Stanisław Tarnowski (zm. 1618)
| ||
Drzewo genealogiczne rodów: Tarnowskich, Melsztyńskich i Jarosławskich, fragment z podobizną Stanisława Tarnowskiego. A. Thille (miedzioryt 1644), A.K. Jastrzębski (tekst); przedruk Adam Piliński (homeografia według miedziorytu, Paryż, 1872) | ||
Leliwa | ||
Rodzina | Tarnowscy herbu Leliwa | |
Data urodzenia | 1541 | |
Data śmierci | 1618 | |
Żona | Zofia Ocieska |
Stanisław Tarnowski herbu Leliwa (ur. przed 1541, zm. 1618), miecznik, kasztelan sandomierski i radomski, starosta stopnicki w latach 1586–1618, starosta buski w latach 1588–1595[1].
Syn Stanisława, podskarbiego wielkiego koronnego i Barbary Drzewickiej. Miał 6 sióstr.
Pełnił obowiązki miecznika koronnego od 1565. W latach 1569–1576 był kasztelanem czechowskim, następnie kasztelanem radomskim (1576–1582).
W latach 1582–1618 sprawował urząd kasztelana sandomierskiego. Walczył pod Pskowem i Gdańskiem
W 1573 roku potwierdził elekcję Henryka III Walezego na króla Polski[2].
W 1575 roku podpisał elekcję Maksymiliana II Habsburga[3].
W 1589 roku był sygnatariuszem ratyfikacji traktatu bytomsko-będzińskiego na sejmie pacyfikacyjnym[4].
Potomkowie |
Poślubił Zofię Ocieską. Z małżeństwa urodziło się 8 dzieci:
- Jan Tarnowski (1569–1601)
- Stanisław Tarnowski
Joachim Tarnowski (ok. 1571–1652), rotmistrz królewski, wojewoda parnawski, wendeński
Gabriel Tarnowski (zm. 1628), starosta generalny krakowski
Michał Stanisław Tarnowski (ok. 1590–1655), kasztelan wojnicki- Barbara Tarnowska, żona Jana Zamoyskiego, kanclerza wielkiego koronnego
- Zofia Tarnowska, żona Jana Stanisławskiego, starosty szydłowskiego
- Jadwiga Tarnowska, żona Jakuba Potockiego (zm. 1613), kasztelana kamienieckiego.
Bibliografia |
- "Encyklopedia ogólna wiedzy ludzkiej" (wyd. 1876, tom 11, s. 407 – Tarnowscy
- Kacper Niesiecki "Herbarz Polski" (wyd. 1839–1846, Tarnowscy herbu Leliwa)
Przypisy |
↑ Urzędnicy województwa sandomierskiego XVI-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Krzysztof Chłapowski i Alicja Falniowska-Grabowska. Kórnik 1993, s. 217.
↑ Świętosława Orzelskiego bezkrólewia ksiąg ośmioro 1572–1576, Kraków 1917, s. 150
↑ Uchańsciana czyli Zbiór dokumentów wyjaśniających życie i działalność Jakóba Uchańskiego arcybiskupa gnieźnieńskiego, legata urodzonego, Królestwa Polskiego Prymasa i Pierwszego Księcia, +1581. T. 2, Warszawa 1885, s. 313.
↑ Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dogiel, t. I, Wilno 1758, s. 238.