- Leopold Skulski
- Stanisław Downarowicz
- Antoni Kamieński
Ludwik Darowski p.o.
- Władysław Sikorski
- Władysław Kiernik
- Władysław Sołtan
- Zygmunt Hübner
- Cyryl Ratajski
- Władysław Raczkiewicz
- Stefan Smólski
- Kazimierz Młodzianowski
- Felicjan Sławoj Składkowski
- Henryk Józewski
- Bronisław Pieracki
- Leon Kozłowski
- Marian Zyndram-Kościałkowski
- Felicjan Sławoj Składkowski
|
 |
|
Wojewodowie wołyńscy (II Rzeczpospolita)
|
Jan Krzakowski 14 III 1921 – 7 VII 1921
- Tadeusz Łada 7 VII 1921 – 12 VIII 1921 (p.o.)
Stanisław Downarowicz 13 VIII 1921 – 19 IX 1921
Tadeusz Dworakowski 10 X 1921 – 15 III 1922 (p.o.)
Mieczysław Mickiewicz 22 II 1922 – 1 II 1923
Stanisław Srokowski 1 II 1923 – 29 VIII 1924
Kajetan Olszewski 29 VIII 1924 – 4 II 1925
Aleksander Dębski 4 II 1925 – 28 VIII 1926
Władysław Mech 28 VIII 1926 – 9 VII 1928
Henryk Józewski 9 VII 1928 – 29 XII 1929
- Józef Śleszyński 13 I 1930 – 5 VI 1930 (p.o.)
Henryk Józewski 5 VI 1930 – 13 IV 1938
Aleksander Hauke-Nowak 13 IV 1938 – IX 1939
|
 |
|
Wojewodowie polescy
|
Walery Roman 14 III 1921 – 3 V 1922
Stanisław Downarowicz 18 V 1922 – 2 X 1924
Kazimierz Młodzianowski 4 X 1924 – 5 V 1926
Jan Krahelski 23 XII 1926 – 8 IX 1932 (p.o. od 14 VII 1926)
Wacław Kostek-Biernacki 8 IX 1932 – 2 IX 1939 (17 II 1937 - 7 IX 1937 p.o. Jerzy Albin de Tramecourt)
|
 |
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
ISNI: 0000 0000 7206 5162
VIAF: 102110396
- WorldCat
Wg6zoPXh3fIG,k933rDCLq,fIlN,10 18RHYp vJc
這個網誌中的熱門文章
Lanžov — gmina — Państwo Czechy Kraj hradecki Powiat Trutnov Kraina Czechy Powierzchnia 7,92 km² Populacja (2014) • liczba ludności 186 [1] Kod pocztowy 544 52 Szczegółowy podział administracyjny Liczba obrębów ewidencyjnych 4 Liczba części gminy 5 Liczba gmin katastralnych 2 Położenie na mapie kraju hradeckiego Lanžov Położenie na mapie Czech Lanžov 50°23′N 15°46′E / 50,386944 15,760833 Multimedia w Wikimedia Commons Strona internetowa Portal Czechy Lanžov – gmina w Czechach, w powiecie Trutnov, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 186 mieszkańców [1] . Przypisy | ↑ a b Počty obyvatel v obcích k 1. 1. 2013 ( cz. ) . www.mvcr.cz. [dostęp 2014-08-23]. p • d • e Powiat Trutnov Batňovice Bernartice Bílá Třemešná Bílé Poličany Borovnice Borovnička Čermná Černý Důl Dolní Branná Dolní...
Town in French Polynesia, France Rikitea Town Rikitea Location in French Polynesia Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W / 23.12028°S 134.96917°W / -23.12028; -134.96917 Coordinates: 23°7′13″S 134°58′9″W / 23.12028°S 134.96917°W / -23.12028; -134.96917 Country France Overseas collectivity French Polynesia Territory Gambier Islands Island Mangareva Rikitea is a small town on Mangareva, which is part of the Gambier Islands in French Polynesia. A majority of the islanders live in Rikitea. [1] [2] The island was a protectorate of France in 1871 and was annexed in 1881. [3] Contents 1 History 2 Geography 3 Economy 4 Landmarks 5 Transportation 6 References 7 Bibliography 8 External links History The town's history dates to the era when the island was first settled with people from the Marquesas Islands in 1100 AD. Captain James Wilson of the London Missionary Society arrived in 1797 on Du...
Electric locomotive Škoda ChS4-109. The Moscow — Odessa train in Vinnytsia railway station. The Siemens ES64U4, is the current confirmed holder as the fastest electric locomotive at 357 km/h (222 mph) in 2006. An electric locomotive is a locomotive powered by electricity from overhead lines, a third rail or on-board energy storage such as a battery or a supercapacitor. Electric locomotives with on-board fueled prime movers, such as diesel engines or gas turbines, are classed as diesel-electric or gas turbine-electric and not as electric locomotives, because the electric generator/motor combination serves only as a power transmission system. Electric locomotives benefit from the high efficiency of electric motors, often above 90% (not including the inefficiency of generating the electricity). Additional efficiency can be gained from regenerative braking, which allows kinetic energy to be recovered during braking to put power back on the line. Newer electric locomotives ...